Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα δικό του μοναδικό τρόπο να αντιδρά απέναντι σε στρεσογόνα γεγονότα, δύσκολα ή θλιβερά και σε εν γένει ιδιαίτερες καταστάσεις.
Άλλοι είναι αισιόδοξοι και ευδιάθετοι και αντιδρούν διαφορετικά για σύντομο χρονικό διάστημα σε τέτοιες περιπτώσεις, άλλοι είναι πιο αρνητικοί και απαισιόδοξοι με πιο έντονα συναισθήματα μακράς διάρκειας.
Ακόμη, οι περισσότεροι είχαμε περιόδους που αντιδράσαμε με υπερδραστηριότητα (δουλεύοντας πολύ ή βγαίνοντας συχνά) σε τέτοιες καταστάσεις.
Σε ήπιες μορφές, τέτοιες αντιδράσεις είναι συνηθισμένες και μπορούν να θεωρηθούν προσαρμοστικές ή και επιθυμητές για το άτομο.
Για μερικούς ανθρώπους βέβαια αυτές οι αλλαγές είναι τόσο ακραίες, έντονες και παρατεταμένες που μπορεί να έχουν επιζήμιες επιπτώσεις στη ζωή του ατόμου.
Στις περιπτώσεις αυτές κάνουμε λόγο για διαταραχή διάθεσης.
Οι αντιδράσεις που είναι εντός φυσιολογικών ορίων, πολλές φορές, μοιάζουν με τα κλινικά σύνδρομα και είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν από τις μη φυσιολογικές συναισθηματικές καταστάσεις.
Πότε πάσχουμε από κατάθλιψη-συμπτώματα;
Η διάθεση, δεν αφορά μόνο τα συναισθήματα μας αλλά έχει επίδραση γενικά στη ζωή μας: στο πως σκεφτόμαστε, πως και τι τρώμε και πως κοιμόμαστε.
Δεν εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα όλοι οι άνθρωποι. Άλλοι νιώθουν έντονη θλίψη και απογοήτευση, έχουν τύψεις και ενοχές, άλλοι έχουν έντονη ανησυχία, νευρικότητα, άγχος, άλλοι παραπονιούνται για σωματικές ενοχλήσεις ή και συνδυασμό όλων αυτών.
Σε επιστημονικό επίπεδο για να διαγνωστεί κατάθλιψη θα πρέπει να εμφανίζει το άτομο 5 από τα παρακάτω συμπτώματα και μέσα σε αυτά να υπάρχουν τουλάχιστον το σύμπτωμα 1 ή/και 2.
1. Καταθλιπτική διάθεση σχεδόν κάθε μέρα και κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, για ένα διάστημα δύο βδομάδων.
2. Απώλεια του ενδιαφέροντος ή μείωση της ευχαρίστησης (ανηδονία) για δραστηριότητες που πριν τα καταθλιπτικά επεισόδια ήταν ευχάριστες. Το άτομο δεν μπορεί να χαρεί ακόμα και όταν του συμβαίνει κάτι κάλο. Υπάρχει έλλειψη κινήτρου και τις περισσότερες φορές πρέπει να αναγκαστεί το άτομο να κάνει τα καθημερινά καθήκοντα και σε ακραίες περιπτώσεις αδυνατεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.
3. Άγχος με τη μορφή δυσφορίας, σωματικής και ψυχικής υπερέντασης, έγνοιες που απασχολούν έντονα, φόβος ότι κάτι θα συμβεί ή ότι θα χάσει το άτομο τον αυτοέλεγχο του.
4. Διαταραχές της όρεξης. Τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη συχνά εμφανίζουν απώλεια της όρεξης τους και αδυνατίζουν απότομα ή έχουν αυξομειώσεις στο βάρος τους. Σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρουν απώλεια της αίσθησης της γεύσης. Οι κρίσεις βουλιμίας με υπερφαγικά επεισόδια είναι επίσης μια διαταραχή που μπορεί να εμφανιστεί παράλληλα.
