The time you won your town the race
We chaired you through the market-place;
Man and boy stood cheering by,
And home we brought you shoulder-high.
To-day, the road all runners come,
Shoulder-high we bring you home,
And set you at your threshold down,
Townsman of a stiller town.
Smart lad, to slip betimes away
From fields where glory does not stay
And early though the laurel grows
It withers quicker than the rose.
Eyes the shady night has shut
Cannot see the record cut,
And silence sounds no worse than cheers
After earth has stopped the ears:
Now you will not swell the rout
Of lads that wore their honours out,
Runners whom renown outran
And the name died before the man.
So set, before its echoes fade,
The fleet foot on the sill of shade,
And hold to the low lintel up
The still-defended challenge-cup.
And round that early-laurelled head
Will flock to gaze the strengthless dead,
And find unwithered on its curls
The garland briefer than a girl’s.
Είναι ενδεικτικό ότι το ποίημα αυτό έχει παρουσιαστεί σε διάφορες περιστάσεις. Σαν επιτάφιος μετά την δολοφονία των Ισραηλινών στο Μόναχο το ’72, από την Μέριλ Στριπ στο Out of Africa, ακόμα και στους Simpsons. Αλλά θα έπρεπε να αφιερωθεί σε όλους τους νέους αθλητές που πεθαίνουν νέοι. Και είναι πολλοί. Ένα περιληπτικό ιστορικό από το βιβλίο Doping in Élite Sport: The Politics of Drugs in the Olympic Movement των Wayne Wilson και Ed Derse:
1950s: Drug use seen in competitions: drug controls begin.
1960: Danish cyclist dies at Rome Olympic Games: amphetamine use.
1967: British cyclist dies at Tour de France: amphetamine use.
1967: IOC Medical Commission formed: sub-commission on doping control.
1968: Mexico City Olympic Games; first preliminary drug tests; only nonsteroidal drugs.
1972: Munich Olympic Games: first formal drug control program; preliminary
steroid tests.
1976: Montreal Olympic Games: first formal steroid control.
1980: Moscow Olympic Games: no positive drug cases reported.
1984: Los Angeles Olympic Games: control of T; unreported positives.
1988: Seoul Olympic Games: Stano/.olol positive; unreported positives.
1992: Barcelona Olympic Games: Clenbuterol positives.
1994: Chinese swimmers found positive for Dihydrotestosterone.
1995: Dope testing pioneer Manfred Donike dies.
1996: Atlanta Olympic Games: Bromantan positives disallowed, and high resolution mass spectrometry (HRMS) results not reported.
Είναι προφανές ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή ελάχιστα ενδιαφέρεται για την υγεία των αθλητών ή το ολυμπιακό ιδεώδες. Θέαμα, ντόρος να γίνεται και τα σκάνδαλα να κουκουλώνονται. Ένα καλό παράδειγμα είναι το bromantan. Βρέθηκε σε πέντε αθλητές το 1996 στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα αλλά δεν καταδικάστηκαν με δικαιολογία ότι δεν ήταν αρκετά πράγματα γνωστά για αυτό! Βέβαια υπήρχε μπόλικη έρευνα από μερικά κρούσματα στην Βαρκελώνη 4 χρόνια πριν. Και βέβαια αν και τα δείγματα δεν εξαφανίζονται, κανείς δεν καταδικάστηκε αναδρομικά…
To ντοπάρισμα είναι βέβαια πανάρχαιο παιχνίδι. Οι Κινέζικοι ειδικοί πριν πέντε χιλιάδες χρόνια πρότειναν Ma Huang (από το φυτό έφεδρα) για αυξημένη απόδοση και ο Ινδός γιατρός Σουτρούτα ήταν σίγουρος ότι η κατανάλωση όρχεων αυξάνει την απόδοση δραματικά. (Doping in Sports – Detlef Thieme και Peter Hemmersbach) Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος όταν κατάργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες δήλωσε ότι είχαν γίνει “άνδρο διαστροφής των κανόνων, προσβολή στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και γεμάτοι παράνομες ουσίες”. (Dirix και Sturbois 1998 – πολύ ελεύθερη μετάφραση). Οι αρχαίοι Αζτέκοι μπορούσαν να τρέξουν από το Cuzco ως το Quito (1750 χλμ) σε πέντε μέρες χάρη στην κοκαΐνη. (Wadler και Hainline 1989).
