Είχα φτάσει να έχω τρία παιδικά καθίσματα στο ποδήλατό μου. Ευτυχώς τώρα μεγάλωσαν οι δυο. Αλλά αυτή η φωτογραφία δείχνει μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή ενός αρκετά συνηθισμένου (και ευκολόρευτου στην αγορά) τύπο καθίσματος. Τοποθετώντας το έτσι έχεις το παιδί ουσιαστικά στην αγκαλιά σου.
Όταν είναι πίσω σου δεν ξέρεις τι κάνει. Μια φορά έλυσε μόνος την ζώνη και σκαρφάλωσε στην πλάτη μου! Άλλες φορές τον έπαιρνε ο ύπνος και το καταλάβαινα από τον τρόπο που με κάρφωναν όλοι καθώς προχωρούσα με τα μάτια τους.
Είναι πολύ καλό για το παιδί να ανεβαίνει από μικρό στο ποδήλατο. Συνηθίζει την ιδέα και περνάει υπέροχα. Και όταν μεγαλώσει θα ανυπομονεί να ξανανιώσει τον αέρα στα μαλλιά του όπως έκανε μικρός μαζί σας. (Παλιότερο άρθρο μου με τους λόγους πουδεν πρέπει να αγοράζουμε mountain bike για γενική χρήση στην πόλη εδώ. Συν τοις άλλοις είναι πιο δύσκολο να βολευτούν παιδιά.)