Πιο κοντά στη λύση του ελληνικού προβλήματος επί της αρχής μιας επέκτασης του χρηματοδοτικού σκέλους του δεύτερου ελληνικού προγράμματος για τέσσερις ως έξι μήνες βρέθηκαν χθες (16/02) εταίροι και ελληνικές αρχές, μετά την συνεδρίαση του Eurogroup.
Οι ελληνικές αρχές δέχονται την παράταση – επέκταση ως έννοια και ως γέφυρα για την μετάβαση σε ένα τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής μέσα στο καλοκαίρι.
Μένουν ωστόσο οι λεπτομέρειες σε σχέση με:
• τον ορισμό του “τι παρατείνεται” και
• το ποια είναι τα συνοδευτικά μέτρα και οι όροι που θα πρέπει να εκπληρώσει η χώρα το επόμενο εξάμηνο.
Η μεν Αθήνα θέλει να είναι σαφές από την όποια φράση ότι παρατείνεται η χρηματοδότηση και όχι οι υποχρεώσεις σε σχέση με τα παλιά μέτρα. Οι δε εταίροι μέχρι στιγμής εμμένουν στην νομική διατύπωση περί παράτασης του 2 ου ελληνικού προγράμματος.
Το μήνυμα του Eurogroup είναι:
• η Ελλάδα ζητά επέκταση,
• αρχίζουν οι συζητήσεις για αντικατάσταση μέτρων
• αρχίζει η συζήτηση για νέο πρόγραμμα.
Ο χρόνος για το αίτημα είναι εκ των πραγμάτων και όχι ως τελεσίγραφο η Παρασκευή, οπότε και θα μπορούσε να συγκληθεί το Eurogroup και στη συνέχεια να ακολουθήσουν κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Αλλιώς την 1η Μαρτίου η χώρα θα πρέπει να επιστρέψει τα 11 δις. του ΤΧΣ και να ξεχάσει τα χρήματα από SMPs και δόσεις.
Οι Βρυξέλλες επιμένουν ότι προς το παρόν οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν αλλάζουν – ίσως τροποποιηθούν στο μέλλον – και αν η Αθήνα θέλει πέραν της παράτασης να λάβει και χρήματα δόσης, θα πρέπει να εφαρμόσει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις μετά από συνεννόηση με τους θεσμούς.
Είναι σαφές από τους κανόνες του ελληνικού δανείου, τους κανόνες δανεισμού του ESM/EFSF και τις διευκρινιστικές δηλώσεις Ντάισελμπλουμ ότι όποια διατύπωση και αν επιλεγεί η Αθήνα θα έχει υποχρεώσεις, κάτι που δεν αρνήθηκε ο υπουργός οικονομικών.
Η ουσία της διαπραγμάτευσης λοιπόν έχει μετακινηθεί από την απλή φρασεολογία, στην ουσία του ποιες είναι οι ελληνικές υποχρεώσεις.
Η κυβέρνηση με μεγάλη σαφήνεια διατυπώνει τι δεν μπορεί να δεχθεί και τι δεν πρόκειται να εφαρμόσει (αυξήσεις ΦΠΑ και μειώσεις χαμηλών συντάξεων), όμως δεν έχει δείξει καθαρότητα στο πώς θα εξυπηρετήσει τους σκοπούς και τους όρους το προγράμματος.
• η δημοσιονομική πειθαρχία,• η εξυπηρέτηση του χρέους,
• η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας,
• η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και
• η αποφυγή μονομερών ενεργειών για υπαναχώρηση από μεταρρυθμίσεις.
Κατά το Eurogroup η χώρα μπορεί να αλλάξει ότι μέτρα θέλει στη βάση της φόρμουλας 70 – 30, αλλά θα πρέπει να τα ποσοτικοποιήσει, να τα δικαιολογήσει και να τα χρηματοδοτήσει.
Ένα μελλοντικό πρόγραμμα δεν θα είναι τόσο διαφορετικό από το υπάρχον στις βασικές του κατευθύνσεις, αλλά προς το παρόν η Ελλάδα πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα και να ζητήσει επέκταση.
Τα υπόλοιπα είναι απλώς ρητορική.
πηγή :www.polispost.com