Τέτοια βιβλία απαριθμούν δεκάδες χαριτωμένα (αναδρομικά) παρόμοια περιστατικά τα οποία όμως γίνονται όλο και πιο ανησυχητικά τα τελευταία διακόσια χρόνια. Και ενώ ακούγεται ένα ανόητο επιχείρημα ότι η τεχνολογία προχωράει πιο γρήγορα από ότι μπορούν να την ανιχνεύσουν, η Ολυμπιακή Επιτροπή συστηματικά καθυστερεί να ενσωματώσει ελέγχους όπως αίματος ή τριχών (οι οποίοι βοηθούν ιδιαίτερα στην ανίχνευση μακρόχρονου doping) με διάφορες ανόητες δικαιολογίες. (Sachs & Kintz 2000 /Muller & Thieme 2000). Πριν λίγα χρόνια μπήκε στην λίστα και το γονιδιακό doping όπου γίνεται σαφές (Muller 2001) ότι αν ήθελαν πραγματικά οι υπεύθυνοι ανά τον κόσμο θα μπορούσαν να δούνε μέχρι και θετικά την υπόθεση. Άλλωστε μερικοί άνθρωποι οικοιοθελώς κάνουν ουσιαστικά πειράματα στον εαυτό τους τα οποία θα ήταν μάλλον παράνομο να κάνει κάποιο ιδιωτικό εργαστήριο!
Η πιο ξεκάθαρη επεξήγηση όλου του διεστραμμένου κυκλώματος αυτής της πολυεθνικής εταιρείας που λειτουργεί με πρόφαση τους Ολυμπιακούς αγώνες είναι στο βιβλίο Drug Games: The International Olympic Committee and the Politics of Doping των Thomas M. Hunt και John Hoberma. Αρχίζουν από τα πρώτα σύγχρονα κρούσματα και αναλύουν πόσο υποκριτική είναι η στάση της ΟΕ. Για παράδειγμα στον Ψυχρό Πόλεμο:
The international federations, national Olympic committees, and organizing committees for Olympic competitions, thus endowed with the responsibility to develop doping controls, were either indifferent to or actually encouraged the use of drugs. Within the United States and among its Communist rivals, a “sportive nationalism” blinded sport officials to the urgency of the problem/’ Indeed, a transfer of America’s “containment doctrine” to the private realm of international athletics—including the Olympics—provided an impetus to American athletes and sports officials to adopt pharmacological techniques employed by Eastern-bloc teams.
Παρομοίως όταν έγιναν στο Μεξικό οι Ολυμπιακοί, οι επίσημοι της ΟΕ είχαν αγχωθεί ότι οι επιδόσεις δεν θα είναι αρκετά εντυπωσιακές και έκαναν τα στραβά μάτια σε βαθμό κακουργήματος. Ανοιχτά και επίσημα έγιναν ολόκληρα συνέδρια για να σκεφτούν πως θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της έλλειψης οξυγόνου με doping. Οι Ρωσικές εφημερίδες ανακήρυξαν τους Ολυμπιακούς του Μεξικού ως τους αγώνες των επιστημόνων, όχι των αθλητών καθώς είχε στηθεί ένα τεράστιο εργαστήριο στα βουνά του Τιεν Σαν για αυτή την δουλειά. Στους δε χειμερινούς Ολυμπιακούς της Γκρενόμπλ ο πρόεδρος Brundage ισχυρίστηκε ότι το θέμα του doping είναι “τεχνική λεπτομέρεια η οποία δεν χρειάζεται να είναι διαθέσιμη δημόσια”.
Το 1966 κάποιοι πρότειναν να γίνονται και έλεγχοι φύλου καθότι τα σχετικά σκάνδαλα ήταν πολλά και προφανή. Πάλι η ΟΕ έκανε την πάπια αν και έτρεχαν στα στάδιο γυναίκες με μουστάκια. Όπως θυμάται ο Λόρδος Κιλάνιν η αντίσταση ήταν πολύ μεγάλη. Η δε επιτροπή για την κολύμβηση ισχυρίστηκε ότι μπορεί να εξαιρεθεί από ελέγχους φύλου καθότι “από το μαγιώ είναι προφανές”…
Comments are closed.