Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν όχι πολύ μακρυνό γαλαξία, ήταν ένα μικρό χωριό. Στο χωριό αυτό υπήρχαν οι κάτοικοι και υπήρχαν και δύο τσοπάνηδες, ας τους δώσουμε για να μη μπερδευόμαστε δύο τυχαία χρώματα. Ας πούμε…ο μπλε τσοπάνης και ο πράσινος τσοπάνης.
Κάθε χρόνο λοιπόν γινόταν εκλογές στο χωριό οι οποίες θα αναδείκνυαν τον αρχηγό του χωριού. Για έναν πολύ περίεργο λόγο, αρχηγός του χωριού δεν γίνονταν κάποιος μορφωμένος άνθρωπος, ικανός, με όρεξη να πάει τον τόπο μπροστά και να βοηθήσει το χωριό. Αρχηγός γινόταν ο τσοπάνης με τα περισσότερα πρόβατα!
Ναι, όσο ηλίθιο και αν ακούγεται, έτσι ήταν. Αρχηγός γινόταν ο τσοπάνης που είχε τα περισσότερα πρόβατα.
Έτσι οι τσοπάνηδες μάζευαν όλο το χρόνο πρόβατα, τα έβαφαν ο καθένας με το χρώμα του, μέχρι να έρθει η ημέρα των εκλογών που θα μετρούσαν πόσα είναι τα πρόβατα κάθε χρώματος και θα γίνονταν αρχηγός αυτός με τα περισσότερα χρωματισμένα πρόβατα…
Κάθε τσοπάνης λοιπόν είχε κάποια πιστά πρόβατα. Τα πρόβατα αυτά ήταν στη στάνη όλο το χρόνο, ήταν μόνιμα βαμμένα με το χρώμα του τσοπάνη τους (και χαίρονταν κιόλας που ήταν χρωματισμένα…), και βοηθούσαν τον τσοπάνη να βρει και άλλα πρόβατα. Ο τσοπάνης τους έδινε κάποια προνόμια, και αυτά από την άλλη αμολιόντουσαν στους δρόμους και στους αγρούς να βρουν πρόβατα και να τα βάλουν στην στάνη του τσοπάνη τους, για να πάρουν τα συγχαρητήρια του τσοπάνη και κάποια επιπλέον προνόμια.
Πολύ συχνά, για να προσελκύσει νέα πρόβατα, ο τσοπάνης έδινε μπόλικα χόρτα στα πρόβατα του, για να κεράσουν τα υπόλοιπα αχρωμάτιστα πρόβατα του χωριού και να τα φέρουν με αυτόν τον τρόπο στη στάνη του. Τα πρόβατα του κολλούσαν και αφίσες στο χωριό, οι οποίες λέγαν πως ο τσοπάνης τους είναι ο καλύτερος. Αρκετά συχνά μάλιστα, διοργάνωναν events σε μεγάλους κάμπους, όπου υπήρχαν πολλές ωραίες προβατίνες τις οποίες γνώριζαν στα αχρωμάτιστα πρόβατα. Επίσης τους κερνούσαν και μπόλικα χόρτα, ενώ το παίζανε και φίλοι τους.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά αρκετά πρόβατα πείθονταν και πήγαιναν τελικά στη στάνη, όπου τα χρωμάτιζαν μόνιμα. Κάποια άλλα παραμέναν ελεύθερα όλο το χρόνο, αλλά λίγο πριν τις εκλογές, ή ακόμα και την ίδια μέρα των εκλογών, τους έπειθαν οι τσοπάνηδες, με τη βοήθεια των προβάτων τους, και τελικά τα μαντρώνανε και τα χρωμάτιζαν προσωρινά και κείνα, ώστε να προσμετρηθούν στα πρόβατα του τσοπάνη.
Υπήρχαν από την άλλη και κάποια πολύ λίγα πρόβατα που δε δέχονταν να χρωματιστούν, που δεν θέλαν να έχουν κανέναν τσοπάνη πάνω από το κεφάλι τους, αλλά αυτά ήταν πολύ λίγα, και είναι τέλος πάντων μια άλλη ιστορία.