5. Διαταραχές στον ύπνο. Το σύμπτωμα αυτό παρουσιάζεται με διάφορους τρόπους. Έτσι μερικοί άνθρωποι με κατάθλιψη κοιμούνται πάρα πολλές ώρες, μερικοί δεν μπορούν να κοιμηθούν καθόλου, ενώ άλλοι κάνουν πολύ ακανόνιστο ύπνο, δηλαδή ξυπνούν πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας ή δυσκολεύονται να αποκοιμηθούν. Η πιο συνηθισμένη διαταραχή του ύπνου είναι η πρωινή αφύπνιση, στην οποία το άτομο ξυπνά πολύ νωρίς το πρωί και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί.
6. Ψυχοκινητική διαταραχή (επιβράδυνση ή διέγερση). Το άτομο εμφανίζει επιβράδυνση των ρυθμών του. Κινείται αργά, οι χειρονομίες του περιορίζονται στο ελάχιστο, η ομιλία του μπορεί να παρουσιάσει βραδύτητα. Είναι μια κατάσταση παρατηρήσιμη δηλ. από τους άλλους που έχουν την εικόνα ενός ατόμου καταβεβλημένου από κόπωση. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει αλαλία, εμβροντησία ή αντίθετα άσκοπη, ακατάπαυστη δραστηριότητα-κίνηση.
7. Απώλεια ενέργειας. Εύκολη Κόπωση, εξάντληση. Συχνά το άτομο παραπονιέται ότι αισθάνεται κόπωση ή εξάντληση, σαν όλη η ενέργεια ή η ζωτικότητά του να έχει φύγει αν και δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα. Μπορεί να παραμείνει σε αδράνεια για όλη τη διάρκεια της ημέρας ακόμη και σε σημείο να μην μπορεί να φροντίσει-περιποιηθεί τον εαυτό του.
8. Ιδέες αναξιότητας, αυτομομφής ή υπερβολικής ή παθολογικής ενοχής. Το άτομο αισθάνεται ότι υστερεί σε νοημοσύνη ή εμφάνιση ή υγεία. Ακόμη συχνά θα παραπονεθεί για απώλεια αγάπης ή υλικών αγαθών, μια αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας. Νιώθει έντονη ενοχή, υπερβάλει για τωρινές αποτυχίες και κατηγορεί συχνά τον εαυτό του για γεγονότα, έχοντας μια γενικότερη απαισιόδοξη στάση.
9. Δυσκολία στη συγκέντρωση, τη σκέψη, τη μνήμη και τη λήψη αποφάσεων. Η ενασχόληση με τις καταθλιπτικές σκέψεις είναι τόσο έντονη και επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό τη συγκέντρωση ώστε συχνά τα άτομα με κατάθλιψη αναφέρουν δυσκολία στο διάβασμα ή στην παρακολούθηση τηλεόρασης, στην ανάκληση γεγονότων και καταστάσεων. Υπάρχει μια γενικότερη βραδύτητα στη σκέψη και δυσχέρεια στη λήψη αποφάσεων.
10. Επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου ή ιδέες αυτοκτονίας. Μερικές φορές το άτομο που έχει κατάθλιψη νιώθει τόσο απελπισμένο που κάνει σκέψεις αυτοκτονίας. Η απόπειρα αυτοκτονίας είναι η πιο σοβαρή και επικίνδυνη επιπλοκή της κατάθλιψης. Σε άτομα με βαριά κατάθλιψη ο κίνδυνος αυτοκτονίας είναι ιδιαίτερα αυξημένος καθώς ο πάσχων νιώθει ότι όλα είναι άσκοπα, δεν αλλάζουν και ότι κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει.
*στις περιπτώσεις ύπαρξης πένθους η διάγνωση διαφέρει.
(Από κατάθλιψη υπέφεραν ο Winston Churchill, η Sylvia Plath, o Ernest Hemingway.)
ΤiΨs: H κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις…μπορεί να συμβεί στον καθένα… αλλά είναι μια νόσος που θεραπεύεται!
Γράφει η Βίκυ Παπαϊωάννου Ψυχολόγος, πτυχιούχος του Τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
πηγή :www.post4life.g
