Με κάτι τέτοια έργα αναρωτιέσαι πως κατάφερε και έφτασε να σου προσελκύσει την προσοχή. Βλέποντάς το είναι ξεκάθαρο ότι η ταινία είναι σαν αυτές που λέμε “ε, για ελληνικό, καλό ήταν!” Για ινδικό road movie κωμικό καλό ήταν. Δηλαδή εντάξει. Δηλαδή όχι τελείως χάλια.
Καλύτερα αφήστε το βέβαια. Οι ερμηνείες δεν είναι χάλια αλλά ούτε καλές είναι. Έχει στιγμές αλλά ο χρονισμός είναι …ινδικός. Και το χιούμορ ειδικά απαιτεί συγχρονισμό για να δουλέψει. Τα στερεότυπα που πρέπει να μας φανούν αστεία (η γυναίκα business woman) είναι μάλλον με βαρύ πινέλο ζωγραφισμένο για τα γούστα μας.
Το καλό ινδικό φαγητό είναι από τα λίγα πράγματα που μου λείπουν από την ζωή στο εξωτερικό. Τώρα τελευταία φίλοι μου λένε ότι έχουν βγει μερικά ινδικά εστιατόρια που αξίζουν και δεν σε ξεβρακώνουν στην Αθήνα. Αυτά να τα δοκιμάσω. Ινδικό σινεμά θα κάνω αποχή για λίγο να συνέλθω όμως…