Για να γίνει δυνατή η αναπαραγωγή, είναι απαραίτητο το ζευγάρωμα: όλα τα έμβια όντα ζευγαρώνουν, έστω κι αν όχι όλα με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, πιστά μου παιδάρια, μη νομίζετε πως άνθρωποι και ζώα διαφέρουν πολύ από την άποψη αυτή. Ίσα ίσα. Ο ζωικός και ο ανθρώπινος κόσμος μοιάζουν πολύ, και στη μυθολογία συγχωνεύονται– βλέπουμε ζώα που ζευγαρώνουν με ανθρώπινα όντα και τούμπαλιν.
Ο θεός Ζεύς, επί παραδείγματι, για να μπορέσει να αγαπήσει θνητές γυναίκες, μεταμορφωνόταν στα πιο απίθανα ζώα: μετατράπηκε σε κύκνο για να κάνει δική του τη Λήδα και σε ταύρο για να ζευγαρώσει με την Ευρώπη· μεταμορφώθηκε σε χοίρο για τον έρωτα της Εδόλδης και από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Χοίρων, ένας κλέφτης που σούφρωνε χοιρομέρια· άλλαξε σε πόνι για να καβαλήσει μια κοινή μοδίστρα και από την ένωση τους γεννήθηκε ο Χαμεκωλίων, ένας άντρας με χαμηλό καβάλο* μεταμορφώθηκε σε ίππο κι από τη συνουσία του με μια Φιλ-ιππ-ινέζα γεννήθηκε ο Κιτρι- νίων, ένας που δοΰλευε υπηρέτης σε πλουσιόσπιτα με μηδαμινή αμοιβή.
Από την άλλη μεριά, στους ανθρώπους το ζευγάρωμα με τα ζώα ήταν ανέκαθεν της μόδας, αρκεί να θυμηθούμε τους τσοπάνηδες με τις προβατίνες τους, τους αλπινιστές με τις μουλάρες, τους ψαράδες με τα χταπόδια (ζώα σαφώς πιο πρακτικά από τα μύδια, που κλείνουν την πιο ακατάλληλη στιγμή), και τέλος τον Μπερλουσκόνι με τους Ιταλούς.
Τα ζευγαρώματα μεταξύ ανθρώπων και ζώων δεν είναι όμως λειτουργικά για την αναπαραγωγή. Πραγματικά, προκειμένου αυτή να συμβεί, πρέπει να ζευγαρώνουν πλάσματα του αυτού είδους: τα πουλιά με τα πουλιά, οι μέλισσες με τις μέλισσες και ούτω καθεξής. Άλλωστε, το να το κάνεις με μια μέλισσα είναι επικίνδυνο, και δεν μπορείς καν να πεις: «Πονάω, αλλά μ’ αρέσει!»
Διόλου απίθανο όμως να διασταυρωθούν μεταξύ τους διαφορετικά είδη ζώων δημιουργώντας παράξενα υβρίδια: ένας ακανθόχοιρος κι ένα φίδι γεννούν το αγκαθωτό σύρμα· μία γάτα κι ένας βάτραχος φέρνουν στο φως το γάτραχο· ένας σκύλος και μια κουτσομούρα δημιουργούν τη σκυλομούρα· ένας σκαντζόχοιρος και μια χελώνα μπορούν να δημιουργήσουν μια βούρτσα και μια χτένα.
Αυτές οι διασταυρώσεις είναι πάντως σπάνιες, καθότι στο ζωικό κόσμο το ζευγάρωμα στοχεύει κυρίως στη διαιώνιση του είδους. Και μη νομίσετε, μικρά μου άσχετα, πως ένα τέτοιο, έργο είναι εύκολο. Κάθε άλλο. Ορισμένα ζώα έχουν σοβαρά προβλήματα ζευγαρώματος και, κατά συνέπειαν, δυσκολίες αναπαραγωγής. Ας αναλύσουμε ορισμένες περιπτώσεις.
Ας αρχίσουμε από το λυκο: γι’ αυτό το ζώο λέγεται η γνωστή παροιμία «ο λύκος κι αν εγέρασε κι έχασε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του», παραμένει δηλαδή βιτσιόζος έως τα γεράμα- τά του– όμως, αν κρίνουμε από όσους λύκους έχουν απομείνει, είναι σαφές πως έχει χάσει το αναπαραγωγικό βίτσιο του πιο πολύ απ’ όσο το μαλλί του. Πιθανότατα, οι δυσκολίες ζευγαρώματος του λύκου προέρχονται από τον παλιοχαρακτήρα του. Ο μόνος που τον αγαπούσε ήταν ο Άγιος Φραγκίσκος, επειδή όμως είχε δώσει όρκο αγαμίας, δεν μπορούσε να είναι παρτενέρ κατάλληλος για αναπαραγωγή.
