Πόσο δύσκολο φαντάζει στις μέρες μας να βρεις το σωστό άνθρωπο να «αράξεις»;
Να τον/την αγαπήσεις και να αγαπηθείς πίσω, χωρίς περίπλοκα σενάρια; Πόσο ευχάριστο όμως ακούγεται όταν μια φίλη σου ανακοινώνει ότι ερωτεύτηκε με ανταπόκριση και θεωρεί ότι βρήκε τον άνθρωπο της;
Ως εδώ καλά.
Κι αναρωτιέσαι γιατί γράφω τα αυτονόητα, αφού όποια σελίδα κι αν ανοίξεις, ηλεκτρονική ή χάρτινη, όλο και κάποια θεία Λένα δίνει απαντήσεις στα καυτά αυτά θέματα. Τι γίνεται όμως στη δεύτερη περίπτωση που όλα καλά, αλλά..
Ας μιλήσουμε για τα κοινωνικά πρέπει. Για τα στεγανά της κοινωνίας και οικογένειας μας που μας ρίξανε σε παγίδες. Ναι, ναι, παγίδες. Συναισθηματικές, οικονομικές, ορμονικές και ότι –ικές βάνει ο νους σου.
Το νου σου, εσύ.
Εσύ που βρήκες τον απόλυτο partner, να σε ακολουθήσει σε όποια τρέλα αγαπάς και σε κάνει ευτυχισμένη και δε θες το βλάχικο γάμο και το νυφικό τούρτα. Μην παρασύρεσαι από τη μαμά σου, που συγκινείται κάθε φορά που τη ρωτάς «πόσο λάδι να βάλω στις φακές;». Μην παρασύρεσαι από τον μπαμπάκα (αγαπώ μπαμπάκα) που σε ρωτάει κάθε μέρα –κάθε μέρα όμως- «τι νέα;» περιμένοντας να ακούσει πως «γονάτισε ο βάτραχος». Μην παρασύρεσαι από τις κολλητούλες που σε βομβαρδίζουν καθημερινά με φωτογραφίες της κάθε μονδέλας με νυφικά και μαλλιά ανανάδες. Φτάνει.
Η απόλυτη επισφράγιση της αγάπης και του έρωτα, που βιώνεις δεν έρχεται με κανένα μυστήριο, σε κανένα εκκλησάκι και σίγουρα όχι με 25.000 ευρόπουλα χρέος. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να επισημοποιήσεις τη σχέση και να την πας σε next level.
Είναι η δική σας σχέση, θυμάσαι; Ναι, δύο είστε σε όλο αυτό κι εσύ πήρες το θέμα όλο πάνω σου και του αραδιάζεις χίλιες-δυο υποχρεώσεις και ποσά. Μεγάλα ποσά. Πώς να μη σε στείλει στο διάολο; Πώς να μη σου κλείσει το τηλέφωνο;
Ο γάμος, αγαπητές μου, πρέπει να γίνεται όταν κι εφόσον το θέλουν κι οι δυο και υπάρχει αγάπη. Πολύ αγάπη. Κι έρωτας. Και μέλια. Όλα τ’ άλλα είναι περιττό περιτύλιγμα, που μετά την απομάκρυνση από το ταμείο θα το πετάξεις στα σκουπίδια και θα κλαις… τα λεφτά σου και τα κρόσσια-νεύρα σου.
Μην αφήνεις τη σάπια κοινωνία να καθορίζει ακόμα και τις πιο προσωπικές σου στιγμές. Δε σου φτάνει ο βιασμός στη δουλειά; Επέλεξε αυτό που ταιριάζει στην προσωπικότητα σου και μην ακούς κανένα. Φτιάξε τη μεγάλη σου μέρα έτσι ώστε να περάσετε εσείς οι δύο αξέχαστα κι άσε τους άλλους να σχολιάζουν.
Γιατί ο ρόλος των καλεσμένων αυτός είναι:
Να ασκούν κοινωνική κριτική, για τη δική σου, την πιο ακοινώνητη στιγμή.
Και στα δικά μας οι λεύτερες.