Πάντως το πιο αστείο σε όλη την υπόθεση ξέρετε ποιο είναι? Πως κανένα από τα πρόβατα, ούτε τα μόνιμα χρωματισμένα, ούτε αυτά που χρωματίζονταν λίγο πριν τις εκλογές, δε γνώριζε πως είναι πρόβατο!
Μία μέρα λοιπόν περνούσα με κάτι φίλους μου έξω από το χωριό αυτό. Έλεγα στους φίλους μου, και σε κάποιους περαστικούς που είχαν έρθει στην παρέα μας, για το πόσο γελοία είναι τα πράματα σε αυτό το χωριό, για το τι κάνουν τα πρόβατα των τσοπάνηδων, πως τα εκπαιδεύουν ώστε να φέρνουν και άλλα πρόβατα στη στάνη, κ.τ.λ. Για καλή μας τύχη, την στιγμή που μιλούσα στα παιδιά για τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί ο πράσινος τσοπάνης στα πράσινα πρόβατα, μας ακούει ένα πράσινο πρόβατο που βρίσκονταν μες στη στάνη. Πετάγεται λοιπόν τότε και μου λέει:
-”Αυτά που λες στους άλλους είναι ψέματα! Εγώ δεν είμαι πρόβατο! Έχω ιδεολογία εγώ. Έχω κριτική ικανότητα.”
Έτυχε και είχα μαζί μου την φωτογραφική μου μηχανή, και αποθανάτισα το πρόβατο σε αυτή του την προσπάθεια να μου αποδείξει πως δεν είναι πρόβατο:
Συνεχίζει λοιπόν το πρόβατο την απολογία του και μου λέει:
“Αυτά που λες ισχύει για τα μπλε πρόβατα. Εκείνα κάνουν έτσι, εκείνα υπακούν τυφλά τον τσοπάνη και κάνουν ότι τους λέει. Και μάλιστα νομίζουν πως αυτά που τους λέει ο τσοπάνης είναι δικές τους απόψεις! Εκείνα το κάνουν, όχι εμείς. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με εκείνα τα μπλε πρόβατα. Εμείς δεν είμαστε καν πρόβατα!”.
Επειδή λοιπόν λίγο πιο πριν είχα περάσει (τυχαία πάλι…) έξω από τη στάνη του μπλε τσοπάνη, έβγαλα μία φωτογραφία και ένα μπλε πρόβατο. Σας παρουσιάζω λοιπόν την φωτογραφία του μπλε πρόβατου, και πείτε μου αν διαφέρουν πουθενά με το πράσινο πρόβατο:
Η ομοιότητα πιστεύω είναι προφανής. Πέρα από το χρώμα, δε διαφέρουν σε τίποτα άλλο.
Θα απορείτε όμως πως και τα πρόβατα δε καταλαβαίνουν πως είναι πρόβατα. Ε λοιπόν, στο χωριό αυτό δεν υπάρχει κανένας καθρέφτης! Έτσι κανένα πρόβατο δε βλέπει πως είναι πρόβατο. Όλα τα πρόβατα νομίζουν πως είναι σκεπτόμενοι πολίτες, με ιδεολογία, αλλά στην πραγματικότητα είναι όλα πρόβατα και δε το καταλαβαίνουν! Μάλιστα το ωραίο είναι πως βλέπουν τα πρόβατα της απέναντι στάνης και τα κοροϊδεύουν! Αλλά φυσικά δε βλέπουν τα χάλια τους, που είναι ακριβώς στην ίδια μοίρα.
Έφυγα λοιπόν εκείνη τη μέρα από τη στάνη, και επέστρεψα λίγες μέρες αργότερα με έναν καθρέφτη. Πάω λοιπόν στο πράσινο πρόβατο που μιλούσα τις προάλλες και του δείχνω τον καθρέφτη. Μόλις το πρόβατο κοιτάει τον καθρέφτη και βλέπει τον εαυτό του, αντί να αναγνωρίσει πως όντως είναι πρόβατο, αρχίζει έναν απίστευτο μονόλογο:
-”Αυτός δεν είναι καθρέφτης, αυτό είναι ένα κόλπο για να με κάνεις να νομίζω ότι είμαι πρόβατο. Είναι ψεύτικο. Ένα φτηνό κόλπο για να διώξεις τα πρόβατα από τη στάνη μας. Αυτό το κατασκέυασμα που μοιάζει με καθρέφτη το δημιούργησαν τα μπλε πρόβατα, ναι, είμαι σίγουρος γι’ αυτό, για να μας υποβαθμίσουν. Μάλιστα το είχαμε αποδείξει πως αυτό είναι δικό τους κατασκεύασμα. Αυτό το πράμα δεν είναι καθρέφτης,δεν είναι αληθινό, είναι ψεύτικο.
