“Πολύ σωστά μεγαλωμένη. Εξαιρετικής ανατροφής. Προτεσταντικά μεγαλωμένη, αν και Ελληνίδα, πατροπαράδοτα και ετοιμοπαράδοτα αλλά εντόνως μητριαρχικά και πολύ ευτυχισμένα.
-Δεν δείχνουμε, δεν δείχνουμε, δε λέμε. Δεν φορτώνουμε τον άλλον με τα αισθήματά μας, είναι ντροπή να έχουμε αισθήματα, προβλήματα εννοούσα, τα προβλήματα είναι για τους αδύναμους, εμείς βρίσκουμε λύσεις.
-Γεια σας είμαι η λύση. Όμορφη, έξυπνη, χαριτωμένη αλλά κυρίως τόσο μα τόσο ευχάριστη, μια πρώτης τάξεως, έκτακτη λύση.
Κι όταν δεν έχετε λύση, όταν έχετε πρόβλημα, όταν είστε το πρόβλημα, έχω τελεσίγραφο. Χειρουργικά, ψυχρά, άψογα εκτελεσμένο. Με χαμόγελο.
Για κάθε πρόβλημα έχω ένα χαμόγελο.
Πάντα γενναιόδωρο, πάντα λαμπερό, ποτέ εύθραυστο, ποτέ, ποτέ, εμείς δεν σπάμε τι κι αν έκλαψα τόσο, δεν έκλαψα εφόσον δεν το είδε κανείς, ούτε καν εγώ, είμαι το χαμόγελο, είμαι η σοφία, έχω τη λύση, είμαι η λύση, τόσοι άλλοι υπάρχουν που σε θέλουν, δες, δες κοίταξε δες τους, επίτρεψε μου να σου υπενθυμίσω πόσοι , τόσοι, τόσοι πολλοί, γιατί κλαις;
Οι κακομοίρες κλαίνε, είσαι κακομοίρα; Δεν είσαι, κοίτα, κοίτα, δες, δες πόσο όμορφη, πόσο ποθητή.
Τόσοι και τόσοι να να σιγά μην καθίσεις εσύ η όχι κακομοίρα, να κλαις και να στεναχωρηθείς.
Δε μοιάζεις στεναχωρημένη. Μπράβο, μπράβο είσαι χαρούμενη! Είσαι;
Σημασία έχει ότι μοιάζεις χαρούμενη. Αυτό, αυτό ναι αυτό έχει σημασία.
Μα είναι δυνατόν; Αφού δεν κλαις. Εσύ εσύ ειδικά δες, δες κοίτα πόσο χαρισματική, μα εσύ δεν στεναχωριέσαι. Ποτέ. Είσαι χαρούμενη.
Εμείς όλα στα δίναμε αμέσως. Άμεσα, πάραυτα. Η επιθυμία σου διαταγή!
Έτσι ξέρεις. Έτσι έμαθες.
Τελεσίγραφο. Όποιος ζορίζεται δεν κάνει. Τελεσίγραφο. Τι κι αν φύγει;
-Κλαίω με λυγμούς, κλαίω, ουρλιάζω, αλλά από μέσα μου για να μην ενοχλήσω. Εσείς με αγαπάτε, αν κλάψω θα στεναχωρηθείτε, πώς να συνεχίσετε να αγαπάτε κάποιον που σας στεναχωρεί που δεν μπορείτε να στεναχωρηθείτε; Ποιος αγαπάει μια κακομοίρα; Κανείς.
-Τι ντροπή, τι αδύναμα πλάσματα, κλαίνε και τι κλαίνε; Μια χαμένη αγάπη.
Αγάπη; Χαμένη; Η αγάπη αν υπάρχει δεν χάνεται.
Μια ουτοπία κλαίνε. Κακομοίρες. Όχι, όχι εσύ.
Καταφέρνουν και τις κοροιδεύουν. Έτσι παθαίνουν οι κακομοίρες. Η ετυμολογία λανθασμένη. Κακομοίρα σημαίνει χαζή. Εσύ τόσο έξυπνη.
Τόσο μα τόσο έξυπνη δεν θα έχεις κακή μοίρα ποτέ. Δεν θα κλαις. Θα ξέρεις για τι αξίζει να κλάψει κανείς. Σίγουρα όχι για τον έρωτα.
Καθόλου δάκρυα. Γιατί τρέμεις; Τρέμεις. Τι φοβάσαι; Ιδρώνεις.
-Κλαίει η μυρωδιά και ιδρώνει το σώμα. Όχι, καθόλου δάκρυα.
–Δεν υπάρχουν έρωτες μόνο αγάπη, συνήθεια, εξάρτηση, βόλεμα.
Έρωτες. Τι ανοησία. Αυτά τελειώνουν στα δεκαεφτά. Βολεύτηκες;
Κλαίει το σώμα σου;
Αλάτι.
Θα αφυδατωθείς. Κανένα νερό δεν μπορεί να σε υγράνει. Μόνο αυτός.“
