Αρκεί μια απλή βόλτα στα πέριξ για να κατανοήσεις γιατί η ανάπτυξη δεν μένει εδώ… Και για να είμαστε και ειλικρινείς, πότε δεν έμενε. Και όποιος το νόμιζε σίγουρα τώρα θα βρίσκεται σε κάποια ομάδα αποτοξίνωσης.
Αυτά που σε κάνουν πολιτισμένο άνθρωπο, δεν είναι ένα ζευγάρι παπούτσια με κόκκινο πάτο και μυαλό για απόπατο. Ούτε, από την άλλη, μια ακατάσχετη ενασχόληση με την κουλτούρα να φύγουμε, βλέμμα μπλαζέ στίχοι ποιητή Φανφάρα και πίνακες με μουτζοπιάσματα αριστούργημα!
Αν θες να λέγεσαι πολιτισμένος τα μικρά είναι αυτά που σε χαρακτηρίζουν. Είναι βέβαιο ότι αν δεν βρίσκεσαι ακόμα στην εποχή του χαλκού, δεν περιμένεις , σαν κομάντο, να ανοίξει οι πόρτα του μετρού για να μπουκάρεις πριν προκάμει να ξεμυτίσει κανένας από το βαγόνι. Ωραίο το ζιγκούνι και το ταγάρι γλυκέ μου, αλλά αν δε το κατέχεις καβάλα το Ντορή και πήγαινε όπου θέλεις. Και ούτε παλιόπορτες που ανοιγοκλείνουν ούτε μάιντδεγκαπ… Λίγο σανό, λίγο σβουνιά και τ‘αγόρι μου.
Και όταν η ζωή τα φέρει και βρεθείς στις σκάλες που σε πάνε μοναχές τους καλικούτσα, μην μπαστακώνεσαι όπου λάχει. Κάτσε δεξιά (χωρίς φλας -δεν χρειάζεται) και άσε τα αριστερά σου λεύτερα να περνοδιαβαίνουν όσοι κόπτονται να προκάμουν. Σε είδαμε ότι είσαι εσύ, δεν είναι ανάγκη να κάνεις το οδόφραγμα.
Άμα το σέρτικο σε έχει κερδίσει, ως άνθρωπο και έχεις ξεχειλίσει το τασάκι του αυτοκινήτου σου με γόπες, τσιπούρες και λούτσους, βάλε τη Νικολούλη να σου βρει ένα κάδο σκουπιδιών να αδειάσεις τους νταλκάδες σου. Ή στείλε πακέτο στο Βικάκι και κάποιος θα βρεθεί να σε αγκαλιάσει και να κλάψει που ποτέ δεν έγινες άνθρωπος.
Τα φέρνει έτσι και αυτή η καθημερινότης και βρίσκεσαι και παγαίνεις να πάρεις τα μπριτζολάκια σου και τις αγελαδίτσες σου από το σούπερ μάρκετ. Μην παρκάρεις όμως ανεγκέφαλε καβαλάρη, στις θέσεις αναπήρων. Προσεχώς θα βάλουμε και θέσεις κοινωνικά καθυστερημένων να παρκάρεις με όλη την άνεση της ηλιθιότητάς σου και μάλιστα στο κόντρα για μεγαλύτερο κόζι. Είναι στα έργα υποδομής και… καθυστερεί ολίγον.
Όταν κάνεις εκείνο το νόημα με τα κρινοδακτυλάκια σου, που ο αντίχειρας χαϊδεύει τον δείκτη στέλνοντας το αγωνιστικό μήνυμα «μισό λεπτό» και διπλοπαρκάρεις και με κλείνεις για να κάνεις τη δουλειά σου, παρακαλάω να βρεθεί ένα τανκ που θα περάσω πάνω από το κάρο σου και θα το κάνω καλκίτος σε… μισό λεπτό. Αλλά τι να κάνεις που μας έφαγε τα λεφτά στα εξοπλιστικά ο Άκης, σε Four Seasons και αμπράδες του τριχίλιαρου και δεν βγαίνω μάνα μου!
Σε αυτό τον τόπο, είναι αλήθεια ότι πολλοί πιστεύουμε στο «μάτι», αλλά είναι ηλίθιο να φτύνεις στο πεζοδρόμιο. Μη το φοβάσαι δεν ματιάζεται. Οι βιομηχανίες χαρτομάντιλων κλέφτες θα γίνουν; Και αν σε γαργαλάει ύπουλο φλέμα πάρε μια παστίλια για τον πόνο του άλλου και μην κάνεις το δρόμο λιμνούπολη. Μην μπερδεύεις τη βλεμματική με τη φλεματική επαφή.
Και όταν σε πιάνει λιγούρα και τρως τα ωραία σου τα πατατάκια, τις τσίχλες και τις γκουρμεδιές σου πες μου πόσο πολύ ζεματάει το περιτύλιγμα που δεν αντέχεις να το κρατήσεις και φροντίζεις να γίνει εικαστικό δρώμενο στα ήδη τραγικά πεζοδρόμια. Αν χάνεις εύκολα το δρόμο, πάρε ένα GPS και μη αφήνεις ολούθε τα σημάδια της βλακείας σου.
Μόλις, λοιπόν, σου έρθει η φωτίση και γίνεις άνθρωπος, ντύσου στολίσου, πέρνα ρίζα για να σου έρθει και η ανάπτυξη. Γιατί απ’ τα μικρά και τα ασήμαντα ξεκινάει η εξέλιξη μιας κοινωνίας. Αν δυσκολεύεσαι να ανταποκριθείς, σύρε γδάρε ένα ζωντανό, φόρα το γουνάκι μπλουζοφόρεμα, πάρε και ένα ρόπαλο και ξαμολήσου στις σπηλιές.
Και όταν ανακαλύψεις τον τροχό της ευγένειας και του σεβασμού, έλα να μιλήσουμε για ανάπτυξη. Ηomo struganovlahus!
