Η πρώτη γενιά ηλεκτρονικού εμπόριου ήταν δύσκολη. Ουσιαστικά απλή μεταφορά των έντυπων καταλόγων. Άλλες εποχές, πολύ χειρονακτική εργασία και λίγες πωλήσεις. Η Amazon έφερε επανάσταση γιατί έβαλε το κοινωνικό στοιχείο. Οι προτάσεις άλλων, οι αλγόρυθμοι προτάσεων.
Το ελληνικό eshop και όσα ακολούθησαν ήταν σε αυτά τα χνάρια. Αρκεί να έχεις εμπόρευμα, καλές τιμές και να σέβεσαι τον πελάτη στις λεπτομέρειες, μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς έτσι. Είδαμε και παραλλαγές ή πιο εξειδικευμένα καταστήματα να τα καταφέρνουν έτσι. Ένα καλό παράδειγμα φίλου είναι το http://www.thegreekdeli.com/, γενικά θα πρότεινα να επικεντρωθούμε στις εξαγωγές αυτόν τον καιρό…
Ήρθε το www.goldendeals.gr και ενθουσιάστηκαν πολλοί φίλοι μου. “Έχει φοβερές προσφορές! Αλήθεια ψώνισα ήδη δυο φορές!” Το ψάρι δεν είναι φρέσκο. Η http://www.groupon.gr ήταν πολύ πριν από όλους σε αυτό το παιχνίδι πατώντας και αυτή στην λογική του http://www.thepoint.com/ το οποίο προωθούσε στο Σικάγο την συλλογική δύναμη.
‘Αρχισαν λοιπόν οι απανταχού ελληνάρες επιχειρηματίες του καφενείου να κατεβάζουν ιδέες για αντίστοιχες προσπάθειες. Τσουνάμι πάθους για το διαδίκτυο ξαφνικά. Επιχειρηματικό πλάνο ανύπαρκτο, έρευνα αγοράς μηδέν. Και η εκτέλεση; Περιορίζεται στο γεγονός ότι πρέπει να μοιάζει με κάποιο άλλο που πάει καλά. “Και που το ξέρεις ότι πάει καλά;” ρωτάς για πλάκα. “Καλά, ξέρεις πόσοι το επισκέπτονται;” απαντάει με στόμφο.
Καλή επιτυχία παιδιά.
Υπάρχει ένα μικρό κείμενο ενός αμερικανού δικαστή ονόματι Harald Kelly (ή κάτι τέτοιο) το οποίο περιγράφει ανάγλυφα και αδέκαστα την ελληνική ράτσα. Τα καλά της και τα κακά της. Αν γκουγκλίσεις, θα τη βρεις εύκολα. Το είχα διαβάσει πριν χρόνια, και μπορώ να σου πω ότι – χωρίς να μου έχει πει κάτι νέο – μετά από αυτό όλα τα φαινόμενα των ελληνικών καιρών μου φαίνονται προβλέψιμα και σύνηθη, οι λεπτομέρειες μόνο αλλάζουν από περίπτωση σε περίπτωση.
Όλα σχεδόν τα εγχώρια άσχημα των καιρών μας – σαν αυτά που περιγράφεις – τα αποδίδω στη ράτσα μας. Όπως σου έγραψα κι αλλού, γεννήσαμε τη δημοκρατία, μα και την κομπίνα. Γεννήσαμε τον πολιτισμό, μα και την αρπαχτή, την αδόκιμη ευκολία στο οτιδήποτε.
Δεν υπάρχει ίαση για αυτό. Κανά Depon μόνο ενίοτε… 🙂
What i find difficult is to find a blog that can capture me for a minute but i think you offer something different. Bravo.