Εκλογές, λοιπόν. Ωραία! Η προσφυγή στη δημοκρατική διαδικασία μετά το κυβερνητικό χειρόφρενο-και-όπισθεν κυρίως από τον Ιούνιο του 14 και ύστερα, είναι μία λύτρωση. Είναι μια ευκαιρία να ζυγιστούμε και να μετρηθούμε. Να δούμε τι έχει καταλάβει καθένας μας ότι συνέβη από το 12 ως σήμερα. Ή τι προσποιείται καθένας μας ότι δήθεν κατάλαβε πως συνέβη από το 12 ως σήμερα.
Παρακολουθώντας σχετικά στενά τις πολιτικές εξελίξεις, αυτή είναι η εικόνα που αποκόμισα από τη συγκυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά: όλη η σάρα και η μάρα της δεξιάς, της κακιάς, λαικής και ακραίας δεξιάς, μαζεύτηκε στο μαντρί της ΝΔ και μας συγκυβέρνησε εκτοπίζοντας τις σοβαρότερες φωνές, με την πρόθυμη υποστήριξη της Ελιάς και (ως ένα σημείο) με την βοήθεια της “δε συμφωνώ αλλά συντάσσομαι” Δημαρ. Αποτέλεσμα σοβαρό ή αξιόλογο δεν έφερε σε κανένα τομέα εξ ου και η προεκλογική ρητορική των συγκυβερνητιστών επικεντρώνεται στα προβλήματα του βασικού αντιπάλου τους και όχι σε δικά τους επιτεύγματα. Σταχυολογώ:
Οι δημοκρατικές διαδικασίες ελαχιστοποιήθηκαν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός σπανίως πάτησε το πόδι του στη βουλή. Νομοθετήματα-τερατουργήματα εκατοντάδων σελίδων, άσχετων, παράνομων, φωτογραφικών, δόλια χαριστικών διατάξεων και τροπολογιών, ψηφίστηκαν από την κυβερνητική πλειοψηφία εν πολλοίς αδιάβαστων, ανενημέρωτων, απροετοίμαστων, a priori συναινούντων βουλευτών. Κάτι λίγα γαλλικά ακούστηκαν άπαξ όταν η Άννα Καραμανλή έβρισε τον Χαρδούβελη που τα σαλάτωσε με τον ενφια, γιατί φοβήθηκε, η εθνική αντιπρόσωπος ότι, θα πληρώσουν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης το μάρμαρο του χαρατσοφόρου και θα χάσει τα μισθά της. Κανένα δάκρυ, όμως, δε χύθηκε για τους εμπόρους ναρκωτικών που αποφυλακίζονται τσακ μπαμ με διάταξη-μποναμά στους πωλητές θανάτου που πέρασε ο Αθανασίου ως υπουργός “δικαιοσύνης”. Καμιά κυριούλα δεν κλαψούρισε όταν εξαλείφθηκε το αξιόποινο για τους καταχραστές του δημοσίου. Κανένα καλσόν δε σκίστηκε για τις 32 δικογραφίες κατά της Χρυσής Αυγής που κρατούσε χωρίς κανένα λογο ο Δένδιας στο συρτάρι μέχρι να αποφασίσουν -κατά τα λεχθέντα από τον γενικο γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου *Τάκη* Μπαλτάκο- ως κυβέρνηση να βγάλουν τους χρυσαυγίτες από τη μέση δια της δικαστικής οδού. Καμιά ευαισθησία δεν επιδείχτηκε όταν ήρθαν στο φως τα sms που αντήλλασσαν οι κυβερνητικοί “political operators” με τα ναζιστάκια προκειμένου να μπλοκαριστούν ή να περάσουν, με τη βοήθεια της χρυσής αυγής, συγκεκριμένα νομοσχέδια που ανίστοιχα αποδοκίμαζε ή επικροτούσε η κυβέρνηση.
Και ακόμα: το μαύρο στην ΕΡΤ με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που δεν κυρώθηκε ποτέ, καμιά μοιρολογίστρα της συγκυβέρνησης δεν το θρήνησε. Κανείς τους δεν πειράχτηκε που από τις στάχτες της ΕΡΤ γεννήθηκε μια βαρετή οσφυοκάμπτης ΥΕΝΕΔ του αισχίστου είδους. Κανείς τους δεν είχε την παιδεία, την καλλιέργεια και την ευαισθησία να τα βροντήξει και να φύγει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης που εξώφθαλμα παραβίασαν βασικές συνταγματικές και δημοκρατικές αρχές όταν, για παράδειγμα, το ίδιο το κράτος σε πρωτοφανή επίδειξη της l etat c est moi νοοτροπίας του, αρνήθηκε να εφαρμόσει συγκεκριμένη εις βάρος του δικαστική απόφαση (περίπτωση καθαριστριών υποικ).
