Το Gay Pride το παρακολουθώ με απόλυτη θλίψη και επιφυλακτικότητα. Όλοι οι συμμετέχοντες επιμένουν στην ψυχολογία του κοπαδιού, σαν να άνοιξε ξαφνικά η επτασφράγιστη πόρτα και όλο το κοπάδι να εξόρμησε ναι μεν χαρούμενο αλλά αγχωμένο να βρει αυτό το κάτι για να ξαποστάσει. Μου θυμίζει τους Άραβες θαυμαστές και σχολιαστές του Αριστοτέλη που περιέγραφαν ποικιλοτρόπως το έργο και τις ημέρες του, αγνοώντας όμως όπως έλεγε κι ο Καστοριάδης την ελληνική πολιτική προβληματική του, θεμελιώδη λίθο για την δημοκρατία.
Όλο αυτό το πάρτι, πανηγύρι της λεγόμενης διαφορετικότητας, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να χειραγωγεί το πλήθος που συμμετέχει, στην εμπορικότητα της οργάνωσης, να δογματίζει άθελά του ή ηθελημένα στην συντήρηση του παγκόσμιου σεξιστικού τσουνάμι το οποίο προσεγγίζει τουρίστες, εύπορους μεσήλικες και gay-friendly φυσιογνωμίες που τρέμουν στην ιδέα της αντίρρησης και των ενστάσεων για να μην επικαλεστούν ομοφοβικοί από το προτεκτοράτο της πολιτικής ορθότητας.
Είναι χαρακτηριστική η μελαγχολία των συμμετεχόντων την επόμενη ημέρα. Είναι λογικό μετά την λυσσαλέα μανία να έρχεται η κατάθλιψη που παίρνει τα δώρα. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να είναι υποκριτική και προβληματική σε πολλές εκφάνσεις της αλλά παρακολουθεί εμβρόντητη όλες αυτές τις οργανώσεις της λεγόμενης απελευθέρωσης με τρόμο και απορία. Στην πολύ μεγάλη παρακμή των δυτικών κοινωνιών καθώς και στην βαλκανομπάσταρδη δική μας ημεδαπή χώρα, οι οργανώσεις φυτρώνουν σαν ζιζάνια, προσπαθώντας να αρθρώσουν λόγο, προτάσσοντας επιχειρήματα που πολύ φοβάμαι ότι υποστηρίζουν την ψυχολογία του μαντριού κι όχι την χειραφετική, παιδαγωγική του ουσία. Μου θυμίζει ένα είδος άπαρτχάϊντ από το οποίο ο παρεκλίνων πιέζεται εν ονόματι της παρουσίας του μεταμοντέρνου εικοστού πρώτου αιώνα να διατρανώσει κυνικά την δική του σεξουαλική παραλλαγή.
Οι περιττές και υπερβολικές προκλήσεις του Gay Pride δεν πρόκειται να φέρουν κατά την γνώμη μου την αλλαγή για το πώς βλέπει ο έλληνας πολίτης τον gay συνάνθρωπό του ή το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων. Για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι δημαγωγοί τέτοιων εκδηλώσεων και οι αιγίδες των δημάρχων που αναβαθμίζονται αυτόματα από τους ειδήμονες σε ριζοσπαστικές φυσιογνωμίες, αναβαθμίζοντας τις δημοσιοσχετίστικες επαφές στοχεύοντας σε πάσης φύσεως θώκους, με τα βασικά αιτήματα να παραμένουν στο συρτάρι με την ελπίδα ότι κάποτε θα στρώσει κάποιος κώλο για να τα θεσμοθετήσει-θεσμοποιήσει.
Για μένα προέχει η ολοκληρωτική ατομική απελευθέρωση και η πολυμορφία των αξιών που προσδιορίζουν τον ηθικό μας τρόπο. (Wittgenstein). Επιμένω στην διακριτικότητα και στην σοβαρότητα αγνοώντας τα υστερικά και φασιστικά, δήθεν ακτιβιστικά τηλεοπτικά προτάγματα για “απελευθέρωση”. Πιστεύω στην πολύ μεγαλύτερη κατανόηση ενός “αντιδραστικού” μπάτσου από έναν “προοδευτικό” δημοσιογράφο. (Ταχτσής).
Ασκώ καθημερινά την gay αναπηρία προς το καλύτερο (κάτι για το οποίο έχω παρεξηγηθεί πολλάκις λόγω του αρνητικού προσήμου που δίδεται στην λέξη), την οποία έχει εκφράσει επιτυχώς για μένα ο μπλόγκερ Θωμάς Ξωμερίτης (δεν υπαινίσσομαι ότι υποστηρίζει αυτό που εννοώ, εγώ το προσλαμβάνω έτσι). Έχει πει λοιπόν ότι: «….αρκεί η απόρριψη των άλλων να μην γίνει η θηλιά οργής που μας πνίγει». Η σωστότερη και ακριβέστερη περιγραφή της “πετριάς” που υποβόσκει στο αδερφάτο, η απόρριψη που δεν είναι αποκλειστικά σεξουαλική αλλά και κοινωνική, πολιτισμική, ρατσιστική λόγω και χρώματος ή δυσμορφίας η οποία δυστυχώς θεριεύει και δεν πειθαρχείται στον χρόνο.
Θα πρόσθετα επίσης ότι όταν ο απέναντί μας δεν γουστάρει καλό είναι να αποχωρούμε αναγνωρίζοντας το δικαίωμα του άλλου στην άρνηση.Τέλος ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κάνουμε χάρη στον οποιοδήποτε straight που κάνουμε παρέα. (το έχω δει να γίνεται). Η σεξουαλικότητα είναι απέραντη και ευχάριστη σαν εύφορος κάμπος αρκεί να φερόμαστε με ντομπροσύνη και γενναιότητα.
(Χαριτωμένο περιστατικό: Gay αλλοδαπός κοιτάζει τύπο που γουστάρει σε παραλία και αναφωνεί: Nice Guy! Η λεσβία φίλη του αλλοδαπού, αποκρίνεται ως ξινή αφέντρα με επιτακτική προσφώνηση: Straight.)
Τελικά υπάρχουν και ετεροφοβικοί.
Oλόκληρο το άρθρο εδώ
