Έφτασε και φέτος η περίοδος που τα γράμματα για τον Αι- Βασίλη κατακλύζουν τα κατά τόπους ΕΛΤΑ ή στολίζουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, περιμένοντας να υλοποιηθούν οι πιο μύχιες επιθυμίες όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των μεγάλων.
Θυμάμαι πως ένιωθα όταν περίμενα να φανεί ο Άι- Βασίλης από την καμινάδα του τζακιού ή από την μπαλκονόπορτα. Κάποιες φορές άφηνα μπισκότα και σοκολατάκια για να του στήσω παγίδα και να τον δω. Ανεξάρτητα αν πραγματοποιούνταν ή όχι οι επιθυμίες μου, το σίγουρο είναι ότι ο Αι- Βασίλης είχει καταλάβει μία σημαντική θέση στις αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας και της καρδιάς μου.
Εκατομμύρια παιδιά, κάθε Χριστούγεννα, γράφουν στο γράμμα τι επιθυμούν να αποκτήσουν, τι θέλουν να έχουν που δεν έχουν, τι τους λείπει, τι εύχονται. Πολλές φορές τα γράμματα προκαλούν συγκίνηση και δάκρυα, άλλες πάλι φορές δημιουργούν γέλιο. Συχνά ζητούν παιχνίδια, δώρα, ρούχα, υπολογιστές, i-phones, i-pads και πολλές ακόμη τεχνολογικές συσκευές.
Υπάρχουν ωστόσο και κάποια άλλα παιδιά που έχουν συνειδητοποιήσει την πραγματική αξία της ζωής, λόγω δυσκολιών που έχουν αντιμετωπίσει από πολύ νωρίς. Αυτά τα παιδιά ζητούν από τον Αι- Βασίλη να τους φέρει υγεία, ευτυχία και χαμόγελα που τους έλειπαν για πολύ καιρό.
Ζητούν να τους φέρει αιμοπετάλια που χρειάζονται για να γίνουν καλά. Ζητούν μαλλάκια που τους έχουν πέσει από τις θεραπείες. Ζητούν να απαλυνθεί ο πόνος που νιώθουν. Ζητούν να σταματήσουν να υπάρχουν αρρώστιες στον κόσμο. Ζητούν να έχουν όλοι υγεία.
Ζητούν ζεστασιά για να μην κρυώνουν από τον τσουχτερό χειμώνα. Ζητούν να αποκτήσουν μία μαμά ή μπαμπά, επειδή αυτά δεν έχουν. Ζητούν να έχουν μια στέγη και να μην ανησυχούν οι γονείς τους μήπως χάσουν το σπίτι τους. Ζητούν να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, τώρα που τους το έχουν κόψει. Ζητούν αδερφάκια για να έχουν παρέα.
Ζητούν αγάπη, ειρήνη και υγεία.
Πόσο ώριμα είναι αυτά τα παιδιά. Πραγματικοί πολεμιστές πολλά από αυτά. Αντιμετωπίζουν το πρόβλημα υγείας ή οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα έχουν με αξιοπρέπεια και μεγαλείο ψυχής. Δεν αναλώνονται στα προσωρινά και επίπλαστα πράγματα, αλλά ζητούν να έχουν υγεία και τα βασικά για τη διαβίωσή τους αγαθά. Τίποτα περισσότερο.
Διάβασα πρόσφατα στο διαδίκτυο το γράμμα του Γιώργου Κ., μαθητή της Ε’ Δημοτικού. Το γράμμα του ήταν όλο κι όλο δύο γραμμές. Λιτό και περιεκτικό σε νόημα, συγκίνηση και αξία. Παρακαλούσε τον Αι-Βασίλη να βγει η μαμά του από το νοσοκομείο και να την έχει στην αγκαλιά του όλη μέρα και όλη νύχτα. Δεν τον ένοιαζαν τα δώρα, ούτε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τον ένοιαζε μόνο να είναι η οικογένειά του ενωμένη και υγιής. Είναι πραγματικό συγκινητικό για ένα παιδί να μην ζητάει τίποτα για το ίδιο και να εύχεται να γίνουν τα αγαπημένα του πρόσωπα καλά.
Η αγνότητα της ψυχής των παιδιών ανατροφοδοτεί την ελπίδα τους και περιμένουν από τον πιο γλυκό παππού του κόσμου με την κόκκινη στολή να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες τους και να φέρει πίσω το χαμένο τους χαμόγελο.
Εξάλλου αυτό είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.
Να δίνεις πραγματική αγάπη, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.
Να νιώθεις χαρά, χωρίς να έχεις πολλά.
Να είσαι μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα και να νιώθεις πλήρης.
