Απολαμβάνοντας έναν τελευταίο φραπέ, χαζεύω με ικανοποίηση τις τρεις βαλίτσες που είναι σωριασμένες στο κέντρο του καθιστικού: πρώτον διότι κατάφερα να τις κλείσω χωρίς βοήθεια, απλώς καθήμενος πάνω τους την κρίσιμη στιγμή που με σταθερό χέρι (και ιδρωμένα δάκτυλα, βεβαίως) τραβούσα το φερμουάρ γύρω-γύρω· δεύτερον διότι τίποτα απολύτως δεν ξεχάστηκε απ’ έξω, τριπλοτσέκαρα την λεπτομερή λίστα που είχα φροντίσει να εκτυπώσω μέρες πριν, όχι σαν την άλλη χρονιά που τα εσώρουχα έμειναν να φυλάνε το συρτάρι και κυκλοφορούσα σαν Σκωτσέζος (άνευ κιλτ, μ’ ένα σκισμένο παρεό)· τρίτον και μάλλον καλύτερον, η μία βαλίτσα είναι γεμάτη βιβλία. Εντάξει, είναι η μικρότερη ―μα, σκεφθείτε και το βάρος! Τα μισά έχουν για θεμα το ψάρεμα: «Ο γέρος και η θάλασσα» (του Χέμινγουέη, ντε!), «Στα βήματα του μεγάλου ψαρά», «Το νησί», «Ιδανική Μέρα για μπανανόψαρα», ένα του Καλαμίτση, μια βιντεοκασέτα (παμπάλαια) «Το Δόλωμα», πολλές πολλές εφημερίδες για να τυλίξω τίποτα σαφρίδια ή γάβρο που θα πάρω στην αγορά, μια πετονιά κίτρινου χρώματος σε κόκκινη θήκη (αχρείαστη να’ναι, σε βγάζει όμως απ’ τη δύσκολη θέση αν θες να υποβοηθήσεις αναρριχητικά φυτά που έχουν μπλοκαριστεί), δύο οδοντόβουρτσες μάρκας Fisher και πολλές πετσέτες θαλάσσης. Ααααχ! μύρισε πέλαγος μόνο που τα έγραψα βρε παιδί μου! Και είμαι έτοιμος. Έτοιμος! Οι διακοπές ξεκινάνε σε λιγότερο από τόσο (“τόσο”= όσο πατάει η γάτα). Μόλις που προλαβαίνω να απαριθμήσω τις Συμβουλές προς Διακοπευομένους, έκδοση 2014. Δώστε βάση λοιπόν.
Πρώτον ― βάλτε ένα δημόσιο στοίχημα πριν αναχωρήσετε: πως δεν θα αναρτήσετε στάτους ή φωτογραφίες στο Facebook πριν την επιστροφή σας. Ξέρω, ξέρω. Δύσκολο. Χρειάζεται τιτανοτεράστια θέληση. Γι αυτό σας λέω, να είναι δημόσιο. Όχι “το υποσχέθηκα στον εαυτό μου” αλλά δεν το ξέρει κανένας άλλος και χραπ! Τουμπάρετε τον δήθεν αυστηρό εαυτό σας στο πιτς φυτίλι. Όχι τέτοια. Δημοσίως και με ποινή που να «τσούζει». Ιδανικά, η ποινή σε περίπτωση αθέτησης της υπόσχεσης πρέπει να σας γελοιοποιεί χοντρά. Θα το αντέξετε;
Αν το πετύχετε, θα έχετε κερδίσει αιώνια εκτίμηση και ειλικρινή φιλία απ’ όλους κι όλες που έμειναν πίσω στην πόλη δουλεύοντας ή ψάχνοντας για δουλειά όσο εσείς λείπατε σε διακοπές, απλά και μόνο διότι δεν τους πρήζατε επί δύο εβδομάδες τα “ούμπαλα” με αναρτήσεις όπως: Οι παραλίες του νησιού (η “καλή”, η “καλύτερη”, η “καλυτερότερη”, “των γυμνιστών”, η απόμακρη με τα βραχάκια, η πολύ απόμακρη που την είδατε μόνο με σούπερ-ζουμ). Βασικό φωτο-σετ ηλιοβασιλέματα (εννέα πόζες). Πλάγια λήψη του κώλου της ξανθιάς στη διπλανή ομπρέλα (διακρίνεται το πόδι της Μαρίας δίπλα σας). Μακρυνή λήψη με τα βυζάκια των τεκνών που παίζανε στην πισίνα (out of focus). Αναπάντεχη φωτό του παιδαρά με τις ρακέτες και τους φοβερούς κοιλιακούς (κουνημένη, την τράβηξε βιαστικά η Μαρία όσο εσείς παραγγέλνατε μπύρες). Μισή μερίδα χταποδάκι (μεζές) πάνω σε καρό τραπεζομάντηλο στο παραθαλάσσιο