Αν την Θάτσερ την είδα με μισό μάτι αλλά με κέρδισε, στην περίπτωση του Χούβερ είναι προφανώς πιο δύσκολη πίστα. Το θέμα έχει κάποιο ενδιαφέρον όταν προσπαθήσουμε να το δούμε ιστορικά. Η επίπτωση του ανθρώπου και της εποχής του μπορεί να σε ιντριγκάρει αν σου αρέσει η σύγχρονη ιστορία ή είσαι λίγο συνωμοσιολόγος.
Αλλά από εκεί μέχρι την ηρωϊκή μορφή που βγάζει η ταινία υπάρχει μεγάλο κενό. Χάσμα. Σαν να μην έχει αποφασίσει γιατί μας λέει την ιστορία. Μας ενδιαφέρει αν ήταν ομοφυλόφιλος; Τότε γιατί δεν μπαίνει πραγματικά στο θέμα να το αναπτύξει; Έχει σημασία γιατί μισούσε τον κομμουνισμό; Ότι τον καταπίεζε η μητέρα του; Που είναι το βάθος; Τι επίπτωση είχε το έργο του στην πολιτική της Αμερικής; Δεν περιμένουμε αποκαλύψεις αλλά τουλάχιστον κάποια ανάπτυξη, κάποιο υπονοούμενο, κάτι παραπάνω…
Ο Di Caprio είναι λίγος. Πολύ λίγος. Ειδικά σαν γέρος Χούβερ με το χάλια μακιγιάζ είναι σχεδόν καρικατούρα για σάτιρα στο Saturday Night Live, όχι σοβαρή βιογραφία. Δεν μπορεί να μας τρομάξει όπως θα έκανε ένας Ντε Νίρο ή Πατσίνο σε τέτοιο ρόλο, δεν μπορεί να το πάρει πάνω του. Είναι σαν ένα καλό τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, όχι σινεμά. Και μάλιστα πληρωμένο ντοκιμαντέρ που μας τον παρουσιάζει σαν έναν ήρωα που πίστευε όσα έκανε και όχι έναν στυγνό εκβιαστή που χρησιμοποιούσε τις βρώμες που έβρισκε το FBI για να εκβιάζει προέδρους να τον αφήνουν ως διευθυντή επί τόσες δεκαετίες…
Τι έγραψε το Αθηνόραμα; “Βιογραφεί με θάρρος”…!
“Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ με τους: Λεονάρντο ντι Κάπριο, Ναόμι Γουότς, Τζούντι Ντεντς, Άρμι Χάμερ
Η ζωή του Τζέι Έντγκαρ Χούβερ, διευθυντή του Γραφείου Ερευνών και αργότερα του FBI επί πέντε δεκαετίες, για πολλούς του ισχυρότερου άντρα των ΗΠΑ κατά τον 20ό αιώνα.
ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ ΧΑΜΗΛΟΤΟΝΗ ΚΑΙ ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, Ο ΙΣΤΓΟΥΝΤ ΒΙΟΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΕΝΑΝ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟ, ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΤΡΑΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (ΙΣΩΣ Η ΩΡΙΜΟΤΕΡΗ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ, ΟΜΩΣ ΤΟ ΦΛΥΑΡΟ, ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΙΣΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΥ ΜΕ ΟΣΚΑΡ ΝΤΑΣΤΙΝ ΛΑΝΣ ΜΠΛΑΚ (“MILK”) ΑΦΗΝΕΙ ΑΛΥΤΟ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΥ “ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΧΟΥΒΕΡ”.”