Άραγε με θέλει ακόμα, με αγαπάει, γιατί δε με ακουμπάει, γιατί δεν θέλω ούτε να τον μυρίσω;
Βρωμάει το δωμάτιο από χνώτα χασμουρητών και τα ενδιαφέροντα έχουν περιοριστεί στη φανατική παρακολούθηση ντοκιμαντέρ για τη διάσωση των αυστραλιανών δελφινοπίθηκων και στην ανάλυση δοκιμίων του Παπανούτσου.
Μπράβο από κουλτούρα καλά το πας. Σαν πάει να κοιμηθεί, μήπως σγα σγα και στις μύτες το γυρνάς σε NOVA; Ξέρεις εσύ με εκείνα τα μεταμεσονύχτια… επιμορφωτικά ντοκιμαντέρ, υψηλής διανόησης… Μπορεί πάντα να τα βλέπατε αυτά τα επιμορφωτικά και καλά κάνατε. Απλά θυμηθείτε πότε σας άρχισε το χόμπι να γίνεται κρυφενοχικό. Να έχει πάρει διαστάσεις κέρατος στη γκλάβα του άλλου, όχι γιατί θα δείτε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί ή κάνει με τον/την σύντροφό σας. Η ενοχή είναι ότι πλέον δε θέλετε να μοιράζεστε. Θέλεις την τσόντα για τον εαυτό σου ρε αδερφέ!
Σοκαριστήκατε; Ωραία ήδη έχετε αρχίσει να με διαβάζετε και πάλι καλά γιατί θα σας σώσω λίγα από τα ευρά που έχετε θάψει στον κήπο. Μην τρέχετε σε μάγισσες και χαρτορίχτρες, ΝΑΙ η σχέση σας έχει τελειώσει.
Κάπου την αφήσατε, κάπου αφεθήκατε και εσείς στα γρανάζια της γαμοζωής, του γαμόκοσμου και της γαμοκοινωνίας, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει άτσαλα να σκάσουν στα οπίσθιά τους.
Όσοι έχετε άνεση να διαχωρίζετε την πλάκα από την σοβαροφάνεια και αναρωτιέστε επιμόνως τι συμβαίνει και έχουν έρθει τα πάνω κάτω, γουέλκαμ στην τρικυμία μου, ακολουθεί δοκίμιο, βγαλμένο από τη ζωή. Να σας ενημερώσω ότι δεν είμαι τόσο επιφανειακή όσο σας φαίνομαι. Δεν υποστηρίζω ότι μόνο το σεξ είναι ενδεικτικό για το αν σας τελείωσε το αίσθημα στα αποθέματα καρδιάς. Συνήθως δε, είναι το αποτέλεσμα, αφού έχετε εξαντλήσει όλα τα άρλεκιν, όλες τις συζητήσεις με τους ειδικούς γαμολόγους, σχεσολόγους, αερολόγους, παραλόγους των λογικών αντιδράσεων που βγάζουν μάτι.
Στενοχωριέμαι που σας το πετάω έτσι στη μούρη, αλλά ό,τι ακριβώς παραβλέψατε στην εποχή των μεγάλων ντουζενίων, επειδή ο έρωτας τον θολώνει τον εγκέφαλο, αυτό είναι το πρώτο ενδεικτικό στερέματος, που θα σας κάνει τα νεύρα ρετάλια. Πάντα είχε μεγάλο κώλο για τα γούστα σας, δεν δείχνει τώρα μεγαλύτερος. Πάντα βρώμαγαν τα πόδια του, δεν ιδρώνουν τώρα πιο πολύ. Απλά δεν το βλέπατε χρυσά μου. Είναι αυτές οι μικρές χαρακτηριστικές κινήσεις που μοιάζουν παιχνιδιάρικες στη φάση «γούτσου γούτσου» και αηδιαστικές στη φάση «χέσε με, λέμε τώρα»!
Φυσικά και μέσα μας όλοι ξέρουμε πότε μας τελειώνουν αυτά και να σας πω την αλήθεια, χωρίς να είμαι απόλυτη, όλοι αργά ή γρήγορα τα αναμένουμε. Ο χρόνος είναι καταλυτικός και το μυαλό πολύ αλήτικο, για να παραμένει στο κουτί που το βάζουν συγκεκριμένα τριπάκια. Γιατί τριπάκι είναι ο έρωτας, ένα ταξίδι που παίρνεις μπαγκάζια για προορισμό στο άπειρο. Παρόλο που έχεις φτάσει πολλές φορές, το τέλος δεν το έχεις δει ή το είδες αλλά επέλεξες να σβήσεις τη μνήμη για να μην σταματήσεις να ελπίζεις ότι η μοίρα σου επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό. Κάποια στιγμή, κάποια εποχή, σε κάποια ψευδαίσθηση.
Θα κλείσω αφήνοντάς σας με αυτή την αίσθηση, την αίσθηση – ψευδαίσθηση, γιατί στην τελική όλοι για αυτά τα σφηνάκια ζούμε.
Χαμογελάς, σηκώνεις το ποτήρι και ξέρεις ότι θα σε κάψει, αλλά τα όργανα είναι εδώ και προσφέρονται εθελοντικά. Σου καίγονται τα σωθικά και εσύ χαμογελάς στωικά.
Ψσστ εμπρηστή έχω σπίρτο, βάζεις φωτιά;
