Συνέντευξη στη Μαρκέλλα Καζαμία
Με αφορμή τη νέα ταινία μικρού μήκους όπου συμμετέχει, με τίτλο «Ελεύθερη Βούληση», ο Σπύρος Μπιμπίλας μας μιλάει για την Ελλάδα του σήμερα, για την Ελλάδα της κρίσης, αυτή που είχε προβλέψει και ο Μάνος Χατζιδάκις αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβε να δει. Οι μεγάλοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι πάντα έβλεπαν μπροστά αλλά σπάνια τους δίναμε σημασία.
Για πόσο ακόμα θα είμαστε αληθινά ελεύθεροι όταν πλέον η επιβίωση μας εξαρτάται από άλλους; Πόσο μακριά είναι ένα τέτοιο μέλλον;
Η ταινία “Ελεύθερη Βούληση” μας ταξιδεύει στην Αθήνα του 2020.
Απέσπασε το πρώτο βραβείο στο ”μικρό φεστιβάλ” που έγινε ταυτόχρονα σε 8 πόλεις της Ελλάδας. Πριν από λίγο καιρό τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Πραγματεύεται την πολύχρονη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση που επέφερε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα των ανθρώπων, με σημαντικότερη αυτή της έναρξης των ηλεκτρονικών συναλλαγών σε αντικατάσταση του χρήματος όπως το ξέραμε.
Ποιες είναι οι νέες παράμετροι που δημιουργούνται, ποιες αλλαγές υπάρχουν στην καθημερινότητα των ανθρώπων και ποιοι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν πίσω από ένα ολοκληρωτικό σύστημα διαφάνειας; Ποια θέση θα μπορούσε να έχει ο ‘κυρ-Αντώνης’ του Μάνου Χατζιδάκι σε μια κοινωνία που την ορίζει ο Μεγάλος Αδερφός;
Προφητικός ο Χατζιδάκης φαίνεται να είχε προβλέψει στις ραδιοφωνικές εκπομπές του το μέλλον και το «τέρας» που σχηματίστηκε από την ανοχή μας.
(Σκηνοθεσία & Μουσική: Αντώνης Σωτηρόπουλος. Σενάριο: Βασίλης Σιγάλας &Αντώνης Σωτηρόπουλος – Παίζουν οι: Γιώργος Χρανιώτης, Σπύρος Μπιμπίλας)
Σπύρο, πώς συνδέεται ο Μάνος Χατζιδάκις με την τεράστια κρίση που βιώνουμε σήμερα; Τι είχε προβλέψει ότι θα συμβεί και τι περιγράφει η ταινία μικρούς μήκους «Ελεύθερη Βούληση» όπου συμμετέχεις;
Ο Μάνος Χατζιδάκις με τον οποίο δούλεψα στη θρυλική «Πορνογραφία» ήταν ένα ανήσυχο και ανοιχτό πνεύμα κι έτσι είχε προβλέψει την κατάπτωση της ελληνικής κοινωνίας και το κακό που ερχόταν με τον εκμαυλισμό της αστικής τάξης και την επιπολαιότητα με την οποία τα λαϊκά στρώματα προσπαθούσαν, ως φύσει και θέσει στερημένα, να οικειοποιηθούν όσα δεν είχαν γευτεί μέχρι τότε… Έτσι, ήταν σαν να είχε δει το κακό που ερχόταν και που βιώνουμε τόσο απάνθρωπα σήμερα, φταίχτες και θύματα μαζί.
Ο ίδιος ευτυχώς δεν πρόλαβε να δει τα λεγόμενα του να επαληθεύονται… Αυτά που ακριβώς περιγράφει γλαφυρά η ταινία «Ελεύθερη Βούληση» του Αντώνη Σωτηρόπουλου, όπου συμμετέχω… Καταστάσεις οι οποίες συνεχώς επιδεινώνονται με την επικράτηση του άκρατου καπιταλισμού που δεν υπολογίζει καθόλου τον άνθρωπο ως προσωπικότητα αλλά μόνο ως μονάδα παραγωγής και κέρδους.
Η ταινία μιλάει για ένα ακόμα πιο ζοφερό μέλλον…
Είναι μια ταινία φαντασίας για την Ελλάδα του 2020 ή μια ρεαλιστική απεικόνιση του σήμερα;
H ταινία περιγράφει μια κατάσταση από την οποία απέχουμε ελάχιστα σήμερα, όταν το σύστημα θα έχει πια εντελώς εκμηδενίσει τον άνθρωπο ως ελεύθερη προσωπικότητα και θα έχουν εξαντληθεί τα όρια αντοχής του. Με αυτήν την έννοια η ταινία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και κραυγάζει «Αφυπνιστείτε…!».
Πώς νιώθεις σαν καλλιτέχνης σήμερα με όλη αυτή την κατάσταση της γενικότερης κρίσης που βιώνουμε;
Σαν καλλιτέχνης και σκεπτόμενος άνθρωπος, νιώθω βαθιά την υποχρέωση να κάνω ό,τι μπορώ, με λόγο και έργο, για να περισωθεί ο,τι είναι δυνατόν την ύστατη ώρα που βιώνουμε, ώστε και αυτοί που ακόμα βρίσκονται στη νιρβάνα της προηγούμενης εικονικής ευδαιμονίας να καταλάβουν τι τους περιμένει… Σε άλλους δύσκολους καιρούς, οι άνθρωποι της τέχνης σήκωναν περισσότερο ανάστημα. Σήμερα, δυστυχώς ακόμα κι αυτό γίνεται σε μικρό βαθμό.
Τι θα έλεγες στα νεότερα παιδιά που δεν πρόλαβαν να δημιουργήσουν ακόμα κάτι στο χώρο της τέχνης;
Στους μαθητές μου στη Σχολή λέω να μείνουν σε αυτόν τον χώρο μόνο όσοι τον λατρεύουν πραγματικά. Μόνο όσοι είναι έτοιμοι για μεγάλες θυσίες, για πολλή υπομονή και επιμονή και για μεγάλη καρτερικότητα. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και θέλει πάρα πολλή δουλειά για να μείνει κάποιος σ’ αυτόν τον χώρο.
Είσαι αισιόδοξος για τη χώρα μας; Πιστεύεις ότι μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα προς όφελος μας ή είναι πολύ αργά;
Δεν είμαι απόλυτα αισιόδοξος. Είμαστε από ανοησία μας τόσο παγιδευμένοι που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εύκολα από τα γρανάζια της παγκόσμιας πλουτοκρατίας. Εξάλλου, δεν υπάρχει αντίπαλον δέος για να τροφοδοτεί έστω με απατηλές ελπίδες. Νιώθω ότι τόσοι αγώνες προηγούμενων γενεών απανταχού της γης πήγαν χαμένοι. Οι δικές μας γενιές δεν θα προλάβουν την άνοιξη. Θα πάρει πολύ καιρό για να αλλάξει πάλι προς το καλύτερο ο κόσμος.
Το μότο σου τώρα και πάντα.
Δύναμη και κουράγιο για την αντιμετώπιση της άθλιας κρίσης που μας επιβάλουν τεχνητά τα κέντρα πλουτισμού. Αντίσταση και μαχητικότητα.
Και πάντα να βροντοφωνάζουμε την Αλήθεια.