: (
Έτσι απλά. Με emoji με απέλυσαν. Δε λέω, προχώ εταιρεία και πολύ social αλλά αυτό παραπάει νομίζω. Ξανακοίταξα την οθόνη, δεν πρόλαβα να το χωνέψω γιατί με πέταξε από το σύστημα εσωτερικών μηνυμάτων.
You have been logged out.
H εταιρεία λεγόταν “click bait clocks”. Πουλούσαμε online ρολόγια με καμπάνιες όπως “δεν θα πιστέψετε τι κάνει αυτός ο κούκος κάθε βράδυ στις 12!” και “όλα όσα δεν θέλει να ξέρετε η κυβέρνηση για τον γραμμικό χρόνο”. Δεν πήγαινε πολύ καλά. Μόνο στο συνέδριο ΑΝΕΛ πούλησα σε ψεκασμένους αρκετά. Έκτοτε δύσκολα τα πράγματα.
Ευκαιρία να κάνω τις δουλειές που δεν προλάβαινα τόσο καιρό που ξυπνάω στις 11 το πρωί και δουλεύω ως τις 11 το βράδυ. Στην τράπεζα μου ζήτησε να υπογράψω κάτι αλλά το στυλό δεν δούλευε. Ρε φίλε, γιατί το έχεις δεμένο το καημένο το στυλό; Ξεράθηκε από την στεναχώρια του. Βγαίνω και περνάει ένα αμάξι με μαύρα φιμέ τζάμια. Ίσως είναι ο διευθυντής. Κοίταξα έντονα μέσα από το παράθυρο. Να φοβούνται ότι ίσως έχω υπερδυνάμεις.
Όσο κοιτούσα σαν τον Σούπερμαν όμως, δεν παρατήρησα ένα μυρμηγκάκι που περνούσε μπροστά μου. Με την άκρη του ματιού το είδα αφού είχε πάρει ανεπανόρθωτα καταστροφική πορεία προς τα πάνω του το παπούτσι μου. Σήκωσα αμέσως το πόδι μήπως και την είχε γλιτώσει από το βαθούλωμα στο σημείο που έχει χαλάσει ο πάτος μου. Εξέτασα την σόλα. Ευτυχώς ήταν τελείως λιωμένο. Ανεπανόρθωτα θα έλεγα ως προς την υγεία του. Αλλιώς θα φοβόμουν ότι μπορεί να γυρίσει στην φωλιά του και να έρθουν χίλια μυρμήγκια στον ύπνο μου να με κόψουν σε κομματάκια.
Στο σουπερμάρκετ, εκεί στα αλλαντικά μια κυριούλα κάτι μοίραζε. Προσπάθησα να την αποφύγω αλλά ήταν ακριβώς μπροστά από τα σαλάμια τα καλά.
“Θα δοκιμάσετε κάτι;”
Δεν ήθελα να την αγκαλιάσω αλλά το προσούτο ήταν τόσο καλό και το είχε συνδυάσει με τυρί και δαμάσκηνο. Μπλε τυρί. Και φρέσκο δαμάσκηνο. Μετά τα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα σφιχταγγαλιάσματος όμως, ανακάλυψα ότι η κυρία μύριζε κάπως άσχημα. Ιδρωτίλα μπαγιάτικη με φτηνή λακ. Μου χάλασε την γεύση.
Τελείωσαν οι αντοχές μου. Η θάλασσα μισή ώρα από το σπίτι μου. Ήθελα να περπατήσω με τις ώρες στην ατελείωτη παραλία μέχρι να λιποθυμήσω. Έβγαλα τα παπούτσια και κοιτούσα το πέλαγος μέχρι που στα ρηχά είδα ένα μεγάλο κοχύλι. Το έβαλα στο αυτί κι άκουσα τον ωκεανό να με καλεί: “κάνε like στη σελίδα μου στο Facebook!” Αι σιχτίρ, ακόμα κι η θάλασσα κάνει viral marketing πια; Αν μου πει το κοχύλι “δεν θα το πιστέψετε τι κύματα θα κάνω τα μεσάνυχτα!” θα πεθάνω έτσι επιτόπου. Χωρίς καν emoji στην άμμο.
Κι όλο το Σύμπαν θα αναφωνήσει:
You have been logged out of life.
: (
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν είχε ποτέ δουλειά σε τέτοια εταιρεία. Ούτε τον απέλυσαν. Μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Μεξικού και Γιαννιτσών γράφοντας ότι του έρθει στο καραφλό κεφάλι του.
