Μια πάγια κριτική μου στην…κριτική του Αθηνοράματος ήταν ότι εύπεπτα, διασκεδαστικά έργα τα έθαβαν. Χρησιμοποιώ τον παρελθοντικό χρόνο αν και το κάνουν ακόμα. Έχει όμως περιοριστεί δραστικά. Σε μεγάλο βαθμό επειδή δεν τους παίρνει να το παίζουν κουλτουριάρηδες πια. Τους την έχει βγει από αριστερά το διαδίκτυο με ακόμα περισσότερη άποψη και το ίδιο το σινεμά το οποίο ελίσσεται, ειδικά το Hollywood, θολώνοντας τα νερά.
Ο Τεν τεν είναι ευρωπαϊκή υπόθεση. Θα περίμενε να το κάνουν κάποιοι όπως έκαναν τον Αστερίξ. Αλλά ο Σπίλμπεργκ τους αποστομώνει όλους με μια τέλεια σε όλα τα επίπεδα παραγωγή υπεράνω κριτικής. Μπορεί να το δει ένα πεντάχρονο και ένας εβδομηντάρης που διάβαζε τα κόμικ σαν παιδί. Έχει προσεγμένες λεπτομέρειες για τον γνώστη και στρωτό ρυθμό για τον άσχετο. Οπτικά απολαυστικό κομψοτέχνημα, με αποζημίωσε για την άσχημη γεύση που μου άφησε το άλογο του πολέμου.
Γράφει λοιπόν το Αθηνόραμα:
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ με τους: Τζέιμι Μπελ, Άντι Σέρκις, Ντάνιελ Κρεγκ, Σάιμον Πεγκ
Όταν κατά λάθος φτάνει στα χέρια του Τεν Τεν η ρεπλίκα ενός ιστιοφόρου του 17ου αιώνα, εκείνος θα βρεθεί στο στόχαστρο ενός αδίστακτου συλλέκτη. Αναζητώντας την αιτία, ο νεαρός δημοσιογράφος θα γνωρίσει τον καπετάνιο Χάντοκ, θα μάθει την ιστορία του «Μονόκερου» και θα φτάσει μέχρι τα πέρατα του κόσμου.
ΘΕΑΜΑ, ΑΓΩΝΙΑ, ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ, ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΟΙ ΜΑ ΖΩΗΡΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΟ ART DIRECTION ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ TIMING. ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΑΦΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ, ΚΑΘΩΣ Ο ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ANIMATION “ΙΝΤΙΑΝΑ ΤΖΟΟΥΝΣ” ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΑΝ ΤΟΥ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ.
Και συμφωνώ απολύτως! Αν δεν ήταν στη μέση το “hugo” θα είχε πάρει πολύ περισσότερη δημοσιότητα.