ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ Σ’ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ· δεν ήμασταν ποτέ απομονωμένοι· μείναμε πάντα ανοιχτοί σ’ όλα τα ρεύματα. Ανατολή και Δύση· και τ’ αφομοιώναμε θαυμάσια τις ώρες που λειτουργούσαμε σαν εύρωστος οργανισμός».
«ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΟΛΟΣ ΜΑΖΙ, μου έδωσε το συναίσθημα πως δεν είμαι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχερο στ’ αλώνι. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ ανάμεσα στους χαλασμούς που ήταν της μοίρας μου να δω. Κι ακόμη, μ’ έκανε να νιώσω, όταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν».
«ΔΕΝ ΜΕΝΩ ΤΥΦΛΟΣ ΣΤΑ ΨΕΓΑΔΙΑ ΜΑΣ, αλλά έχω την ιδιοτροπία να πιστεύω στον εαυτό μας».
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΜΕ ΠΑΛΙΚΑΡΙΣΙΑ ΨΥΧΗ, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;».
«ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ την τέχνη τού να κάνεις, δημόσια, πράγματα που ντρέπεσαι να κάνεις ή και να ομολογήσεις στο σπίτι σου».
«ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ να περάσει καμήλα από την τρύπα βελόνας, παρά Έλληνας πολιτικός να καταλάβει την Ελλάδα».
«ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι δύο πράγματα τέλεια ξεχωρισμένα».
«ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΘΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ εξυπακούεται ένα σιωπηρό συμβόλαιο. Χωρίς αυτό έχουμε ίσως πολλούς παράλληλους μονολόγους, αλλά δεν έχουμε διάλογο. Για την ώρα, είμαστε η χώρα των παράλληλων μονολόγων».
«ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ και της δικαιοσύνης, όσο νωρίτερα μπαίνουν στις καρδιές, τόσο βαθύτερα θα ριζώσουν και τόσο περισσότερο θα διατηρηθούν». «Η ΜΝΗΜΗ όπου και να την αγγίξεις πονεί».
«ΣΒΗΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
«ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει».
«ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΛΑ, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει».
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑΝΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, από υπερβολική ευαισθησία. Η ευαισθησία για να είναι χρήσιμη, πρέπει να συντροφεύεται από ανάλογη δύναμη. Η ευαισθησία μας, για να δημιουργήσει κάτι, έχει ανάγκη, όπως και ο ατμός, από ορισμένες αντιστάσεις. Αλλιώς χάνεται».
«Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΜΙΜΕΙΤΑΙ. Όταν ακούς “Μπα! Πόσο μοιάζει!” μπορείς να είσαι βέβαιος πως πρόκειται για τεχνάσματα. Η τέχνη δημιουργεί. Τον κόσμο. Η φύση είναι γι’ αυτήν ένα νεφέλωμα. Το ζήτημα είναι να βγάλεις απ’ το νεφέλωμα ένα άστρο».
«ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΩΣ ΑΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τις σκέψεις των άλλων. Θυμήσου όταν ήσουν παιδί. Είχες μια ολόκληρη μυθολογία που ήξερες καλά τι θέλει να πει. Οι άλλοι, για την ευκολία τους να σε καταλαβαίνουν, σ’ έμαθαν να μιλάς όπως εκείνοι. Εγώ δεν είμαι από τους άλλους. Περιμένω τη μυθολογική σου έκφραση, ή όπως λες τις αρλούμπες σου. Για να πεις αυτό που θέλεις να πεις πρέπει να φτιάξεις μιαν άλλη γλώσσα και να τη θρέψεις χρόνια και χρόνια με ό,τι αγάπησες, με ό,τι έχασες, με ό,τι δεν θα ξαναβρείς ποτέ».
«ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΤΗ ΤΙΣ ΤΡΕΦΕΙ Η ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ περισσότερο απ’ τον πλουτισμό. Ο μεγαλύτερος είναι εκείνος που μπορεί να απαρνηθεί τα υπάρχοντά του με τον καλύτερο τρόπο και τη στιγμή που πρέπει».
«ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που πασκίζουν για την αρετή είναι πολιτισμένη».
Ο Γεώργιος Σεφέρης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900. Ο ίδιος και ο Οδυσσέας Ελύτης είναι οι μόνοι Έλληνες ποιητές που έχουν τιμηθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η ποίησή του επηρεάστηκε από τον Τ.Σ. Έλιοτ και τον Έζρα Πάουντ. Το γεγονός όμως που έβαλε τη σφραγίδα του στη συνείδηση του ποιητή ήταν η εθνική καταστροφή του 1922 κι ο ξεριζωμός του μικρασιατικού ελληνισμού. Κινείται στις λογοτεχνικές κατηγορίες της ποίησης, της πεζογραφίας, των δοκιμίων, των μεταφράσεων και των μελετών. Η σκέψη και η γραφή του ανανέωσαν τον προσανατολισμό της νεοελληνικής λογοτεχνίας, συνδυάζοντας τη γνώση της παράδοσης με τα παγκόσμια ιδεολογικά ρεύματα.
Πηγή: www.doctv.gr
