Έψαχνα ώρα στο site με τις προσφορές και είχα ζαλιστεί. Δεν θυμόμουν πιο ξενοδοχείο είχε ημιδιατροφή και εσωτερική πισίνα και σε πιο σε έβαζαν να τρως σάντουιτς στη σάουνα. Άνοιξα άλλη μια καρτέλα με δεξί κλικ. Είχε μόνο μια φωτογραφία κάτι κοκτέϊλ και έλεγε “δεν θα θυμάστε που πήγατε διακοπές από το πολύ ποτό”. Προσπάθησα να το αγοράσω. Δεν ξέρω τι έκανα λάθος, μάλλον είμαι ηλίθιος. Προσπαθούσα άλλα δέκα λεπτά, τελικά ξέρω τι έκανα λάθος. Είμαι ηλίθιος.
Πήγε 3 το πρωί πια, έπεσα για ύπνο. Αλλά δεν με έπαιρνε. Πήγα στο δωμάτιο των παιδιών και άρχισα να τακτοποιώ τα Lego ανά μέγεθος και χρώμα. Ήρθε η γυναίκα μου να ρωτήσει αν θέλω βοήθεια. την αγριοκοίταξα, έφυγα, ξανάπεσα για ύπνο αλλά τζίφος. Το σωστό θα ήταν να μου προτείνει σεξ για να νυστάξω αλλά οι σεξουαλικές της ορέξεις είναι σαν αβοκάντο που όλο το τσεκάρεις και δεν είναι ώριμο αλλά ξαφνικά σου λέει “α, χθες ήμουν ώριμο, τώρα μπαγιάτεψα”. Πήγε 4, κατουριόμουν αλλά σκέφτηκα να κάτσω ακίνητος να με πάρει επιτέλους ο ύπνος. Ίσως είναι το άγχος για τα οικονομικά. Έβρεχε έξω και σκεφτόμουν ότι και κατακλυσμός να έρχεται, εγώ σε κιβωτό γεμάτη δυάδες ζώα που θα πηδιούνται και με καπετάνιο τον Νώε, δεν θα πήγαινα τέτοια σεξοκρουαζιέρα. Ίσως να έχω ξαναρρωστήσει. Μέχρι που έκανα παιδιά νόμιζα ότι είχα το πιο δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα αλλά τελικά απλά δεν τύχαινε να φταρνίζονται στα μούτρα μου μετά από εφτά ώρες στον παιδικό σταθμό αρκετά. Στις 5 σηκώθηκα, κατούρησα, ξανάπεσα, με πήρε επιτέλους ο ύπνος.
5.20 χτύπησε το ξυπνητήρι.
Στο γραφείο η πρώτη βάρδια δεν έχει πολύ δουλειά συνήθως. Αλλά σήμερα χαμός από νωρίς. Το μεσημέρι που έβγαινα για διάλειμμα κατάλαβα γιατί. Η κοπέλα στο διπλανό γραφείο το σήκωνε και έλεγε σε όλους “α, συγνώμη δεν μπορώ τώρα, σε λίγο αρχίζει ένα meeting, ξαναπάρ’τε και ζητήστε τον Αλέκο”. Μου γύρισε το άντερο.
“Πάμε για βρώμικο” μου λέει.
-Σκάσε ρε έντερο, θα φάμε υγιεινά το μεσημέρι.
“Χρειάζομαι κάτι να στρώσω” επιμένει το έντερο.
– Μια σόδα.
“Ρε θα σε ταράξω, δεν θα μπορείς να δουλέψεις.”
Συμβιβαστήκαμε σε σουβλάκι και μπύρα.
Γύρισα στο γραφείο. Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία, έκανα ανώνυμη καταγγελία για βόμβα στο αυτοκίνητο της διπλανής που μου έστελνε όλη μέρα κλήσεις με το κολπάκι της.
“Είστε σίγουρος ότι έχει βόμβα το όχημα;” ρώτησε ο αστυνομικός.
-Ναι, σίγουρος, έχει παρκάρει υπερβολικά τέλεια στην καλύτερη θέση parking.
