Θυμάστε που όταν ήμασταν μικροί η μαμά μας μάς έλεγε ότι δεν πρέπει να βάζουμε το δάχτυλο στη μύτη και να την σκαλίζουμε επιδεικτικά; Ότι δεν τρέχουμε γύρω γύρω από τα τραπέζια στην ταβέρνα γιατί υπάρχει κόσμος που προσπαθεί να απολαύσει το φαγητό του με ηρεμία; Ότι δεν παίζουμε σκοινάκι μέσα στο διαμέρισμα την ώρα της μεσημεριανής σιέστας;
Ε, κάτι αντίστοιχο θα προσπαθήσω να σου πω και εγώ Αυγουστιάτικα, αν και ξέρω εκ προοιμίου ότι θα αδιαφορήσεις, όπως έκανες και τότε με τη μαμά, θεωρώντας ότι καμμία από τις παρακάτω περιπτώσεις δεν σε αφορά.
Ξεκινάμε λοιπόν:
1. Το Facebook αποτελεί, θεωρητικά τουλάχιστον, ένα κοινό χώρο όπου άνθρωποι που είναι φίλοι/γνωστοί ή μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα επικοινωνούνε μεταξύ τους. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι υποχρεωτικό και για κανέναν να γράφει συνέχεια και επί παντός επιστητού, ειδικά όταν έχει τα νεύρα του, τα ρούχα του κλπ. Όπως οι καλοί τρόποι επιβάλλουνε να μην περιφέρουμε την ξυνισμένη φάτσα μας στις παρέες των φίλων μας και στα κοινά μας στέκια χαλώντας τη μέρα και τη νύχτα τους, έτσι και οι αντίστοιχοι διαδικτυακοί τρόποι συστήνουνε αποχή, αυτοσυγκράτηση ή, αν τα παραπάνω είναι υπερβολικά αφηρημένες έννοιες για κάποιους, λίγο ξύδι ανά οκτάωρο ως αντιβίωση.
2. Το Facebook δεν είναι τόπος για να λύσουμε τις προσωπικές μας διαφορές. Θέλουμε να πούμε ΄καμιά μαλακία με τα άλλα ζώα΄, να χαρούμε και να γελάσουμε. Αν μπορούμε να μάθουμε κιόλας κάτι, ακόμα καλύτερα. Είναι σα να βγαίνεις για ποτό ένα πράμα, χωρίς την έξοδο. Για τυχόν προβλήματα, διαφορές ή παρεξηγήσεις υπάρχει το chat, το email ή το τηλέφωνο όπου προσφέρεται καλύτερα για παραδοσιακά ξεκατινιάσματα αφού μπορείς να βρίσεις και να βριστείς με την ησυχία σου χωρίς να γεμίσεις τους ‘τοίχους’ των άλλων.
3. Αν κάποιος θεωρεί ότι κάποιος άλλος το έχει παρακάνει με οτιδήποτε τον κάνει unfriend και ξενοιάζει. Κανείς άλλος δεν έχει όρεξη να μάθει τις λεπτομέρειες της μεταξύ τους ανοιχτής, υποβόσκουσας ή μονομερούς διαμάχης. Για αυτό το λόγο αφήστε τις ειρωνίες και τις αποτυχημένες γενικεύσεις και πατήστε το πλήκτρο που πρέπει. Και σε αυτή την περίπτωση θα αλαφρώσει ο ‘τοίχος’ ολονών μας.
4. Στο Facebook ο τρόπος που γράφουμε είναι προσωπικός και ιδιαίτερος, κάτι σαν τη φωνή μας ένα πράμα. Δεν θα τον αλλάξουμε για κανέναν, ούτε θα απολογηθούμε για αυτόν. Σε όποιον αρέσουμε και τέρμα. Για το αντίδοτο εδώ βλέπε την περίπτωση νούμερο 1.
5. Στο Facebook δεν διαγωνιζόμαστε ούτε για την πιο φαρμακερή, ούτε για την πιο έξυπνη ατάκα. Μην στίβετε άλλο το μυαλουδάκι σας, νισάφι πια! Βαρεθήκανε όλοι. Λυπηθείτε τουλάχιστον τους ‘κολλητούς΄σας που υποχρεούνται να σας κάνουν like ξέροντας πόσο παρεξηγιάρηδες είστε. Ανεβάστε καμιά φωτογραφία ή κανά ωραίο τραγούδι και κάντε υπομονή. Παροξυσμός κακίας είναι, θα περάσει..
Αυτά τα ολίγα. Άντε και καλές βουτιές!