Και πιο πέρα: ποιό θλιβερό κομματικό στέλεχος συγχύστηκε με το βίντεο του Μπαλτάκου που κάρφωνε Σαμαρά, Δένδια, Αθανασίου, Γκουτζαμάνη για στήσιμο της δίωξης κατά της Χρυσής Αυγής; Ποιός παραξενεύτηκε που κανένα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν στράφηκε δικαστικά κατά του παραιτηθέντος γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου για τα όσα “συκοφαντικά” είπε στον Κασιδιάρη που τον κατέγραφε; Κοτζάμ πρωθυπουργός και ήθελε να κάνει μήνυση κατά ενός ερασιτέχνη αστρολόγου-εθνοπατέρα, του Χαικάλη, που τον ενέπλεξε σε ιστορίες για αγρίους. Κατά του Μπαλτάκου που τον εμφάνισε ως σκευωρό καταχραστή της εξουσίας του, δε στράφηκε ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κανείς άλλος από τους *θιγόμενους*. Και, αντίστοιχα, κανένας βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν “απόρησε” με αυτή την αδράνεια των *θιγμένων* του βίντεο.
Δεν τα θυμάμαι όλα τα μαύρα σημεία και τέρατα της απελθούσας κυβέρνησης για να τα καταγράψω με λεπτομέρειες. Θυμάμαι όμως, όσο οι εκλογές ήταν “μακριά” να περνάν το ένα εξοντωτικό μέτρο μετά το άλλο. Τον ένα φόρο πάνω στον άλλο φόρο και από πάνω πανωφόρι και άλλο φόρο. Τους θυμάμαι να μην αλλάζουν τίποτα παθογενές, να κάνουν “μεταρρυθμίσεις”-ανέκδοτα που τις μάζευαν κακήν κακώς πισω μόλις αντιδρούσε το πελατειακό τους σύστημα. Τους θυμάμαι να προσπαθούν στη ζούλα να καταργήσουν τη διαύγεια. Στα μουλωχτά να προσπαθούν να ευνοήσουν εμπρηστές, καταπατητές, καταχραστές. Τους θυμάμαι να βάζουν φυλακή τον ανθρωπάκο που χρωστάει στο κράτος επειδή το κράτος δεν του αποδίδει αυτά που του χρωστάει και ταυτόχρονα να χαρίζουν βεβαιωμένες οφειλές καρεκλοκένταυρων του οργανισμού Αθήνα ’97. Τους θυμάμαι, όταν οι εκλογέςπλησίασαν, να περνάν 180 χαριστικές, φωτογραφικές, πελατειακές, άσχετες, φυτευτές σε πανάσχετα νομοσχέδια τροπολογίες, σε δυο μέρες. Τους θυμάμαι μόλις τον περασμένο Ιούνιο να βγάζουν από το καπέλο σα “λαγούς” τους χειρότερους και ηλιθιότερους λαικιστες των τάξεών τους και να τους υπουργοποιούν. Τους θυμάμαι να μαζεύουν ξεδιάντροπα πισω στο μαντρί τους τέως απασφαλισμένους υβριστές τους, από την Ιατρίδη μέχρι τον Μαρκόπουλο, καθώς και να διορίζουν πρέσβη επί τιμή το ευρωπαικό ανέκδοτο των αλυσοδεμένων χάπενινγκς, τον Χατζημαρκάκη (που σήμερα κατεβαίνει με την Ελιά). Τους θυμάμαι να τρολλάρουν/ σνομπάρουν τους ανεξελ ως ψεκασμένους όσο είναι ανεξελ και να τους περιβαλλουν με στοργη και αντιψεκαστικό προδερμ όταν από ανεξελ γίνονται ΝΔ. Τους θυμάμαι να κάνουν φειγ βολάν τις χειμερινές διακοπές της κόρης του Μηλιού, αλλά να κατεβάζουν αμάσητο το “οποιος δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι ας πουλήσει το σπίτι του” του -μεγαλοιδιοκτήτη υπουργού- Βαρβιτσιώτη jr.
