Άνθρωποι μικροί – Άρια Σωκράτους

Ανέκαθεν πίστευα πως επιβιώνει πάντα ο πιο ισχυρός, ποτέ ο καλύτερος.
Άπειρες φορές, η ζωή επιβεβαίωσε την πεποίθηση αυτή με πολύ επώδυνο τρόπο.
Τελικά το αντιλήφθηκα αλλά ποτέ δεν το αποδέχτηκα.
Επειδή για τα δικά μου μέτρα και σταθμά, ήταν και παραμένει ασύλληπτο να επιβραβεύεται κάποιος για την σκληρότητα και την αναλγησία του.
Απλά και μόνο αποφάσισε να θερίσει με σφυροδρέπανο ο,τιδήποτε έτυχε να βρεθεί στο δρόμο του, έστω κι αν αυτό το «ο,τιδήποτε» τύγχανε να είναι μια ανθρώπινη οντότητα με ψυχή και αισθήματα.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν ζήλεψα τους ισχυρούς.
Ίσως επειδή στα μάτια μου ήταν πιο μικροί κι από ένα μυρμήγκι.
Ίσως πάλι γιατί είμαι σίγουρη πως όταν πέφτουν το βράδυ για ύπνο, απογυμνωμένοι από την πανοπλία τους, φαίνονται τόσο λιλιπούτειοι και τόσο ασήμαντοι.
Όπως ακριβώς είναι και η ψυχή τους.
Αν είχαν ποτέ ψυχή πριν μεταλλαχθούν.
Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να μπορέσουν ν’αντέξουν ένα χαρακτήρα αβάσταχτο, μια καρδιά κενή κι ένα βλέμμα γυάλινο.
Αυτό ίσως να είναι και το μοναδικό προσόν, το οποίο τους αναγνωρίζω.
Σε κοιτάνε αλλά ποτέ δεν σε βλέπουν επειδή η σκέψη τους είναι επικεντρωμένη σε ψυχρούς, μαθηματικούς υπολογισμούς.
Η φωνή βγαίνει από μέσα τους ξύλινη, υπόκωφη και βραχνή.
Ενδόμυχα γνωρίζουν την συναισθηματική αναπηρία τους και ζηλεύουν θανάσιμα εσένα που ακατάπαυστα τους θυμίζεις την ανεπάρκεια τους.
Επειδή τους απέδειξες πως ο δικός σου πλούτος είναι αστείρευτος και εκείνοι δεν θα μπορέσουν να τον έχουν ποτέ όσες σκευωρίες και πλεκτάνες και να επινοήσουν, όσες επίχρυσες σκάλες και ν’ανέβουν.
Ξέρουν πως δεν πρόκειται να ασπαστείς ποτέ τις απόψεις τους επειδή γνωρίζεις καλά πως όταν συγχρωτίζεσαι με ερπετά, αρχίζεις να έρπεις.
Κι εσύ έμαθες μόνο να περπατάς και να τρέχεις.
Κι ας πέφτεις κάποιες φορές. Ξέρεις να σηκώνεσαι περήφανα και να συνεχίζεις.
Ποτέ δεν χρειάστηκες τα δικά τους δεκανίκια όσο κι αν προσπαθούν απεγνωσμένα να σε πείσουν πως σου είναι απαραίτητα.
Στην αρχή σε κοιτάνε αφ’υψηλού, μετά ενοχλημένα και στο τέλος με μίσος.
Δεν μπορούν να κατανοήσουν τίποτα που να μην είναι εμπορεύσιμο, δεν μπορούν να αποδεχτούν καμία έννοια που να τους είναι άγνωστη.
Οι νόμοι της αγοράς και της πώλησης είναι το δεύτερο τους όνομα.
Πώς τολμάς να μην το αναγνωρίζεις;
Ξέρουν πως βλέπεις εκείνο που κατάβαθα γνωρίζουν αλλά δεν μπορούν να αντέξουν.
Πως οι ισχυροί μπορεί να επιβιώνουν αλλά ποτέ δεν ζουν.
Πως οι μικροί άνθρωποι, χωρίς ψυχή και υπόσταση ποτέ δεν γίνονται μεγάλοι.