Όταν είσαι νέος μπορείς να κάνεις πολλά χαζά. Ριψοκίνδυνα, ανόητα πράγματα μερικά εκ των οποίων θα μετανιώσεις. Αγνοώ τελείως τα θέματα υγείας και κινδύνους από τσαρλατάνους τατουαζιέρηδες. Ας πούμε ότι έχετε σίγουρο επαγγελματία, με καθαρά όργανα ο οποίος μπορεί και να κάνει σωστά το τατουάζ σας κι όχι να ζητήσετε δράκο και να σας κάνει κατσίκα. Ή να αρχίσει σαν δράκος και μετά από λίγους μήνες να γίνει το τέρας του Λοχ Νες γιατί έφυγε το χρώμα.
Τι είναι τόσο σημαντικό που θες να το βάλεις μόνιμα στο σώμα σου;
“
Εντάξει στην αρχή έβαζα μακιγιάζ στη δουλειά μη με παρεξηγήσουν. Τώρα που με έμαθαν, τα αποκάλυψα” λέει ο Δημήτρης. Α, μπράβο, έξυπνο αυτό. Από τη μια γκρινιάζεις για την Μουσουλμάνα που τρέχει στους Ολυμπιακούς με μπούργκα και από την άλλη θέλεις να υπερασπιστούμε το “δικαίωμα στην προσωπική έκφρασή” σου με ότι πανηλίθιο ψευτοχαζό έχεις βάλει φάτσα κάρτα στο κούτελό σου, σαν να είναι προσωπική θρησκεία.
Ε, δεν είναι τόσο σημαντικό.
Τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό για να το κάνεις τατουάζ. Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι είναι δείχνει ότι είσαι ανόητος. Πόσο μάλλον επειδή τατουάζ κάνουν συνήθως οι άνθρωποι όταν είναι νέοι. Δηλαδή σε μια φάση της ζωής σου που μπορεί (ίσως πρέπει κιόλας) να έχεις πιο ακραίες πεποιθήσεις πολιτικές, θρησκευτικές ή μεταφυσικές αναζητήσεις. Αλλά στατιστικά μιλώντας, το 99.9% αυτών των νέων, σε δέκα χρόνια θα έχουν αλλάξει. 
Ακόμα χειρότερο, θα αλλάξει σημασία σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Το συγκρότημα που λατρεύεις μπορεί να αποδειχθεί ότι ήταν παιδεραστές φασίστες. Τρέχα τώρα να κάνεις laser να το βγάλεις αν μπορείς. Η παροιμία που θεωρούσες απάντηση σε όλα μπορεί να γίνει σλόγκαν πολυεθνικής και να ξεφτιλιστεί. Δεν είναι τυχαίο ότι η βιομηχανία αφαίρεσης τατουάζ μεγαλώνει πολύ πιο γρήγορα από ότι η βιοτεχνία των τατουάζ.
Δεν είναι πια επαναστατική μαγκιά το τατουάζ. Ξεφτίλα είναι. Αντί να δείχνει ότι πας κόντρα στο σύστημα, δείχνει ότι είσαι ίδιος με κάθε βλάκα ηθοποιό και κάθε ψευτοστάρ στο Instagram. Και ενώ δεν κερδίζεις κάτι, συνεχίζεις να χάνεις από όσους κάνουν διακρίσεις κατά των τατουάζ. Lose lose σενάριο. Και έχουν δίκιο να κάνουν διακρίσεις. Γιατί το τατουάζ είναι απόδειξη ότι έχεις πρόβλημα αυτοεκτίμησης. Δεν νιώθεις αρκετά ιδιαίτερος, οπότε ένα “ψαγμένο” τατουάζ θα σε κάνει “μοναδικό”. Δεν νιώθεις αρκετά ενδιαφέρουσα, οπότε αν κρύψεις πέντε έξι τατουάζ σε διάφορα σημεία του κορμιού σου όλοι θα τρελαθούμε από πόθο να τα ψάξουμε. Δεν νιώθεις αρκετά ανατρεπτικός, οπότε χτυπάς κάτι προκλητικό να μας πεις όλους ότι είσαι ο επόμενος ηγέτης της επανάστασης. Φοβάσαι τον θάνατο, φοβάσαι ότι θα γεράσεις και κάνεις ένα ανόητο τατουάζ να διατυμπανίσεις ότι θα μείνεις για πάντα νέος.
Είσαι ηλίθιος. Μην αγχώνεσαι. Όλοι είμαστε ηλίθιοι. Απλά μερικοί προτιμήσαμε να αποφύγουμε τατουάζ που το δείχνουν δημόσια σε όλους για πάντα. Εκτός αν είσαι αργόσχολος ζάμπλουτος εισοδηματίας ή ισοβίτης στην φυλακή, δεν δικαιολογείται το τατουάζ. Ή αν είσαι στο ΝΒΑ ή δημόσιο πρόσωπο και βάλεις το λογότυπό σου, το οποίο όλως τυχαίως κοσμεί και τα ρούχα που πουλάς. Ακόμα και τότε όμως θα το σκεφτείς προσεκτικά, θα ψάξεις κάτι διαχρονικό, θα αποφύγεις υπερβολές και θα προτιμήσεις να μην είναι με μόνιμο μελάνι.
ΥΓ Όσοι παρόλα αυτά τα επιχειρήματα συνεχίζετε με το τροπάρι “ναι, αλλά ένα μικρό μωρέ, δεν πειράζει, μπορεί να είναι όμορφο…” και λοιπές μπούρδες, φροντίστε 1) να το σκεφτείτε λίγο καιρό 2) να το ψάξετε 3) να το κάνετε σε σοβαρό μαγαζί και 4) να μην είναι μόνιμο.
