Ενώ όλοι κάνουν σαν να είναι αδιέξοδο η οικονομική κρίση, εγώ αναρωτιέμαι γιατί δεν παίρνει και ο δικός μας πρωθυπουργός ένα τσούρμο επιχειρηματίες να ανοίξει νέες δουλειές στην Αφρική. (Όπως έκανε ο Ερντογάν με μεγάλη επιτυχία.) Και 4-5 υπουργούς για να λύνουν επιτόπου ότι προβλήματα υπάρχουν στην συνεργασία. Μπαμ, μπαμ, έσοδα και κινητικότητα στην οικονομία.
Και εκεί που περπατάω, το σκηνικό αρχίζει να μου θυμίζει τον “Άρχοντα τον Δαχτυλιδιών”. Για όσους ταξιδεύουν συχνά στην Ελλάδα υπάρχει μια τάση υπερβολής. Δηλαδή πιστεύουμε ότι οποιοδήποτε τοπίο από όλο τον κόσμο, μπορούμε να το βρούμε σε κάποια γωνιά της Ελλάδας. Είναι σε μεγάλο βαθμό αλήθεια σε αυτήν την υπέροχα πολύπλοκη και πυκνή σε εναλλαγές χώρα που ζούμε.
Ο Καναδάς ήταν η πρώτη εξαιρετικά πετυχημένη χώρα στην προσέλκυση παραγωγών για ταινίες. Σύμφωνα με το Center for Entertainment Industry Data and Research (CEIDR) παίρνει σχεδόν το 90% των αμερικανικών παραγωγών. Αλλά είναι μεγάλος ο πλανήτης. Ακόμα και η Νότια Αφρική, υπέγραψε με την Αυστραλία συμφωνία σε διακρατικό επίπεδο που περιλαμβάνει όχι μόνο φοροελαφρύνσεις αλλά και διευκολύνσεις για διαδικασίες visa και μείωσης γραφειοκρατίας. (Για παράδειγμα στην εισαγωγή του εξοπλισμού.)
Αυτό το ενδιαφέρον νέο ρεύμα στα ελληνικά κινηματογραφικά πράγματα, (δηλαδή όσοι δεν είναι βολεμένοι!) ίσως θα έπρεπε να κυνηγήσει και αυτό. Γιατί μόνο να κερδίσουμε έχουμε και σε έσοδα αλλά και σε τεχνογνωσία. Κι αν είναι να περιμένουμε από το “Κράτος” σωθήκαμε…
Το θέμα είναι πολύπλοκο. Δεν έχει μόνο να κάνει με φοροελαφρύνσεις. (Εδώ μια εξαιρετική ανάλυση των επιπτώσεων στις ΗΠΑ.) Αλλά είναι ένα από τα εύκολα πράγματα που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για να πάρει μπρος η οικονομία.
Οι φωτογραφίες είναι όλες του Χρήστου Λάμπρη από μια πρόσφατη βόλτα μας στα Τζουμέρκα. Πατώντας τις βλέπετε σε πλήρη ανάλυση αν ενδιαφέρεστε να γυρίσετε κάτι εδώ πάνω… (Και φανταστείτε ότι όλες είναι από την πρώτη μόνο μέρα!)