ουζερί, δίπλα σε τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και ένα ιδρωμένο καρτούτσο ούζο. Θολή πόζα με κάτι κατακκόκινους απ’ τον ήλιο τύπους να παίζουν μπιρίμπα σε ένα χαμηλό τραπεζάκι και γύρω-γύρω κουτάκια μπύρες. Μια σκοτεινή φιγούρα-πλάτη να ρεμβάζει (;) στο ηλιοβασίλεμα, καθισμένη πάνω σε πεζούλα. Η Μαρία να κάνει ποδήλατο στην παραλία του νησιού. Άλλο ένα ηλιοβασίλεμα, με σύννεφα. Close up στο κοκτέιλ με τα περίεργα χρώματα (κομοδινί προς εμετουλί) που έφτιαξε “ειδικά για σας” η τέλεια μπαργούμαν στο πιο φοβερό μπαράκι του Αιγαίου (#not). Ένας ταλαίπωρος σαμαρωμένος γαϊδαράκος κάτω από ένα μπαλκόνι με μπουκαμβίλια. Ο ιδιοκτήτης του εν λόγω γαϊδαράκου να γελάει στη Μαρία δείχνοντας το χάλι της στοματικής υγιεινής στη χώρα μας δια της απουσίας τουλάχιστον τεσσάρων δοντιών πρώτης γραμμής (αηδία). Το αμάξι σας στις αμμοθίνες σε πανοραμική τύπου ράλι Ντακάρ (κολλημένο; σιγά μην το παραδεχτείτε). Άλλο ένα ηλιοβασίλεμα, με δυο διερχόμενα καράβια στη μέση αυτή τη φορά. Το μαγιώ σας, προσομοίωση Βιλμπρεκέν, να στεγνώνει στα βότσαλα (υπονοώντας ότι κάνετε και γυμνισμό, έστω συμπτωματικά). Ουφ. Αν δε τυχαίνει και συνοδεύετε τέκνα προσχολικής ηλικίας, ωχ αμάν αμάν: Ο μπέμπης κτίζει κάστρα στην άμμο. Ο μπέμπης απειλεί τη μαμά με το φτυαράκι. Ο μπέμπης φοράει τα μπρατσάκια και αρνείται να βγάλει την πιπίλα. Ο μπέμπης ζουληγμένος στην αγκαλιά μαμάς τρώει άμμο. Η μαμά τρώει το φτυαράκι στο μάτι. Μια θάλασσα πλατιά. Ο μπέμπης κοιμάται επιτέλους στην σκιά της ομπρέλας και στο βάθος μια γιαγιά κάτι σαν ουρλιάζει; καλέ, πήρατε και το πεθερικό μαζί στο νησί; Μάλιστα. Χρειάζεται να συνεχίσω;
Δεύτερον ― δεν υπάρχουν άλλες συμβουλές για επιτυχημένες διακοπές. Πιστέψτε το, αρκεί να απέχετε απ’ το Facebook και όλα, μα όλα θα πάνε πρίμα. Σας θεωρώ αρκετά έξυπνους ώστε να μην ξεχάσετε τα προφυλακτικά σπίτι, να μην ξεχάσετε το γκάζι ανοικτό πίσω σας όπως ο Πασπαρτού του Φιλέα Φογκ, να μην ξεχάσετε ότι ο ήλιος είναι μεν υγεία και βιταμίνη D αλλά «μέτρον άριστον» και πρέπει να ζήσουν κι οι πωλητές αντιηλιακών, να μην ξεχάσετε τους καλούς σας τρόπους αν είστε γονιός, ή κάτοχος ρακετών, ή αφέντης τετράποδου διότι και οι άλλοι στην παραλία ήρθαν για να χαλαρώσουν και να πνίξουν τα ζόρια τους…
Όλα τ’ άλλα λοιπόν θα τα βρείτε, έστω και με μια μικρή υπενθύμιση φίλων και συνοδοιπόρων την κατάλληλη στιγμή. Το Facebook όμως πρέπει μόνες σας να το κλειδώσετε έξω απ’ την καθημερινότητά σας για τις δυο αυτές βδομάδες. Κανείς, σας διαβεβαιώ, κανείς, ούτε εσείς ούτε η καλύτερή σας φίλη δεν θέλει να κάνει «δανεικές» διακοπές με τον τρόπο που επιβάλλει το τρελλοτάιμ-λάιν. Ζήστε τις διακοπές σας, σύντομες ή εκτεταμένες, κοντινές ή μακρυνές, χαλαρωτικές ή έστω αγχωτικές λόγω παιδιών και πεθερικών, προσπαθώντας να απολαύσετε όσο γίνεται. Μετά την επιστροφή σας έχετε όλο τον χρόνο ν’ αποφασίσετε τι αξίζει να μοιραστείτε με τους καλούς σας φίλους.