Αντίθετα με το λύκο, υπάρχουν ζώα που το κάνουν με τέτοια συχνότητα, ώστε έγιναν παροιμιώδη, όπως στην περίπτωση του σκαντζόχοιρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι το δόλιο ζωντανό δεν έχει σοβαρές δυσκολίες στο ζευγάρωμα. Ίσα ίσα. Λαμβάνοντας υπόψη την άκρα σύνεση που πρέπει να εφαρμόζει κάθε φορά, ίσως γι’ αυτόν να ήταν ευκολότερο αν, προτού καβαλήσει τη σκαντζοχοίρα, την έβαζε να χρησιμοποιήσει μια καλή κρέμα μαλλιών.
Ακόμα και το φυσικό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει πηγή προβλημάτων για το ζευγάρωμα των ζώων. Ας πάρουμε την περίπτωση του σκουληκιού που λέγεται ταινία η μονήρης: η ζωή του θα ήταν εύκολη αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε κρούσματα θανάτου από έμφραγμα και είναι τελείως απρόσβλητος τόσο από χοληστερίνη όσο και από διαβήτη. Ο καημενούλης ο σκουλήκης, όμως, έχει σοβαρά προβλήματα σχέσης και κοινωνικής ζωής. Είναι που είναι δύσκολο γι’ αυτόν να συναντήσει μια μονήρη σκουλήκω —ακριβώς επειδή είναι μονήρης—, και όταν ως εκ θαύματος τα καταφέρνει, με τι θάρρος να την καλέσει σπίτι του για ένα ποτό; Αυτή είναι μια τυπική περίπτωση φυσικού περιβάλλοντος απρόσφορου για την αναπαραγωγή.
Εντελώς διαφορετικές είναι, αντίθετα, οι δυσκολίες αναπαραγωγής που συναντά ο κυναίλουρος: το γεγονός ότι θέλει τέσσερα δευτερόλεπτα για να πιάσει τα εκατό χιλιόμετρα του προκαλεί ουκ ολίγα προβλήματα με την κυναιλούρω, η οποία έχει κάθε λόγο να είναι ζοχαδιασμένη.
Οι επιπλοκές της σεξουαλικής ζωής του μυρμηγκο- φάγου πάλι, επικεντρώνονται στα προκαταρκτικά φιλιά: ιδιαίτερα δυσάρεστο είναι να προσπαθεί να ξεκολλήσει τη γλώσσα του, που έχει κολλήσει στις αμυγδαλές της παρτενέρ του.
Τα προβλήματα των κοτόπουλων, αντιθέτως, γεννιούνται από την ελλιπή τους θελκτικότητα: είναι αναγκασμένα να κάνουν έρωτα ντυμένα, γιατί αν ο άντρας γυμνός είναι γελοίος, να είστε σίγουροι πως ο κόκορας είναι χειρότερος· άσε πια η κότα, που δεν κοτάει να γδυθεί, γιατί έτσι και ξεπουπουλιαστεί γεμίζει μπι- μπίκια. Αυτή η απουσία θελκτικότητας έχει δημιουργήσει τέτοια προβλήματα αναπαραγωγής στα κοτόπουλα, ώστε η κότα δεν γεννά πλέον αβγά και είναι αναγκασμένη να τα υιοθετεί. Με τον τρόπο αυτόν η επιβίωση του είδους είναι εξασφαλισμένη, πράγμα που δεν συμβαίνει με άλλα ζώα, όπως επί παραδείγματι με τον κόνδορα, ο οποίος, όπως ξέρουμε, τελεί υπό εξα- φάνισιν. Άλλωστε, δεν είναι απορίας άξιον: είναι άσκημος, είναι χωριάταρος, είναι όρνιο κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, είναι βρομύλος, ζέχνει το χνότο του απ’ την πείνα, έχει παλιοχαρακτήρα, είναι και συνέχεια μουτρωμένος (ακούσατε ποτέ να λένε «όρνεα φτερούγιζαν χαρούμενα»; Δεν ακούσατε). Να γιατί οι κάνδορες πέφτουνε, μα η κότα μένει…
Μια και μιλάμε για ζώα υπό εξαφάνισιν, η τιμητική θέση ανήκει φυσικά στο πάντα, που έχει γίνει και το σύμβολό τους. Τώρα πια έχουν απομείνει τόσο λίγα δείγματα, ώστε μια δύστυχη πάντα, αν θέλει να ζευγαρώσει, πού να βρει ένα πάντα; Στην αντιπροσωπεία της FIAT, θα μου πείτε πιστοί μου μπόμπιρες (χα χα χα, αστείο, ε;), αλλά και στην περίπτωση αυτή θα παρέμεναν σοβαρά προβλήματα αναπαραγωγής.