Χμμμ, καλή ιδέα, αύριο έτσι θα της πάρω και την θέση να μην περπατάω από την άλλη άκρη που βρίσκω συνήθως. Έψαξα στο εγχειρίδιο του τηλεφώνου, πάτησα #31, μετά τον κωδικό μου, μετά **21# και μετά #38. Άκουσα το μπιπ, άλλαξα το μήνυμα με όσο πιο σταθερή και επαγγελματική φωνή μπορούσα:
“Καλημέρα και ευχαριστούμε που καλέσατε την εταιρεία μας. Λυπάμαι αλλά σήμερα πραγματικά δεν το πάω καλά το πράγμα και μάλλον θα αργήσω να επικοινωνήσω μαζί σας. Μπορεί και ποτέ. Και να επικοινωνήσω θα είναι άναρθρες κραυγές, μπινιλίκια, ρεψίματα ή και χειρότερα. Και μη στείλετε email δεν μεταφράζονται αυτά στον γραπτό λόγο καλά.”
Πάτησα #9 **10 τον κωδικό μου και μετά #28 για να ενεργοποιηθεί ο τηλεφωνητής. Ή αυτό ή όταν με πάρουν τηλέφωνο θα μιλήσουν με αστροναύτη. Έστειλα για εκτύπωση κάτι που μου ζήτησε ο γιος μου να χρωματίσει αλλά βέβαια δεν βγήκε. Κάπως ο κωλοεκτυπωτής καταλαβαίνει όταν βιάζομαι και με δουλεύει. Κάποια ώρα αργότερα που θα πάει το αφεντικό να πάρει δικιά του εκτύπωση θα δει τον Μπατμαν με νούμερα για τα χρώματα.
Γυρνώντας πήγα στο σουπερμάρκετ. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουν εδώ Black Friday. Δεν χρειάζομαι νέα τηλεόραση. Μια κατεψυγμένη πίτσα χρειάζομαι, άντε δυο αν χαρίσουν με προσφορά την δεύτερη αφού δεν έχω άλλα λεφτά. Έβγαλα από την τσέπη τη λίστα που μου είχε ετοιμάσει η γυναίκα μου. Έγραφε πάνω πάνω “ούζο”. Πήρα ένα μπουκάλι, το έβαλα στο καρότσι. Κοιτάω παρακάτω. Έγραφε “κι άλλο ούζο”. Την αγαπώ αυτή τη γυναίκα. Μετά έγραφε και ένα κιλό μήλα αλλά δεν πήρα. Μήλα παίρνεις μόνο αν θέλεις να ανακαλύψεις την βαρύτητα, πάει αυτό, τελείωσε. Ή αν θες να ρίξεις με βέλος από το κεφάλι του γιου σου. ΟΚ, θα βγει το παιδί από το νοσοκομείο την άλλη εβδομάδα, ούτε για αυτό τα χρειάζομαι πια.
Λένε ότι ρώτησαν τον διάσημο ορειβάτη Μάλορι, γιατί ήθελε να ξαναπροσπαθήσει να ανεβεί το Έβερεστ μετά από δυο αποτυχημένες και ιδιαίτερα επικίνδυνες απόπειρες. Απάντησε “γιατί είναι εκεί”. Ε, κάπως έτσι και με το ούζο απόψε. Μερικές φορές νιώθω σαν τον κακό λύκο που πάει να κάνει μαγκιά στο σπίτι από άχυρα να φάει τα γουρουνάκια, παίρνει βαθιά ανάσα να φυσήξει αλλά ακούει τελευταία στιγμή από μέσα την κοντόκαννη που οπλίζει.
Εκπνοή. Ίσως κοιμηθώ καλύτερα μετά τα ούζα τουλάχιστον.
.
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι από αυτούς που κανονίζουν να βγούνε ΑΦΟΥ τον πάρεις να τον καλέσεις στο πάρτυ σου. Αν ήταν γάτος θα καθόταν πάνω σου χαριτωμένος και αφράτος να τον χαϊδεύεις όσο περίμενε να κοιμηθείς για να φάει τα μάτια σου. Στην πραγματικότητα μια φορά ήπιε ούζο μικρός και μέθυσε από την μυρωδιά και μόνο.