“Έχεις μαγικό άγγιγμα αγάπη μου!” Κάπως έτσι και το “θεραπευτικό άγγιγμα”. Αν και είναι 100% σαφές ότι δεν υπάρχει. Σε ένα από τα πολλά ξεφτιλίσματα όσων υποστηρίζουν ότι θεραπεύουν έτσι, 21 ειδικοί του χώρου δεν μπορούσαν να καταλάβουν καν πότε ήταν κοντά τους ένα άλλο χέρι! H επιστήμη έχει όργανα που μετράνε απειροελάχιστες ενέργειες από άλλους 
Γαλαξίες, αλλά – σύμφωνα με τους οπαδούς του Reiki – αυτή η ενέργεια δεν μπορεί να μετρηθεί με κανέναν τρόπο. Την νιώθεις μόνο….
Όταν οι άνθρωποι ζούσαν σε σπηλιές, είχαν πάντα στο μυαλό τους κάποια θεότητα που ερμήνευε ότι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Ήταν ενέργεια σε διάφορες μορφές. Αυτό που διαχώριζε τις πέτρες από τα πεπόνια ή το χώμα από τον χοντρό κροκόδειλο που κρυβόταν στο ποτάμι όταν πήγαιναν να πιούνε.
Αυτή η ασαφής ενέργεια εκτοπίστηκε σταδιακά από την κατανόηση του κόσμου. Ο Δίας έχασε τον κεραυνό του όταν μάθαμε για τα στατικά πεδία. Δεν χρειαζόμασταν πια την ιδέα της ζωοποιού ενέργειας για να εξηγήσουμε κάτι. Πολύ πριν έρθει η επιστήμη σαν προσέγγιση, είχε ήδη χάσει την μαγεία της η ιδέα της “μεγάλης ενέργειας”.
Είναι σημαντικό να διακρίνουμε ανάμεσα σε δυο διαφορετικά πράγματα. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι αν ασχολούμαστε με αγάπη και προσοχή με τους ασθενείς, βελτιώνεται η υγεία τους. Δηλαδή ακόμα και το ρεϊκι ή και η καλή παρέα θα έχει αποτέλεσμα να αγχωνόμαστε λιγότερο βέβαια. Αυτό δεν σημαίνει ότι “κάνει καλό”, απλά ότι δεν κάνει κακό σε αυτόν τον τομέα. Επίσης πολλοί άσχετοι με την επιστημονική μεθοδολογία παρερμηνεύουν τέτοιες μεγάλες μελέτες που καταλήγουν ότι “χρειάζεται περισσότερη έρευνα”. Με επιστημονικούς όρους οι άνθρωποι λένε “δεν βρήκαμε τίποτα και ούτε μπορούμε να βρούμε με αυτές τις συνθήκες.” Κατά την γνώμη μου αυτό ισούται με το “δεν αξίζει να το ψάξουμε άλλο” αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Όσο υπάρχουν ανόητοι που πιστεύουν σε “ενεργειακές θεραπείες” θα πρέπει να ασχολούμαστε μάλλον. Γιατί;
Καταρχάς γιατί πολλοί “επαγγελματίες” του χώρου το παρακάνουν. Υπόσχονται να “θεραπεύσουν” πράγματα που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να προσεγγίσουν. Που σημαίνει ότι κάποιος που χρειάζεται φάρμακα ίσως δεν τα παίρνει, κάποιος που χρειάζεται τους “κλασσικούς Δυτικούς” (το λες αυτό με ειρωνεία έτσι όλο μαζί) αργεί να φτάσει στην σωστή θεραπεία. Ακόμα πιο σημαντικό όμως κατά την γνώμη μου είναι το γεγονός ότι τέτοιες αρλούμπες καταστρέφουν βασικούς μηχανισμούς ουσιαστικής κατανόησης του κόσμου γύρω μας.
Διαβάστε για παράδειγμα αυτό εδώ το πείραμα. Απλό και ειλικρινές. Βάζουμε μερικούς ανθρώπους να κάνουν Ρέικι και άλλους να κάνουν placebo-Reiki. (Κάποιος άσχετος με το Reiki απλά κάνει κινήσεις παρόμοιες.) Το αποτέλεσμα; Ακριβώς ίδιο! Φανταστείτε να έβγαινε μια φαρμακευτική και να έλεγε ότι το φάρμακο που προμοτάρει για την θεραπεία του καρκίνου δουλεύει εξίσου καλά με ζαχαρόνερο. Κι όμως σε πάμπολλα βίντεο με καλλίγραμμες γυναίκες, κάτι γκουρού τύποι (συνήθως άντρες, τυχαίο;) πασπατεύουν την αύρα τους με ήρεμη μουσική και ανατολίτικα χαϊμαλιά ντεκόρ.
Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, ένας Ιάπωνας λοιπόν σκέφτηκε το Reiki. Εμείς τώρα τι φταίμε; Υπό την πίεση της λαϊκής απαίτησης (και της ευκαιρίας για φράγκα) πολλά νοσοκομεία εισάγουν “ολιστικές θεραπείες” κάπου στο πρόγραμμα αν και δεν έχει αποδειχθεί ποτέ και πουθενά η παραμικρή τους χρησιμότητα. Η λύση λοιπόν στο πρόβλημα δεν θα έρθει από την νομοθεσία, ούτε από το Κράτος. Μάθετε να σκέφτεστε και μην τρώτε κουτόχορτο.
