/…όταν μου πούλαγες αγάπη, εγώ ήμουν άφραγκος…/
(“Και κάπως έτσι βρεθήκαμε άνεργοι
Μας απέλυσε η βροχή
χωρίς ούτε ένα όνειρο νοτισμένο
για ανήθικη αποζημίωση.”)
Photo: Συνθήματα σε Τοίχους
Ή μικρός-μικρός ονειρέψου, μονολογείς
ή αλλιώς ο λύκος θα’ναι για πάντα πεινασμένος
Εγώ
Όπως πάντα μονότονο βήμα
Κάθε πρωί ντύνομαι τα μετρημένα
Πλέκω σε σφιχτή πλεξούδα τα πνιγμένα
Και ζω το πεπρωμένο μου στο έπακρον
Δίπλα στα αποξηραμένα μου μαραίνονται και τα χλωρά
Μας σκέφτομαι τώρα
Εγώ εδώ
να κεντώ το τετέλεσθαι
Εσύ εκεί
να αλλάζεις μανσέτες στα γιατί
Και κάπως έτσι βρεθήκαμε άνεργοι
Μας απέλυσε η βροχή
χωρίς ούτε ένα όνειρο νοτισμένο
για ανήθικη αποζημίωση.
(Μαρία Ροδοπούλου, επιλεγμένοι στίχοι από το ποίημα Απόλυση, συλλογή Εμπόδια Φτερά, Εκδ. www.vakxikon.gr, Αθήνα 2013)
I work all night, I work all day, to pay the bills I have to pay
Ain’t it sad
And still there never seems to be a single penny left for me
That’s too bad
In my dreams I have a plan
If I got me a wealthy man
I wouldn’t have to work at all, I’d fool around and have a ball…
Money, money, money
Must be funny
In the rich man’s world…
*Κύλησε το nutshell και βρήκε τη στήλη του.
Ό,τι είχα να πω, το υπέθεσα, απώθησα, προσέλκυσα, άκουσα, είδα, έγραψα…
Απλά, λιτά και απέριττα…
