Ούτε παραγγελία να ήταν. Μια απλή και άμεση οπτικοποίηση στους New York Times κατακεραυνώνει το Ιταλικό λάδι. http://www.nytimes.com/interactive/2014/01/24/opinion/food-chains-extra-virgin-suicide.html?_r=0
Έχω πραγματικά κουραστεί από ανθρώπους που μου ζητάνε βοήθεια στις εξαγωγές του λαδιού τους γιατί οι περισσότεροι συνδυάζουν τα εξής:
1. Κάποια σχέση με περιοχή που παράγει λάδι. Όχι πολύ στενή, στο ρομαντικό τύπου “το κτήμα του παππού” ή “έχω καταγωγή”…σε συνδυασμό με κλείσιμο του ματιού επειδή “όλοι ξέρουμε ότι το ελληνικό λάδι είναι το καλύτερο”…
2. Ασαφές επιχειρηματικό σχέδιο. Όλοι θα το αναγνωρίσουν επειδή είναι το καλύτερο. Πάντα “θα απευθυνθούμε στην κορυφή της αγοράς, στους πιο πλούσιους και γνώστες καταναλωτές….”
3. Καμία ουσιαστική υποδομή. Μερικές φορές τα έχουν σκάσει για όμορφη (έτσι γενικά) συσκευασία ή και ιστοσελίδα. Ως εκεί. Διανομή και άλλες μικρολεπτομέρειες θέλουν αν τις κανονίσω εγώ έτσι εύκολα. Γιατί “είναι το καλύτερο”…. θα τσουλάει μόνο του μωρέ! Άλλοι επικαλούνται θεωρίες συνωμοσίας ότι τάχα μου δεν έχουμε δυνατότητα εμφιάλωσης.
Λοιπόν να σας βοηθήσω λίγο; Το ελληνικό λάδι δεν το ξέρει σχεδόν κανείς διεθνώς! Το “προϊόν” δεν είναι μόνο το λάδι, είναι όλο μαζί. Αν δεν το ξέρουν ή δεν το ξέρουν για “καλύτερο”, ε, δεν είναι. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Οι Ιταλοί έχτισαν ένα όνομα με πολύ κόπο. Χωρίς Κράτος (γιατί σε τέτοια μακροπρόθεσμα είναι που φαίνεται η οργάνωση μιας χώρας) το ελληνικό λάδι θα δυσκολευτεί πάρα πάρα πάρα πολύ να βρει τον δρόμο του μόνο από καλοπροαίρετους.
Αν θέλετε να κάνετε φιγούρα στους γνωστούς σας ότι ασχολείστε με κάτι διαφορετικό (επειδή η κανονική σας επιχείρηση πάει για φούντο) βρείτε κάτι άλλο καλύτερα. Ή ξεκινήστε με ξεκάθαρη τοποθέτηση (positioning) και δείτε το πολύ πιο μακροπρόθεσμα το θέμα.
