Από ψυχολογικής και κοινωνιολογικής άποψης είναι πολύ καλά μελετημένο. Η ύπαρξη ενός κοινού εχθρού ενώνει τους ανθρώπους πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από οτιδήποτε άλλο. Όσοι φοβάστε ότι μετά το ΣΥΡΙΖΟμπάχαλο θα σκίσουν στην Ελλάδα οι Χρυσαυγίτες, έχετε ένα δίκιο. Η κοινωνία θέλει απλές απαντήσεις, απλές λύσεις και προβλήματα με δυο καταστάσεις. Όχι διαβαθμίσεις του γκρι και πολύπλοκες, μακροπρόθεσμες έννοιες. “Η Ελλάδα πάει κατά διαόλου επειδή φταίνε οι…..” Τούρκοι; Εβραίοι; Μασώνοι; Αμερικάνοι; Διαλέχτε.
Αν δεν ασχολείστε με το μπάσκετ και το ΝΒΑ, αυτοί οι δυο παίχτες ήταν συμπαίχτες και ξαναβρέθηκαν προχθές. Ο ένας (Durant) είχε φύγει, πήγε σε υπερομάδα και πήρε το πρωτάθλημα που του άξιζε τόσα χρόνια. Ο άλλος (Westbrook) έμεινε στην παλιά ομάδα, κέρδισε το MVP και προχθές, ε, έσκισε πατόκορφα και την πρωταθλήτρια υπερομάδα και τον πρώην συμπαίκτη του. Και οι δυο μεγαλούργησαν στο παρκέ. Επειδή ξέρουν να προσφέρουν θέαμα. Και από μίσος.
Οι ώριμοι επαγγελματίες αυτοί, το κάνουν μέσα σε όρια, μας διασκεδάζουν και μας εμπνέουν. Μετά το ματς γελάνε μαζί και ανταλλάσσουν θερμά κοπλιμέντα. Οι ώριμες χώρες διαλέγουν εχθρούς όπως την καταστροφή του περιβάλλοντος ή την αγραμματοσύνη να πολεμήσουν. Η Ελλάδα δεν είναι ώριμη. Διαλέξτε προσεκτικά εχθρό γιατί θα σας τον διαλέξουν άλλοι και θα κλάψουμε θύματα.