Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα!
Η θρυλική Γαλλιδούλα που θα γινόταν γνωστή στα πέρατα του κόσμου ως Μπε-Μπε έμελλε να σφραγίσει μια για πάντα την εικόνα της ωραίας και μοιραίας.
Από το 1956 που εμφανίζεται ουσιαστικά στα κινηματογραφικά πράγματα με το πασίγνωστο φιλμ «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα», η Μπαρντό δεν έφυγε ποτέ από τα φώτα της δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’70!
Συνεχίζει να στοιχειώνει τα όνειρα των αντρών της οικουμένης, με την απαράμιλλη ομορφιά της να ευθύνεται για την εμφάνισή της σε 43 κινηματογραφικές ταινίες!
Πλέον έχει αφιερωθεί ολόψυχα στη μάχη για τα δικαιώματα των ζώων, πετυχαίνοντας μάλιστα μια σειρά από ευρωπαϊκά μέτρα υπέρ της προστασίας των ζώων.
Ας δούμε τη ζωή της θρυλικής Μπε-Μπε…
Πρώτα χρόνια
Η Μπριζίτ Αν-Μαρί Μπαρντό γεννιέται στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 στο Παρίσι της Γαλλίας μέσα σε ευκατάστατη μεσοαστική οικογένεια. Ανατρέφεται με τον γνώριμο συντηρητικό τρόπο της εποχής, μεγαλώνοντας πάντως με ανέσεις και πολυτέλειες.
Η μικρή ανακαλύπτει από νωρίς την κλίση της στον χορό και σπουδάζει μπαλέτο, έφηβη ακόμα, στο Εθνικό Ωδείο του Παρισιού, με τη μητέρα της να την ενθαρρύνει να ακολουθήσει καριέρα μοντέλου. Πριν κλείσει μάλιστα τα 15 της, εμφανίζεται στο εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού Elle (1949), μαγεύοντας άπαντες με την ομορφιά της. Το περιοδικό θα φιλοξενήσει αφιερώματα στην ξανθιά σεξοβόμβα και το 1951 και το 1952.
Καριέρα στον κινηματογράφο
Ο σεναριογράφος και μετέπειτα κινηματογραφικός σκηνοθέτης Ροζέ Βαντίμ την «ανακαλύπτει» νωρίς, την ίδια στιγμή που οι δυο τους ερωτεύονται παράφορα. Το 1952 τελείται ο γάμος τους, ενώ την ίδια χρονιά η Μπαρντό θα κάνει και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία «Le Trou Normand».
Πολυάριθμα ρολάκια ακολουθούν στο μεγάλο πανί, με πλέον αξιομνημόνευτες από την εποχή τις συμμετοχές της στα φιλμ «La Lumiere d’en Face» (1954) και «Ελένη της Τροίας» (1955).
Παγκόσμιο sex symbol
Ο τρόπος που έχει απαθανατίσει η ανθρωπότητα την Μπαρντό είναι ως μια σεξουαλικά απελευθερωμένη γυναίκα που κατοικεί στην πόλη της Νότιας Γαλλίας Σαν Τροπέ! Μιλάμε φυσικά για την ταινία «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» του 1956, που έμελλε να είναι και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Βαντίμ.
Οι προχωρημένες για τα ήθη της εποχής ερωτικές σκηνές και η τολμηρή γύμνια της Μπαρντό, μέσα στην αισθησιακή δυναμική του φιλμ, θα έκαναν την ταινία δημοφιλέστατη στους σινεφίλ της εποχής και την ίδια αστέρι πρώτου μεγέθους!
Οι παπαράτσι τής γίνονται στενός κορσές, με τις φωτογραφίες τους να συμβάλλουν ωστόσο στο χτίσιμο του μύθου της Μπαρντό: ο αβίαστος, σχεδόν νατουραλιστικός, αισθησιασμός που αποπνέει την εκτοξεύει στη δόξα, κάνοντάς τη σχεδόν αυτόματα μια από τις γνωστότερες ευρωπαίες ηθοποιούς.
Η Μπαρντό και ο Βαντίμ θα χωρίσουν το 1957, θα διατηρήσουν ωστόσο την πετυχημένη επαγγελματική τους σχέση: το 1958 θα τη σκηνοθετήσει στην ταινία «The Night Heaven Fell», γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
Η Μπαρντό δεν θα συνεργαζόταν βέβαια αποκλειστικά με τον πρώην σύζυγό της. Συμμετέχει σε πλήθος ταινιών, όπως «Η Παριζιάνα» (1958), «La Femme et le Pantin» (1959) και «Come Dance With Me» (1959).
Απόπειρα αυτοκτονίας
Το 1960, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του φιλμ «La Verité», τη μέρα ακριβώς των 26ων γενεθλίων της, η Μπαρντό θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια, η οποία ευτυχώς δεν θα τελεσφορήσει.
Χρόνια αργότερα, η ηθοποιός θα αποκαλύψει πόσο εφιαλτική είχε γίνει η ζωή της, με τον κόσμο της διασημότητας να της επιβάλλει ένα συγκεκριμένο πρότυπο συμπεριφοράς που πάσχιζε να ακολουθήσει. Κάτω από τη μαγεία της λάμψης, τα πράγματα ήταν απείρως πιο σκοτεινά.
Προσωπική ζωή
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η Μπε-Μπε θα παντρευτεί τον επίσης ηθοποιό Jacques Charrier, με τον οποίο και θα αποκτήσει τον μοναχογιό της. Το ζευγάρι θα παραμείνει μαζί μέχρι το 1962, όταν και θα έρθει το οριστικό τέλος της σχέσης τους.
