Καταρχάς μπράβο τους για την αναφορά στους Monty Python και το Ministry of Funny walks. Αν το σκεφτείτε είναι αρκετά δύσκολο να κάνεις με τόσο πάθος επί τόση ώρα περίεργο βηματισμό και φαντασία. Υποψιάζομαι ότι αυτά τα παιδιά έχουν ενδιαφέρουσες (για την ηλικία τους) πολιτικές απόψεις και πολύ θα ήθελα να τα ακούσω. Χαίρομαι που με τον δημόσιο λιθοβολισμό τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους αναδείξατε, φαντάζομαι μερικά θα το εκμεταλλευτούν και θα φανούν τώρα.
Παρέλαση έκανα πάντα με μεγάλο πάθος. Όταν τα άλλα παιδιά χαλάρωναν και τους έπεφτε πιο χαμηλά το χέρι, εκεί εγώ, σφιχτά και ψηλά και περήφανα συνέχιζα. Κοντεύω 50 χρονών αλλά ήδη τότε στο σχολείο είχε ξεφτιλιστεί ο θεσμός. Οι περισσότεροι τον είχαν ουσιαστικά γραμμένο. Έκτοτε προφανώς, με πρώτους και καλύτερους τους πολιτικούς, συνεχίσαμε όλοι μαζί τον κατήφορο. Καταντήσαμε με γελοιοδέστερο πρωθυπουργό όλων των εποχών τον ανιστόρητο Τσίπρα, το παιδί – κουμπί που όλοι ξέρουμε τι έκανε όταν γινόταν παρέλαση. (Κοπάνα ή αντίσταση.) Και ενώ ψηφίσατε δύο φορές τον άνθρωπο που πήγαινε περήφανα χωρίς γραβάτα παντού, σας ενόχλησαν λίγα παιδιά που κάτι θέλουν να πουν σε μια εποχή που έχει χαθεί ο μπούσουλας. Αυτά σας έφταιξαν βρωμουποκριτές.
Όταν βάζω στο μπαλκόνι την τεράστια σημαία μου είμαι “εθνίκι” και δακτυλοδεικτούμενος αλλά όταν φρακάρετε τη Λ.Ε.Α. είστε έξυπνοι. Μια φορά στις τόσες ντύνετε κάνα παιδί με παραδοσιακή φορεσιά αλλά στο πανηγύρι του χωριού ούτε μπορείτε πια να σηκωθείτε να χορέψετε από τα πάχη και την ασχετοσύνη. Ισοπέδωση η παράδοση, ανιστόρητοι μασάμε θεωρίες συνωμοσίας και της διαδίδουμε ο ένας στον άλλον. Όπως πολλά πράγματα στο ελληνικό σχολείο, η παρέλαση δεν ξέρει γιατί υπάρχει. Είναι φόρος τιμής στους στρατιώτες παλιών πολέμων; Κάπως ανόητο θα ήταν αυτό, να πάρεις μη-στρατιωτικούς και να τους βάλεις να κάνουν τους στρατιωτικούς. Για σκεφτείτε το. Να κάνουμε και μια μέρα τιμής στους γιατρούς τότε και να κόβουμε βόλτες με στηθοσκόπια;
Αν είναι επίδειξη ισχύος και εθνικής ενότητας, τότε διπλά μπράβο στα παιδιά που την ξεφτίλισαν στη Ν.Φιλαδέλφεια. Πιο μεγάλη υποκρισία δεν υπάρχει, πιο χαζό παραμύθι. Ο Ελληνικός Στρατός είναι μια χείριστη δημόσια υπηρεσία, ξοδεύουμε περισσότερα από τις πιο πολλές χώρες και πιθανότατα αν τύχει κάτι δεν θα μπορεί καν να ανταποκριθεί. Μαθητικές παρελάσεις γίνονται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα κυρίως πλέον. Δεν μπορεί να μην πάει ένα παιδί. Θα φάει πολλές απουσίες για όλες τις πρόβες και θα είναι και δαχτυλοδεικτούμενο. Δεν υπάρχει μηχανισμός εξαίρεσης, έστω τυπικός όπως υπάρχει για τους μη Χριστιανούς και τα θρησκευτικά.
Μου κάνει όμως τεράστια εντύπωση ότι όλοι επικεντρώνονται στα ανήλικα. Για να είναι όλα μαζί, μάλλον οι καθηγητές τους ήξεραν ότι θα έκαναν κάτι τέτοιο. Αντί να μιλάμε για αποβολές μαθητών μήπως θα έπρεπε να μιλάμε για απολύσεις καθηγητών και διευθυντή; Μήπως οι γονείς τους δεν είχαν καν ψυλλιαστεί τι θα έκαναν; Εφόσον το θέμα μας είναι η ομοιομορφία και η τήρηση των κανόνων, αυτή θα ήταν η σωστή λογική. Δεν είναι δουλειά του νήπιου να μην λερώνει τον τοίχο, είναι δουλειά της νηπιαγωγού. Αλλά όσο το σκέφτεσαι αυτό το θέμα, μάλλον όλοι μας φερόμαστε σα νήπια, απλά μερικοί είμαστε πιο επιλεκτικά υποκριτές από άλλους.