Ήρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα κι άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Κι ο Δεκέμβριος μοιάζει να είναι ο μήνας του χρόνου, ο πιο λαμπερός, ο πιο χαρούμενος, εκείνος που προσμένουμε με τόση ανυπομονησία μα εκείνος που περνάει πιο γρήγορα. Κι ας τον περιμένουμε καρτερικά όλο τον υπόλοιπο χρόνο… εκείνος κάνει το φαντασμαγορικό πέρασμα του, αφήνοντας στα χείλη μας την προσμονή μέχρι να έρθει ο επόμενος.
Λίγο πριν την έναρξη της νέας χρονιάς και λίγο πριν να μηδενίσουμε το χιλιομετρητή μας και ξεκινήσουμε από την αρχή, μας πιάνει λίγο πολύ η επιθυμία να κάνουμε έναν απολογισμό. Ήταν καλή η χρονιά που πέρασε; Ήταν κακή η χρονιά που πέρασε; Περάσαμε καλά ή άστα να πάνε;
Κι ίσως μέσα στο γενικότερο κλίμα μιζέριας που επικρατεί, να βιαστούμε να πούμε πως σίγουρα η χρονιά που πρόκειται να τελειώσει ήταν η χειρότερη, να μιζεριάσουμε ακόμα περισσότερο και να εναποθέσουμε όλες μας τις ελπίδες στο 2014, για να έρθει ίσως κι αυτό του χρόνου τέτοια εποχή να μας απογοητεύσει με τη σειρά του. Μα τι μας φταίει ο καινούργιος χρόνος και ο κάθε χρόνος εν τέλει… Ο χρόνος είναι απλά χρόνος και κυλάει συνεχώς. Το πώς ο καθένας μας θα τον αξιοποιήσει είναι δική του επιλογή.
Είχα μία συζήτηση με την κολλητή μου τις προάλλες και της γκρίνιαζα πως αν και την Πρωτοχρονιά του 2013 κέρδισα το φλουρί στην πίττα – άλλο κόλλημα κι αυτό με το φλουρί της βασιλόπιττας και την τύχη που σου φέρνει– δεν νομίζω ότι στάθηκα τυχερή τη χρονιά που πέρασε. Μην νομίζετε ότι θα διέφερα εγώ από τους υπόλοιπους… δεν έχω κι εγώ δικαίωμα να μιζεριάσω; Η γλυκιά μου φίλη, όμως, με έβαλε να σκεφτώ και τελικά συνειδητοποίησα πως το 2013 ήταν για μένα γεμάτο εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες – δεν έχει σημασία. Και υπήρξα τυχερή γιατί το σακούλι των εμπειριών μου γέμισε αλήθειες, συγκινήσεις, διεκδικήσεις και κατορθώματα. Με σύμμαχο την ίδια τη Χαρά, με εφόδια τη ζωγραφική και το γράψιμο, αν κι έχω αρκετή δουλειά για το 2014, το σημαντικότερο βήμα έγινε πια!
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι μιλάω εκ του ασφαλούς… έχω την υγεία μου, το παιδί μου, τη δουλειά μου, το σπίτι μου (καλά αυτό το μοιράζομαι εξ’ αδιαιρέτου με την τράπεζα…). Ναι, μα παλεύω καθημερινά γι αυτά όπως όλοι οι άλλοι. Ας προσπαθήσουμε μέσα από ό,τι συμβαίνει στον καθένα μας, να κρατήσουμε το θετικό μήνυμα που υπάρχει, όποιο κι αν είναι αυτό. Μια περιπέτεια υγείας ίσως θέλει να μας επαναφέρει στην τροχιά μας, να μας κάνει να ξαναγαπήσουμε τον εαυτό μας και να τον απαλλάξουμε από περιττά φορτία. Ένας χωρισμός είναι μια απελευθέρωση και η ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Μια απόλυση μπορεί να φέρει λίγο παρακάτω μια νέα, καλύτερη θέση εργασίας.
Ό,τι γίνεται μας βοηθάει να πάμε παρακάτω αν ενστερνιστούμε το μήνυμα που μας μεταφέρει. Ας πασπαλίσουμε τη ζωή μας με αισιοδοξία, ας χαμογελάμε λίγο παραπάνω κι ας υποδεχτούμε την καινούργια χρονιά όχι με απατηλές προσδοκίες, μα με αγάπη, γέλιο και όρεξη να αντιμετωπίσουμε ό,τι έρθει!