Οι γαμήλιες περιπέτειες για την Μπαρντό δεν είχαν πάρει ωστόσο τέλος. Το 1966, θα παντρευτεί τον γερμανό εκατομμυριούχο και διεθνές πλεϊμπόι Gunter Sachs, με τον οποίο και θα χωρίσουν τρία χρόνια αργότερα.
Ο τελευταίος σταθμός στον αισθηματικό τομέα θα έρθει χρόνια αργότερα, το 1992, όταν θα συνδεθεί με τα δεσμά του γάμου με τον βιομήχανο και υποστηρικτή του γαλλικού ακροδεξιού κόμματος Bernard d’Ormale.
Μουσική καριέρα
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, η Μπαρντό θα δοκιμάσει την τύχη της και στο τραγούδι, κυκλοφορώντας μια σειρά από δίσκους όπως τους «Brigitte Bardot Sings» (1960) και «Special Bardot» (1968). Τη φωνή της θα εμπιστευτεί μάλιστα και ο σπουδαίος γάλλος μουσικός Serge Gainsbourg, με τον οποίο ηχογράφησε αξέχαστες μουσικές επιτυχίες.
Η ερμηνευτική της δεινότητα αναγνωρίζεται
Οι κινηματογραφικές της ερμηνείες αρχίζουν να γίνονται πολυεπίπεδες, με την Μπε-Μπε να εμφανίζεται σε δημιουργίες κορυφαίων ευρωπαίων σκηνοθετών, σφραγίζοντάς τες με το υποκριτικό της ταλέντο.
Το 1963 έρχεται η συμμετοχή της στη σπουδαία ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ «Η Περιφρόνηση», δύο χρόνια αργότερα θα εμφανιστεί στο χιουμοριστικό φιλμ του Λουί Μαλ «Viva Maria!» (1965), στο οποίο και συμπρωταγωνιστεί με την άλλη γαλλίδα καλλονή της εποχής, Ζαν Μορό.
Το 1969 αφήνει το στίγμα της στην αισθηματική κομεντί «Les Femmes», ενώ λίγα χρόνια πριν ενσάρκωσε τον εαυτό της στην κωμωδία «Dear Brigitte» (1965), στην οποία ο γιος ενός καθηγητή γνωρίζει το κινηματογραφικό αντικείμενο του πόθου του!
Ομορφιά για… άγαλμα
Το ασυναγώνιστο κάλλος της Μπε-Μπε απαθανατίστηκε στη μορφή του περίφημου εμβλήματος της γαλλικής δημοκρατίας, το άγαλμα της Μαριάν, το οποίο αποκαλύφθηκε το 1970 και είχε τη μορφή της ηθοποιού. Ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που κάποια διασημότητα δάνειζε τη μορφή της στο σύμβολο της Γαλλίας, με την Μπαρντό να παραμένει «Μαριάν» μέχρι το 1980.
Έχοντας ήδη εμφανιστεί σε δεκάδες κυριολεκτικά ταινίες, ήταν ώρα για την Μπαρντό να αποσυρθεί από την ενεργό υποκριτική δράση το 1973. Δεν είχε κλείσει καν τα 40 χρόνια ζωής όταν αποφάσισε ότι η κινηματογραφική της καριέρα ήταν πλέον παρελθόν. Σήμερα ζει μόνιμα στο Σαν Τροπέ…
Ακτιβισμός και αμφισβήτηση
Μετά τη «συνταξιοδότησή» της, η Μπε-Μπε στράφηκε ενεργά στην αγάπη της για τα ζώα, κάνοντας πράξη το όνειρο που είχε από παλιά: ίδρυσε το περίφημο καταφύγιο ζώων Foundation for the Protection of Distressed Animals στα μέσα της δεκαετίας του ’70, δουλεύοντας ενεργά για την ευαισθητοποίηση του κοινού αλλά και την έμπρακτη υποστήριξη στους μικρούς μας φίλους.
Στα μέσα του ’80 επέκτεινε τη δράση της, ιδρύοντας το Brigitte Bardot Foundation for the Welfare and Protection of Animals, με τις πιέσεις της να συμβάλλουν προοδευτικά στην απαγόρευση από το Συμβούλιο της Ευρώπης κάθε εισαγωγής γούνας από φώκια, την ίδια στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε την εισαγωγή ελεφαντοστού στη χώρα.
Παρά την αγάπη και την προστασία της βέβαια για τα ζώα, για τους ανθρώπους δεν φαίνεται να δείχνει την ίδια ευαισθησία, καθώς έχει κληθεί να παραστεί πολυάριθμες φορές σε δίκη, καταδικαζόμενη σε χρηματικά πρόστιμα για ρατσιστικά σχόλια σε βάρος των μουσουλμάνων και υποκίνηση σε πράξεις μίσους. Τα μεροληπτικά της σχόλια κατά του Ισλάμ και της μετανάστευσης στη Γαλλία αποτελούν μια μελανή σελίδα στην ιστορία της ζωής της.
Παρά ταύτα, το καθεστώς της ως παγκόσμιο σύμβολο ομορφιάς συνεχίζει να υμνείται στα πέρατα του κόσμου, με μια σειρά από θεσμούς τέχνης και ινστιτούτα μόδας να εμπνέονται ακόμα από τη μοναδική της εικόνα…
