Δεν είναι μυστικό ότι με ενοχλεί το Netflix. Πράγμα σπάνιο για εμένα που συνήθως υπερασπίζομαι τις νέες τεχνολογίες. Αλλά ήρθε σε μια εποχή που είχα μικρά παιδιά. Ως media aware γονιός το είχα ζήσει και πριν το internet το παραμύθι. Είχα κάνει παλιότερα πλήρη ανάλυση με πρακτικές συμβουλές, αλλά να σας πω την περίληψη: Μην αφήνετε άλλον στο τιμόνι των επιλογών σας.
Κλασσικό παράδειγμα το λεγόμενο binge watching. Κοκορεύονται οι ηλίθιοι ότι “ξενύχτησα πάλι με την ΧΨΩ σειρά χθες” σα να ήταν μαραθωνοδρόμοι. “Είδα ΟΛΑ τα επεισόδια μόλις βγήκαν.” Έχω ακούσει και το αμίμητο “πήρα άδεια από την δουλειά για να τα ευχαριστηθώ.”
Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει marketing ή ψυχολογία για να καταλάβεις πως προσπαθούν να σε κρατήσουν αγκιστρωμένο. Τελειώνει ένα επεισόδιο και αυτόματα αρχίζει το επόμενο. Έχει και επιλογή να μην δεις καν τους τίτλους για να πάρεις πιο γρήγορα την δόση σου. Το όλο σκηνικό μου θυμίζει ανθρώπους σε κακή ερωτική σχέση όπου ο δυνάστης τους ορίζει τι και πως έχει αξία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι άνθρωποι που “ε, αφού την άρχισα την σειρά, είδα και τις 4 σεζόν” αν και δεν τους άρεσε πολύ. Καμμένοι. Σα να ζούμε σε πλανήτη χωρίς άπειρες επιλογές σε οπτικοακουστικό περιεχόμενο. Σα να μην μπορούμε πανεύκολα με μια ακαριαία αναζήτηση στο διαδίκτυο ή ρωτώντας στα social media πέντε φίλους να μην μάθουμε με μεγάλη ακρίβεια αν μας ενδιαφέρει κι αν αξίζει.
Υπάρχουν αξιόλογες σειρές και ταινίες στο Netflix; Βεβαιότατα! Η εταιρεία αγοράζει αβέρτα περιεχόμενο από όλο τον κόσμο. Και καινούργια που είναι δικές της παραγωγές και παλιότερα πράγματα όπου τα βρει. Αλλά απλά περιμένοντας με το τηλεκοντρόλ εκεί στις προτάσεις πάνω πάνω εύκολα δεν θα τα πετύχετε εύκολα. Γιατί προφανώς σπρώχνουν ότι έχουν. Γιατί όταν μια ιδέα για σειρά ή “ντοκιμαντέρ” είναι κανονικά για ένα-δυο επεισόδια, το φουσκώνουν με σαβούρα να γίνει “κύκλος” με δέκα και πιέζουν να βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί μετά αν έχει επιτυχία. Γιατί τα κριτήρια με τα οποία πληρώνουν νέες παραγωγές είναι καθαρά ψυχομετρικά. Κατά παραγγελία για εσένα το πρεζόνι τους.
Είναι ο ορισμός της παιδιάστικης ανωριμότητας αυτό που κάνουν πολλοί ενήλικες με τις σειρές στο Netflix. Και – ακόμα χειρότερα – το διατυμπανίζουν μπροστά σε όλους. Προφανώς όλοι έχουμε δικαίωμα να κωλοβαράμε όπως και όσο νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε. Ανάλογα σας κρίνουμε βέβαια. Όταν μου λέει ενήλικας ότι είδε 4 σεζόν μιας μέτριας σειράς, ε, καταλαβαίνω αμέσως πόσο σέβεται ή δεν σέβεται τον χρόνο του. Αλλά ειδικά αν είστε γονείς και ειδικά αν έχετε βάλει την πρέζα του Netflix στο σπίτι σας, ε, σκεφτείτε λίγο πως το κάνετε και τι επιπτώσεις έχει.