O μυθος του ελληνικου νικελιου

“Η ΛΑΡΚΟ είναι ένα εργοστάσιο (και το λέω αυτό κυρίως για τους πολίτες της περιοχής που το γνωρίζουν καλά) που κατέχει το μονοπώλιο του νικελίου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.”   Διαβάζω στην ιστοσελίδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων κάτι το οποίο το έχω δει σε δεκάδες άλλα σημεία στο διαδίκτυο.

Αλλά και η πιο απλή αναζήτηση δεδομένων δείχνει κάτι πολύ διαφορετικό:

Ψάχνω ψάχνω…ακόμα χειρότερα τα πράγματα.  Εκτός κι αν ψεύδονται (θεωρία συνωμοσίας) πχ στο Bloomberg:

Country                                    Production
1.  China                                    411.2
2.  Russia                                   265.7
3.  Japan                                    157.3
4.  Canada                                   142.4
5.  Australia                                111.6
6.  Norway                                    92.4
7.  Finland                                   48.5
8.  New Caledonia (France)                    40.0
9.  Colombia                                  37.8
10. United Kingdom                            37.4

Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές ανάλογα με την μορφή νικελίου που θα μετρήσουμε, αλλά πάλι η εικόνα δεν περιλαμβάνει την Ελλάδα.

Ούτε πρώτη στην Ευρώπη, ούτε σαν εταιρεία φαίνεται κάπου στις λίστες…τίποτα σημαντικό στον κόσμο.  Το “μονοπώλιο στην Ελλάδα” μάλλον δεν είναι κοπλιμέντο Κε Καμμένε…

Πιο αναλυτική ματιά στα δεδομένα εξαγωγών δείχνουν ότι ακόμα και η Αλβανία εξάγει περισσότερο νικέλιο από ότι η Ελλάδα.

Αν κάποιος μπορεί να μας διαφωτίσει σε ποια ακριβώς δεδομένα φαίνεται οποιαδήποτε πρωτοκαθεδρία της Ελλάδας ή της ΛΑΡΚΟ, με μεγάλη ευχαρίστηση να διορθώσω το άρθρο μου.  Αντίθετα πχ στον βωξίτη, η εικόνα είναι ξεκάθαρη:

H Ελλαδίτσα, ένα μικρό σημείο στον παγκόσμιο Άτλα παράγει σχετικά μεγάλο μερίδιο παγκοσμίως.  Ούτε εδώ είμαστε παντοκρατορία όμως, ε;

Είναι μέρος της διαδικασίας για να επανακτήσουμε επαφή με την πραγματικότητα.  Πρέπει να γκρεμίσουμε τέτοιους μύθους που μας νανούριζαν για να ξαναρχίσουμε σε πιο στέρεη βάση.

Σε άλλα μέταλλα η εικόνα είναι λιγότερο ξεκάθαρη.  Πιο κάτω αλουμίνιο και μαγνήσιο.  Μην ξεχνάμε ότι δεν αρκεί ένας φυσικός πλούτος.  Στο σημερινό ανταγωνιστικό παγκόσμιο κλίμα πρέπει να δοθεί σημασία σε όλα τα στάδια παραγωγής και εκμετάλλευσης για να αξίζει τον κόπο.  (Και μην πιάσουμε καν τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούν τέτοιες επιχειρήσεις, την κακομοίρα την Οίτη που έχουν ξεσκίσει κλπ…)