-”Όχι,” του λέω, “αυτός ο καθρέφτης είναι πραγματικός. Αν δε πιστεύεις τον καθρέφτη, να εδώ σε έχω τραβήξει και σε βίντεο. Δε μπορεί και αυτό να είναι μοντάζ…”
“Ψεύτη, υποκριτή, με ποιον είσαι ρε? Με τον μπλε τσοπάνη δεν είσαι ρε? Σίγουρα με αυτόν είσαι, αυτοί τα κάνουν κάτι τέτοια. Μήπως είσαι με τον κόκκινο τσοπάνη ρε, και πας να μας κοροϊδέψεις για να βγει ο δικός σου τσοπάνης αρχηγός? Πες μου ρε, αλήτη, ρουφιάνε, που έρχεσαι εδώ με τον ψευτο-καθρέφτη σου και κοροϊδεύεις τον κόσμο. Εγώ δεν είμαι πρόβατο ρε, εγώ έχω ιδεολογία ρε, εγώ είμαι σκεπτόμενος.”
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΒΑΤΟ!“, είπε το πρόβατο και πήγε να βοσκήσει…
-”Εγώ δεν έχω τσοπάνη”, του απαντάω. “Εγώ δεν είμαι καν από αυτό το χωριό. Δε με νοιάζει τι ψηφίζετε, δε θέλω να γίνω αρχηγός. Δεν έχω κανένα τσοπάνη πάνω από το κεφάλι μου. Την αλήθεια σου λέω.”
-”Ναι, καλά, αποκλείεται να μην έχεις τσοπάνη. Όλα τα πρόβατα έχουν τσοπάνη. Δε μπορεί κάποιον θα έχεις.”
-”Μα καταρχήν εγώ δεν είμαι πρόβατο. Και δεύτερον, φυσικά και δεν έχω κανέναν…”
-”Ναι, ναι, καλά, τα ξέρουμε αυτά τα ψέματα σου. Έχεις και παραέχεις. Για να σκεφτώ…ναι, το βρήκα! Έχεις έναν τσοπάνη…α, ναι, ο οποίος σου υποσχέθηκε πως θα πάρεις πτυχίο αν του πας πολλά πρόβατα! Ναι, έτσι είναι, σίγουρα. Χα! Τι έχεις να πεις τώρα?! Ε?! Δε σ’ ακούω…”
-”Τώρα τι να σου πω ρε πρόβατο, είναι αστεία αυτά που λες! Τι πήγες και σκέφτηκες… Δεν έχω κανένα τσοπάνη, αλήθεια λ…”
-”Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς τσοπάνη! Αλήτη, με τα τεχνάσματα σου, έχεις και παραέχεις τσοπάνη, και είναι και χειρότερος και από τον δικό μας. Σκουλήκι,τσουτσέκι, κρυφό-μπλε πρόβατο, πας να μας πουλήσεις και μούρη”. (τα τελευταία τα κατέγραψα κιόλας, ορίστε).
Ε, κάπου εκεί έφυγα από την συζήτηση. Καταλαβαίνετε τώρα, άντε προσπάθησε να αποδείξεις σε ένα πρόβατο πως δεν είναι πρόβατο. Και μάλιστα, να του δείχνεις και τον καθρέφτη, και να λέει πως “δεν είναι καθρέφτης, είναι τέχνασμα του μπλε τσοπάνη”. Και να μην μπορεί να καταλάβει πως υπάρχουν άτομα που δεν έχουν τσοπάνη, σώνει και καλά να με βγάλει πως έχω τσοπάνη. Γιατί δε το χωράει το μικρό του κεφάλι πως υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν τσοπάνη.
Κείμενο και εικόνες από το http://gmargari.wordpress.com/2007/02/08/den-eimai-provato/ Ίσως πιο ελπιδοφόρα ιστορία το “μια αγελάδα μια φορά” που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.