Μια πρόχειρη πρώτη εκτίμηση του προβλήματος σαν σειρά ερωτήσεων. Στα κουτάκια οι ερωτήσεις. (Απαντήσεις ευπρόσδεκτες!) Όταν σταματάνε οι ερωτήσεις, αρχίζει η αντίδραση. (Το “tipota” με πορτοκαλί….) Προφανώς κάποιοι νομίζουν ότι έχουμε επιλογές που δεν έχουμε πια ουσιαστικά. Οποιαδήποτε πρόταση βελτίωσής του σχεδιαγράμματος παρακαλώ παρακάτω στα σχόλια!
Πολλοί βέβαια αντιδρούν ότι τέτοια ανάλυση είναι “υπεραπλούστευση” αλλά διαφωνώ ριζικά. Μπορεί σίγουρα να γίνει πολύ πιο πολύπλοκο το παραπάνω λογικό σχεδιάγραμμα. Μπορεί να προστεθούν ερωτήσεις, υποερωτήσεις ή άλλες επιλογές. Αλλά αν δεν το αναλύσουμε όμως έτσι το θέμα κινδυνεύουμε να βυθιστούμε σε έναν ωκεανό αοριστολογίας χωρίς να μπορούμε να εντάξουμε τα επιχειρήματα στα σωστά τους επίπεδα. (Πάγια τακτική ικανών ρητόρων και λαοπλάνων.)
Όλη η συζήτηση αυτών των ημερών πιστεύω ότι δικαιώνει το παραπάνω σκεπτικό με το παραπάνω. Αοριστίες, ασάφειες, πάθος και…άκρη δεν βγαίνει βέβαια! Από την μια το άρθρο του Guardian – http://www.guardian.co.uk/business/economics-blog/2011/nov/01/greek-referendum-papandreou-canny-move και από την άλλη το Χάος της LeMonde…