Ό Ιπποκράτης είχε πει ότι τό σώμα συντηρείται και τρέφεται με τρία είδη θρεπτικών συστατικών, τήν στερεά τροφή, τά ύγρά και τό πνεύμα, όπου τό τελευταίο είναι κατά πολύ σπουδαιότερο. “Ενα παράδειγμα στήν εποχή μας είναι ό Sir Francis Chichester πού λέγεται ότι είχε καρκίνο, όμως τό πνεύμα του τόν στήριξε σέ ένα μεγάλο καί μοναχικό ταξίδι γύρω άπό τόν κόσμο μέ ιστιοφόρο. “Αν αύτό δέν είναι Ζωτική Δύναμη δέν ξέρω πώς άλλιώς νά τό χαρακτηρίσω.
Ό Δημόκριτος (430 π.Χ.) πίστευε ότι οί διάφορες λειτουργίες της ψυχής έντοπίζονται σέ συγκεκριμένα όργανα τοϋ σώματος – ή σκέψη στόν έγκέφαλο, ό θυμός στήν καρδιά, ή έπιθυμία στό σηκώτι καί τό γέλιο στή σπλήνα. Οί ύλιστές έπιστήμονες θεωρούν άχρηστες όλες αύτές τις άρχαΐες πεποιθήσεις. Άπό τότε πού ό Leewerihoek άπό τό Delfet άνακά- λυψε τό μικροσκόπιο καί τά μικρόβια έγιναν ορατά, οί έπιστήμονες πείσθηκαν ότι τώρα πατούσαν σέ στέρεο έδαφος καί ότι οί άσθένειες μπορούσαν νά έξα- λεκρθοϋν σκοτώνοντας τούς εισβολείς (τά μικρόβια).
Πριν άπό πολλά χρόνια μέ έπισκέφθηκε μιά εξαιρετική ήλικιωμένη κυρία, πού είχε στήν ύπηρεσία της μιά κοπέλα άπό τήν έπαρχία. Τό κορίτσι αύτό ήταν είκοσι έξι έτών, μελαχροινό καί δυνατό. “Ηταν μεγάλη βοήθεια γιά τήν κυρία της, ώσπου μιά μέρα άρρώστησε ξαφνικά. Μοϋ ζήτησε νά τήν δώ, άλλά δέν μπόρεσα νά βρώ τίποτα. Της έδωσα Nat rum muriaticum γιατί φαινόταν νά ύπέφερε άπό κατάθλιψη. Μετά δύο βδομάδες δέν είχε καλυτερέψει καθόλου κι έτσι τήν έστειλα στό νοσοκομείο της Γλασκώβης, σέ έναν άπό τούς λαμπρότερους γιατρούς μας, όπου της έκαναν όλες τις ιατρικές έξετά- σεις. Τά πάντα ήταν φυσιολογικά, και όμως μιά μέρα έστρεψε τό πρόσωπο της πρός τόν τοίχο και πέθανε.
‘ Η όλη ύπόθεση ήταν ένα μυστήριο, ώσπου ή κυρία της -μετά τό θάνατο της κοπέλας- βρήκε στά πράγ- ματά της ένα γράμμα άπό κάποιον άστυνομικό, πού έλεγε ότι δέν μπορούσε πιά νά βγαίνει μαζί της, γιατί είχε παντρευτεί. “Ηταν ή μόνη γνήσια περίπτωση πού είχα συναντήσει, όπου κάποιος άνθρωπος πέθανε άπό λύπη – ή θέλησή της νά ζήσει τήν είχε έγκα- ταλείψει.
“Αν μού είχε έξομολογηθει τό πρόβλημά της θά της είχα δώσει Ignatia πού φημίζεται γιά τις θετικές του έπιδράσεις σέ περιπτώσεις μακρόχρονης θλίψης. Δυστυχώς όμως δέν ήταν καθόλου συνεργάσιμη και δέν μου άνέφερε τίποτε πού θά μοϋ έπέτρε- πε νά κάνω τή σωστή διάγνωση.