Αυτό το έργο είναι ότι πρέπει για να το κοροϊδέψουν κουλτουριάρηδες κριτικοί κινηματογράφου. Πολεμικό με χάλια ερασιτέχνες ηθοποιούς οι οποίοι είναι…πραγματικοί στρατιώτες. Και με εμφανή σκοπό να στείλει κόσμο να καταταγεί. Χάλια ατάκες ειπωμένες ακόμα πιο χάλια.
Αλλά αν είστε έστω και λίγο στρατιωτικομανείς έχει πολλά καλά. Παρέλαση του πιο πρόσφατου εξοπλισμού. Ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία (δύσκολο σε τέτοια έργα γιατί τα έχουμε δει όλα) και αρκετά πράγματα που σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί. Λογική first person shooter για την νέα γενιά γιατί αυτούς θέλουμε να καταταγούν.
ΟΚ, η υπόθεση είναι για γέλια. Προβλέψιμη και ταυτόχρονα με σχέδιο το οποίο είναι …πιο επικίνδυνο από 9.11! Μην ανησυχείτε όμως, όσο υπάρχουν αυτοί οι ήρωες, εμείς μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Η
ταινία δεν έχει αίσθηση B movie. Η εικόνα, ο ρυθμός, ο ήχος, τα εφέ, παρά το μικρό budget είναι όλα από μια χαρά ως εντυπωσιακά. Οι σφαίρες δεν είναι εφέ. Η χρήση αληθινών στρατιωτών έχει κάποιο αποτέλεσμα στις σκηνές πολέμου οι οποίες έχουν σπάνιο ρεαλισμό, ανάσα για όσους έχουν βαρεθεί τις συνηθισμένες συμβάσεις τέτοιων έργων.
Αλλά όταν προσπαθεί να βάλει και το οικογενειακό σκέλος της υπόθεσης, δεν είναι Mamet, δεν είναι “the unit” και δεν έχει χρόνο να το αναπτύξει το θέμα Στρατιώτες όπως οι ενεργοί Seals που είναι εκτός υπηρεσίας μόλις δυο μήνες τον χρόνο, προφανώς δεν έχουν οικογενειακή ζωή. Πόσο μάλλον γκομενάρες με κατανόηση σαν αυτές που μας δείχνουν. Και ακόμα αν είχαν, αυτοί οι στρατιώτες δεν είναι ηθοποιοί για να μας μεταφέρουν τις λεπτές αποχρώσεις πιθανών θεμάτων σε αυτόν τον τομέα.
Έργο για να δείτε μόνο με στρατιωτικομανή φίλο και χωρίς να σκέφτεστε πολύ.