Τους θυμάμαι να φέρνουν χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό προς λεπτό τον Σύριζα πιο κοντά στην εξουσία, με την ανικανότητα, τη δολιότητα, τη σκληρότητα, την αποσπασματικότητα και την αναποτελεσματικότητα που κυβέρνησαν. Τους βλέπω να μην έχουν κανένα επιχείρημα υπέρ της διακυβέρνησής τους, να ολολύζουν μόνο νυχθημερόν ότι ο Σύριζα, που η δική τους κυβερνητική βλακεία και φαυλότητά κατέστησε κυβερνητικό διεκδικητή, είναι “επικίνδυνος”. Τους βλέπω να κλαίγονται ότι αν χάσουν τις εκλογές θα σταματήσουν οι “μεταρρυθμίσεις” λέτε και κατεβήκαμε από τον Άρη στην ελλάδα χθες και δεν ξέρουμε πόσο εκ φύσεως και εκ πελατειακής ανάγκης αντιμεταρρυθμιστές υπήρξαν. Τους βλέπω να θρηνούν δηθεν μήπως και βγούμε από το ευρώ και την ευρωζώνη, έχοντας ταυτόχρονα δελφινοποιήσει τον επενιστή Βορίδη που μέχρι το 2004 ήταν ο “υπεύθυνος αναπτύξεως του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα” και κατήγγειλε τον διεθνισμό, την παγκοσμιοποίηση, τον “εφιάλτη της ομοσπονδιακής ευρωπαικής ένωσης” και μας κουβάλαγε τη λεπέν στις συγκεντρώσεις του κόμματός του. Μας λένε ότι φταίει ο Σύριζα που πηγαίναμε με το κιβώτιο ταχυτήτων στο νεκρό, λέτε και αν γίνουν εκλογές δεν θα έχουν πάλι τον Συριζα αντιπολίτευση να του φορτώνουν την ανικανότητά τους.
Κοιτώ ξανα τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Βλέπω στη σούμα παραδειματική ανικανότητα, μηντιακή χειραγώγηση της κοινής γνωμης, δημοκρατικό έλλειμα, αντισυνταγματικότητες, χουντονοοτροπίες, λαικισμό, σπέκουλα, στυγνό εκβιασμό και ακροδεξιά φασίζουσα νοοτροπία μιας μάζωξης θλιβερών τυπάκων κομματικών, κυβερνητικών και παρατρεχάμενων παρά τω πρωθυπουργώ, από αυτούς που στα μυθιστορήματα εκπροσωπούν τον αρχετυπικά κακό δεξιό, αυτό τον δεξιό που νομίζαμε πως δεν υπάρχει. Αυτοί οι τύποι μου λένε να φοβάμαι τους άλλους, τους *κομμουνιστάς* που ειναι και *κακό Πασοκ* με κάποιο μαγικό ταυτόχρονο τρόπο, αλλά όσο περισσότερο σπεκουλάρουν με τον εθνικό φόβο, τόσο μου πολλαπλασιάζουν τον εναντίον τους θυμό.
Σε αυτές τις εκλογές δε θα ψηφίσω με φόβο. Θα ψηφίσω με οργή. Δε θα ψηφίσω κόμμα. Θα ψηφίσω πολίτευμα. Ωστόσο: Όποιον ψηφίσει από φόβο, τον νιώθω. Όποιον ψηφίσει με σκέτο δόλο προσωπικού μικροσυμφέροντος, τον περιφρονώ. Όποιον ψηφίσει το κατά τη γνώμη του καλύτερο για τα λεφτουδάκια του και μόνο, τον κατανοώ. Όποιον ψηφίσει -οτιδήποτε- ελπίζοντας ότι ψηφίζει πατριωτικά, πως σώζει “οτιδήποτε και αν σώζεται”, τον σέβομαι. Όποιον ψηφίσει εκδικητικά ελπίζοντας σε συνολική καταστροφή, τον λυπάμαι.
Αυτούς τους λίγους, τους μετρημένους σε μερικές δεκάδες, που θα ρίξουν στην κάλπη ψήφο συνείδησης γιατί σιχάθηκαν τον υποβιβασμό του κοινοβουλευτισμού, το κουρέλιασμα του συντάγματος, τον ευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών, αυτούς τους λίγους που θα μαυρίσουν λόγω προσβολής των δημοκρατικών τους φρονημάτων τους σαμαροβενιζέλους και τους χρυσαυγίτες φασίστες, αυτούς τους ελάχιστους που θα πάνε στο παραβάν να μπουμπουνίσουνε το 1-1-4 της γενιάς μας γιατί πατρίδα τους είναι η δημοκρατία και το σύνταγμά της, αυτούς -ό, τι και να ψηφίσουν από τις λοιπές επιλογές- ΑΥΤΟΥΣ τους λογαριάζω πατριώτες και συντρόφους.
Venceremos.
Aπό τον τοίχο fb της Filothei Varsami
