“Θέλω διαζύγιο!” Μου φαίνεται ή σε πολλές ταινίες αυτό είναι ατάκα που πέφτει στα πρώτα πέντε λεπτά; ….και μετά αρχίζει η υπόθεση. Με τόσα διαζύγια έχει λογική σαν marketing το target group. Και πουλάει σαν υπόθεση η σύγκρουση μιας σφιχτόκωλης δικηγόρου με μια χίπισα μάνα. (Παρόμοια λογική και το αντίστοιχο με την Άνιστον φέτος. )
Καταπιεσμένη ανέραστη μητέρα με δυο παιδιά που τώρα φτάνουν στην 
ενηλικίωση πηγαίνει στην εναλλακτική μητέρα της που έχει να δει είκοσι χρόνια. Και η γιαγιά, όσο τρελή και αν δείχνει, είναι σοφή και γεμάτη κόλπα για να τους βοηθήσει να εξελιχθούν και να ανοίξουν τα φτερά τους.
Προβλέψιμο αλλά σε συμπαθητική εκτέλεση. Σαν σαγιονάρα από αυτές που κάπου κάπου σου φαίνονται και ωραίες.