Αλλά απ’ όλα τα ζώα, αυτά με τις μεγαλύτερες δυσκολίες ζευγαρώματος παραμένουν τα θαλάσσια ζώα που, όπως όλοι ξέρουν καλά, είναι πολύ λεπτεπίλεπτα: σκεφτείτε πως ο τόνος κόβεται με την τρυφερή καρδιά ενός μαρουλιού!
Δεν ξέρω με τι κόβεται η φάλαινα, ίσως με το ξυράφι όταν ξυρίζεται, αλλά ξέρω στα σίγουρα πως η σεξουαλική της ζωή δεν είναι εύκολη. Οι πρώτες δυσκολίες προκαλούνται από τον όγκο της: όπως όλοι ξέρουν, ο φάλαινος έχει ένα τσουτσούνι που μπορείς να το χαρακτηρίσεις «τσουτσούνι 28», εννοούμενο όχι ως εκατοστά, αλλά ως αριθμό λεωφορείου, ενώ η φάλαινα διαθέτει ένα πιπί με τις διαστάσεις της γαλάζιας σπηλιάς, που θα ήταν το όνειρο όλων μας να πάμε και να τη δούμε. Όμως αυτό δημιουργεί προβλήματα, γιατί στη θάλασσα, με τόσα κύματα και ρεύματα, να βάλεις σημάδι με το λεωφορείο 28 είναι πολύ μπελαλίδι- κο, κυρίως γιατί οι φάλαινες δεν έχουν ούτε μπρατσά- κια για να κρατηθούν στην επιφάνεια. Όταν δε, ύστερα από αναρίθμητες απόπειρες, συμβαίνει επιτέλους η μείξη, τραβάει σε μάκρος: διότι η σεξουαλική επαφή των φαλαινών κρατάει δεκατέσσερις ώρες, προς μέγα φθόνο του γράφοντος και του αναγιγνώσκοντος. Το πρόβλημα είναι ότι, και τις δεκατέσσερις αυτές ώρες, οι φάλαινες τραγουδούν, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα συμβίωσης με τα άλλα θαλάσσια είδη, που εκείνη την ώρα θέλουν να κοιμηθούν.
Παραμένοντας στο θέμα των θαλασσίων ζώων, πρέπει να θυμίσουμε και τις σεξουαλικές δυσκολίες που συναντούν οι φώκιες. Αφήνοντας κατά μέρος τη φώκια μονάχους-μονάχους που, ως μοναχή, είναι μοιραία καταδικασμένη στην εξαφάνιση, έχει και η κοσμική φώκια προβλήματα αναπαραγωγής, συνδεδεμένα με τις δυσκολίες της να σπάσει τον πάγο που, όπως ξέρουμε, στο παγόβουνο είναι πολύ χοντρός. Συνήθως την πρωτοβουλία την παίρνει η θηλυκιά, με το να επιδεικνύεται κάνοντας δύσκολες ασκήσεις με μπάλες που χοροπηδούν στη μύτη της, ασκήσεις που δεν εκτιμώνται δεόντως από τον αρσενικό: τον ζοχαδιάζει που χώνει τη μύτη της σε ξένα μπαλάκια! Η θηλυκή φώκια είναι πολύ φλογερό ζώο· πράγματι, εύκολα παίρνει φώκο και καίγεται, αλλά είναι και πολύ καχύποπτη, καθότι φοβάται μήπως ο αρσενικός είναι μαζί της μόνο από συμφέρον, οπότε έρχεται η μοιραία ερώτηση: «Θα μ’ αγαπούσες το ίδιο αν, αντί για γούνα φώκιας, είχα μια απλή μάλλινη ζακέτα;»
Τα παραδείγματα ζώων με προβλήματα ζευγαρώματος θα μπορούσαν να συνεχιστούν, αλλά, όσο σοβαρά κι αν είναι αυτά τα προβλήματα, να θυμάστε, νεαροί μου μαθητές, ότι θα είναι πάντα μικροπράγματα σε σχέση με τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στον ανθρώπινο κόσμο. Διότι η μεγάλη τύχη των ζώων είναι ότι ζευγαρώνουν ακολουθώντας μονάχα το ένστικτο τους. Στα παλιά τα χρόνια το ίδιο ίσχυε και για τον άνθρωπο. Τώρα, δυστυχώς, όχι πια. Από αμνημονεύτων χρόνων το υγιές σεξουαλικό ένστικτο φιλτράρεται μέσα από τα συναισθήματα. Είναι τα συναισθήματα που έχουν ανά τους αιώνες διαφοροποιήσει τον άνθρωπο από τα κτήνη: πράγματι, στην πορεία της εξέλιξης το ανθρώπινο είδος έχει αισθητά χειροτερέψει σε σχέση με άλλα.
ΤΖΟΜΠΕ ΚΟΒΑΤΑ – Σεξ – κάν΄το μόνος σου!
Comments are closed.