Έχουν αρχίσει να γίνονται της μόδας και στην Ελλάδα τα λεγόμενα “day camps”. Είναι ουσιαστικά παιδικοί σταθμοί για το καλοκαίρι, δηλαδή κάπου που κρατάνε τα παιδιά απασχολημένα όλη μέρα όταν δεν έχουν σχολείο. Αλλού τα βαφτίζουν “sports camp” και επιδίδονται κυρίως σε αθλητικές δραστηριότητες. Αξίζει να τα προτιμήσουμε; Ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης για πολλούς πιεσμένους γονείς φαίνεται να μην υπάρχουν εναλλακτικές μερικές φορές, ειδικά αν δεν υπάρχουν συγγενείς να βοηθήσουν. Μερικοί άλλοι παράγοντες:
1. Συνήθως είναι θέμα κόστους. Δηλαδή τα day camp είναι πιο φτηνά από κατασκήνωση που μένουν εκεί τα παιδιά. Μην ξεχάσετε όμως να περιλάβετε και τυχόν μεταφορικά έξοδα και τον χρόνο που θα σας φάνε αν δεν είναι μέσα στον συνολικό λογαριασμό από την αρχή.
2. Εξαρτάται από το παιδί. Τα πιο πολλά παιδιά όταν λένε “κατασκήνωση” εννοούν και την ιδιαίτερη σχέση ομαδικότητας που αναπτύσσεται στους λεγόμενους “νεκρούς” χρόνους, όχι μόνο μια μέρα γεμάτη δραστηριότητες.
3. Μην πέφτετε στην παγίδα της “εξειδικευμένης” κατασκήνωσης. Εκτός αν είναι πραγματικά ψηλού επιπέδου σε θέματα πχ μουσικής παιδείας ή κάποιου σπορ, δεν πρόκειται το παιδί να γίνει Μπετόβεν ή Ρονάλντο μέσα σε έναν μήνα εκεί.
4. Μην σπρώχνετε το παιδί στο δικό σας βίτσιο. Αφήστε να διαλέξει μόνο του.
5. Πάλι ανάλογα με το παιδί, ίσως προτιμήσετε συγκεκριμένη ηλιακή ομάδα ή ακόμα και κατασκήνωση μόνο αγοριών ή κοριτσιών.
Μια χρήσιμη ενδιάμεση λύση για όσους μπορούν να τηλεργαστούν ή να μαντρώσουν δουλειά να κάνουν σε ένα όμορφο και ήρεμο περιβάλλον είναι η κατασκήνωση για παιδιά με γονείς. Δηλαδή για να μην νιώσουν τα παιδιά ότι τα “παρκάρετε” κάθε μέρα σε ένα day camp πηγαίνετε μαζί τους αλλά είστε ελεύθεροι να δουλέψετε το πιο μεγάλο μέρος της μέρας!
Ο γιος μας (11 χρονών) έχει δοκιμάσει και τα δύο είδη κατασκήνωσης κι επειδή ήταν από μικρός ανεξάρτητος σαφώς προτιμάει την “κανονική” κατασκήνωση με πολλές δραστηριότητες, καθώς “έχει τον ακάθιστο”. Φέτος είναι η τρίτη χρονιά που πηγαίνει σε κανονική κατασκήνωση- ευτυχώς την καλύπτει το ταμείο του άνδρα μου- και είναι πανευτυχής.
Σίγουρα αν γνώριζα για τις κατασκηνώσεις με γονείς όταν ήταν μικρότερος, θα της είχα προτιμήσει, για να είμαι εγώ πιο ήσυχη. Όμως πλέον και μόνο η ιδέα να μας έχει μαζί του στην κατασκήνωση πιστεύω ότι θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων. Αν και δεν θεωρούμαστε καταπιεστικοί γονείς, προφανώς εκεί ο γιος μας απολαμβάνει μια ελευθερία που δεν μπορούμε ή δεν καταφέρνουμε πάντα να του δώσουμε.
Πάντως, θα έλεγα ότι οι γονείς πρέπει να επιλέγουν τον τύπο της κατασκήνωσης ανάλογα με τις ανάγκες και το χαρακτήρα των παιδιών τους κι, αν είναι εφικτό, την πρώτη φορά που θα στείλουν το παιδί τους να έχει και παρέα από το φιλικό/οικογενειακό περιβάλλον.
Γενικά, η εμπειρία της κατασκήνωσης για εμάς, μέχρι στιγμής, ήταν θετική. Όχι μόνο γιατί μας έδωσε ελεύθερο χρόνο ως ζευγάρι αλλά και γιατί μας έδειξε πως ο γιος μας μπορεί να κάνει μόνος του πολύ περισσότερα πράγματα από ό,τι φανταζόμασταν.
Εξαιρετικά ζυγισμένη άποψη, ευχαριστώ πολύ για την συνεισφορά σας! Νομίζω ότι για ηλικίες 3-6 (ανάλογα με το παιδί) είναι κυρίως χρήσιμη η ιδέα αυτή.