Η ώρα είναι 3:00 τα ξημερώματα. Θα έπρεπε να κοιμάμαι. Μόλις γύρισα από μια Πρεμιέρα. Αυτή της παράστασης «Σμύρνη μου αγαπημένη», αυτή της πολυσυζητημένης παράστασης της χρονιάς. Όχι, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μας εικόνες που θυμόμαστε από τα βαριεστημένα αναγνώσματα των εφηβικών μας χρόνων. Τότε που για τις πανελλήνιες κάποιοι από εμάς έπρεπε να αποστηθίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο ιστορίας, ανάμεσα στα κεφάλαια του οποίου συμπεριλαμβανόταν η μικρασιατική εκστρατεία και η καταστροφή.
Όχι, η ιστορία δεν πρέπει να διδάσκεται έτσι, πρέπει να τη νιώσεις, να τη ζήσεις, να δεις τις εικόνες που βίωσαν οι άνθρωποι μιας άλλης εποχής, να ζωντανέψουν μπροστά σου όλα τα γεγονότα με όσο πιο αντικειμενικό και ανθρώπινο τρόπο μπορούμε να τα δούμε από μια απόσταση.
Οι αισθήσεις μας γέμισαν με μυρωδιές, εικόνες και μελωδίες μιας Σμύρνης που ήταν Πριγκίπισσα πριν λεηλατηθεί, πριν πέσει θύμα των ξένων δυνάμεων που άλλοτε την υποστήριζαν και τελικά είδαν τους ανθρώπους της να καίγονται και να κατακρεουργούνται, ενώ εκείνοι έβγαζαν φωτογραφίες.
Πόσα λάθη, πόσες παραλείψεις, πόσες λάθος επιλογές οδηγούν πλήθη στην καταστροφή.
Και μοιραία η σκέψη μου έρχεται στο σήμερα, στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, του Νεοέλληνα που πιστεύει μέχρι το τέλος ότι δεν θα προδοθεί, ότι όλα θα πάνε καλά και ίσως τελικά να πάνε. Η ιστορία όμως άλλα μας διδάσκει. Όσο εξαρτόμαστε από ξένες δυνάμεις, όσο περιορίζουμε τη δική μας δύναμη και αυτοκυριαρχία, πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος της μεγάλης «προδοσίας», με όποια μορφή μπορεί αυτή να εκδηλωθεί.
Μακάρι όλοι οι πολιτικοί να μελετούσαν την ιστορία και όσα έχει να τους διδάξει. Μακάρι να ένιωθαν τα συναισθήματα που νιώθουν όλοι όσοι χειροκρότησαν χθες στο άκουσμα «όχι δεν ήταν συνωστισμός, ήταν κόλαση!».
Μακάρι όλοι οι πολιτικοί να ήταν λίγο καλλιτέχνες ή να είχαν την ευαισθησία να αφουγκραστούν προτού πάρουν το ρίσκο να οδηγήσουν ανθρώπινες ζωές στην οποιαδήποτε καταστροφή.
Μακάρι όλοι οι πολιτικοί στη χώρα μας να μην έπαυαν να υπηρετούν το γενικό καλό από τη στιγμή που εκλέγονται για να κάνουν ακριβώς αυτό.
Νιώθω περήφανη που απόψε παρακολουθήσαμε ένα αριστούργημα που μίλησε στην ψυχή μας.
Ευχαριστούμε.
Σχετικά με την Παράσταση “ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ αγαπημένη”:
Μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας περιγράφεται η ζωή της κοσμοπολίτισσας πρωτεύουσας της Ιωνίας από την εποχή του Α’ παγκοσμίου πολέμου μέχρι το τέλος. Πολυπολιτισμική κοινωνία με Λεβαντίνους, Αρμένηδες, Τούρκους και Ρωμιούς, με τις μουσικές και την κουζίνα της, με τις διαφορετικές εθνότητες και γλώσσες. Στην παράσταση παίζει ζωντανά μουσική η ορχήστρα Εστουδιαντίνα.
Με την αρχόντισσα της Σμύρνης, τη Φιλιώ, να θυμάται και νοσταλγεί τη ζωή της εκεί, ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας.
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Μιμή Ντενίση
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική – ενορχηστρώσεις: Ανδρέας Κατσιγιάννης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Χορογραφίες: Mάρω Μαρμαρινού
Επεξεργασία οπτικού υλικού: Γιάννης Βολιώτης
Παίζουν: Μιμή Ντενίση, Tάσος Χαλκιάς, Τάσος Νούσιας, Χριστίνα Αλεξανιάν, Κρατερός Κατσούλης, Δημήτρης Μακαλιάς, Κατερίνα Γερονικολού. Μαζί τους ο Μιχάλης Μητρούσης και ο Κώστας Βουτσάς.
Συμμετέχει ζωντανά η ορχήστρα Εστουδιαντίνα. Τραγουδούν: Mπάμπης Τσέρτος και Σοφία Μέρμηγκα.
Χώρος: «Θέατρον», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» (Πειραιώς 254, Ταύρος, 212 2540.000).
Πρεμιέρα την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου
Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη 19.00, Παρασκευή & Σάββατο 20.30, Κυριακή 18.30
Διάρκεια 2 ώρες + 50΄