Αναδύομαι μέσα από τα πιο μύχια κομμάτια του πυρήνα σου. Εξαπλώνομαι σιγά σιγά, ύπουλα, χωρίς να υποπτευθείς την παρουσία μου, χωρίς να καταλάβεις ότι σε καταλαμβάνω μέρα με τη μέρα. Είσαι απασχολημένος, δε μπορείς να ασχοληθείς μαζί μου, τρέχεις. Κι εγώ έρχομαι στην επιφάνεια με κινήσεις μεθοδικές, με σχολαστική ακρίβεια, ώσπου κυριαρχώ σε όλο σου το είναι και παίρνω τα ηνία του.
Πρώτα τρώω την ψυχή σου. Σου προκαλώ ανησυχία, δε βρίσκεις πουθενά ηρεμία, αγχώνεσαι για το παραμικρό.
Ο ύπνος σου γεμίζει εφιάλτες. Όταν καταφέρνεις φυσικά να κοιμηθείς. Όταν σε αφήνω εγώ να κοιμηθείς.
Οι χαρές εξαφανίζονται. Νομίζεις ότι θα ξεσπάσεις σε κλάματα, θα εκραγεί το κεφάλι σου, αλλά δεν ξέρεις το λόγο. Δεν πειράζει. Ξέρω εγώ καλύτερα από σένα. Χτυπάω μέχρι να σε πολτοποιήσω, μέχρι γίνουμε ένα. Μετά τα πράγματα είναι εύκολα. Όταν κάποιος πάει να ταράξει την ακριβή μας σχέση, σε κάνω επιθετικό.
Σε παρακολουθώ να φωνάζεις, να χτυπάς και να χτυπιέσαι.
Μετά στρέφομαι στο μυαλό σου. Το στύβω. Το πρωί το κεφάλι σου είναι θολωμένο, οι λέξεις βγαίνουν λάθος, ξεχνάς. Και συνεχίζω ακάθεκτο. Κάνεις λάθη στη δουλειά σου, σου αποσπάω την προσοχή για να σε βυθίσω μέσα στην πλασματική ανυπαρξία που υπόσχομαι. Εσύ ξέρεις πόσο σε ηρεμεί αυτή η πνευματική ανυπαρξία. Σκεπάζω τα πάντα, είμαι το μοναδικό σου στήριγμα. Ή έτσι σε αφήνω να πιστεύεις.
Στο τέλος, κανιβαλίζω το σώμα σου. Πονάς, κουράζεσαι, τα πόδια σου δεν ανταποκρίνονται στις εντολές του εγκεφάλου σου. Κι όταν έρχεται η στιγμή που δε μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι, όλες οι άμυνές σου έχουν υποχωρήσει. Νοιώθεις αυτήν την βαριά κούραση, που δε μπορείς να εξηγήσεις, αλλά σε κρατάει καθηλωμένο, ανήμπορο με μία και μόνη επιθυμία. Να βουλιάξεις μέσα μου και να μην αισθάνεσαι τίποτα, να μη σκέφτεσαι τίποτα, να υπάρχεις μόνο και μόνο για να υπάρχω εγώ.
Είναι και οι άνθρωποι γύρω σου. Αυτοί που σε παρακολουθούν να αλλάζεις, που σου δίνουν συμβουλές και σου προτείνουν λύσεις. Να αντισταθείς, να κάνεις αυτά που σου αρέσουν, να κάνεις γιόγκα ή γυμναστική, να πας στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Διαβάζεις άρθρα που σου περιγράφουν τρόπους για να με νικήσεις.
Εσύ όμως το ξέρεις. Εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι ο κυρίαρχος, εγώ σου υποβάλλω τι θα κάνεις. Εγώ κρατάω τα ηνία, εγώ σε κατευθύνω. Εγώ είμαι ο κύριος του εαυτού σου κι εσύ δεν έχεις πια τίποτα. Μόνο εμένα. Για μένα ζεις, εμένα τρέφεις.
Εγώ είμαι ο νικητής, εσύ είσαι απλώς ο αιχμαλώτός μου.
Όχι, δεν είμαι όπως με περιγράφουν στα βιβλία. Δεν έχω τον ρομαντισμό της μελαγχολίας, τη στιλπνότητα της θλίψης. Δεν έχω καμία ποιητική πτυχή. Δεν προσδιορίζομαι από την τέχνη της γραφής. Δε δημιουργώ χλωμούς ήρωες που τους σώζει ο έρωτας ή η επιτυχία. Όχι, χρυσέ μου.
Εγώ είμαι άγριο, είμαι τρομακτικό, είμαι η πραγματικότητα.
Είμαι άσχημο, όπως αυτές οι γραμμές που διαβάζεις. Δεν έχω καμία γοητεία, καμία ομορφιά. Κι εσύ το γνωρίζεις αυτό. Τις ελάχιστες στιγμές που σε αφήνω να είσαι ο εαυτός σου, να βγεις από τη φυλακή μου, με φοβάσαι. Φοβάσαι πως ανά πάσα στιγμή θα ξαναβουλιάξεις μέσα μου και θα σταματήσεις να ζεις.
Καλά κάνεις και με φοβάσαι.
Έχουμε πόλεμο, κατάλαβέ το. Εσύ κι εγώ. Και να ξέρεις: είμαι παντοδύναμος, ανελέητος μαχητής. Θα σε καταδιώκω μέρα και νύχτα. Στις σχέσεις σου, στις δουλειές σου, στις ατελείωτες αϋπνίες σου. Δε νικιέμαι εύκολα. Ακόμη και όταν κερδίσεις μία μάχη εναντίον μου, εγώ θα καραδοκώ για να σε κατακτήσω και πάλι. Όσο θα αρνιέσαι την ύπαρξή μου, τόσο εγώ θα έχω τον έλεγχο της ζωής σου.
Θα είμαι εκεί και θα σε καταδυναστεύω, γιατί πολύ απλά είμαι το Σκοτάδι…
