-Τι ώρα είναι η πτήση σου;
“10 το βράδυ.”
-Χμμμμ, καλύτερα να είσαι εκεί από τις 6 το πρωί λέω εγώ.
Μάλλον δεν έπρεπε να είχα πει στη μητέρα μου ότι δουλεύω ως αεροσυνοδός. Έφυγα από το σπίτι το πρωί για να μην ακούω την γκρίνια της. Στον έλεγχο ασφαλείας ήταν μπροστά μου μόνο δυο τρεις, δεν θα αργούσα. Ο σεκιουριτάς ζήτησε του πρώτου να βγάλει τα παπούτσια. Μάλλον ήταν σαραντοποδαρούσα, έκανε μισή ώρα. Ένας άλλος παρουσίασε ξαφνικά μια χαντζάρα. Υποψιάζομαι ότι το έκανε απλά επειδή γούσταρε που τον έριξαν στο πάτωμα και τον χούφτωναν να τον ψάξουν. Ο τρίτος δεν έμοιαζε με την φωτογραφία στο διαβατήριό του και δεν τον άφηναν να περάσει. Τσαντίστηκε και μεταμορφώθηκε στον Hulk. Αλλά πάλι δεν έμοιαζε με την φωτογραφία στο διαβατήριό του.
Πέρασα στην αναμπουμπούλα στα μουλωχτά πρώτος από το μηχάνημα. Λένε ότι δεν έχει επικίνδυνη ακτινοβολία αλλά τότε γιατί οι χειριστές του κάθονται τόσο μακριά όταν περνάς εσύ; Συνέχισα προς το αεροπλάνο. Ποτέ δεν σταματάω στα Duty Free. Οι ψηλές τους τιμές είναι βασικά θεία Δίκη για όλους εσάς που ξεχάσατε να πάρετε δώρο πιο πριν. Ακόμα πονάει η μέση μου, δεν ξέρω πως θα την βγάλω την μέρα πάλι με τόση ορθοστασία. Πήγα στον γιατρό μου για αυτό το πρόβλημα και του ζήτησα να μου συνταγογραφήσει κάτι. Έγραψε στο χαρτί “είσαι 50 χρονών”, έτσι σκέτο.
Και βέβαια νυστάζω.
Το ήξερα ότι δεν είχα κοιμηθεί καλά όταν βρήκα την καφετιέρα γεμάτη αλλά στο ψυγείο. Πρέπει να έφτιαξα πολύ καφέ το βράδυ όταν δεν κοιμόμουν για κάποιον λόγο, σαν ομοιοπαθητική προσέγγιση ίσως. Πάντως έφαγα καλό πρωινό, δυο αυγά. Δηλαδή νομίζω τόσα αυγά θα είχε το κέικ που καταβρόχθισα.
Δεν με πειράζει να δουλεύω στις γιορτές αρκεί να πετυχαίνω τις πτήσεις που επιστρέφουν άδειες από τους δημοφιλείς προορισμούς. Εκεί που στα μάτια τους έχουν το κενό βλέμμα τηλεθεατή NetFlix, δε μιλάνε, δε σε ενοχλούν, δεν πατάνε το γαμημένο κουμπί με το λαμπάκι για αεροσυνοδό κάθε φορά που θέλουν ένα ποτήρι νερό. Η μόνη φορά που μου έτυχε σε τέτοια πτήση κάποιος ξύπνιος ήταν ένα ζευγάρι που έπαιζε παθιασμένα σκάκι αλλά ο άντρας φώναζε “επίθεσηηηηη!” και έβαζε το άλογο να χλιμιντρίζει και να καλπάζει στο κάθισμα πριν φτάσει στην σκακιέρα κάθε φορά.
Περάσαμε με το φαγητό. Πρέπει να είπα πενήντα φορές το μενού και εκατό φορές “προσοχή! Καίει πολύ!” Οι μισοί κάηκαν πάραυτα. Μήπως δεν έχει βάλει αρκετό οξυγόνο στην καμπίνα ο πιλότος; Αν κάθε μόριο οξυγόνου μετατρεπόταν ξαφνικά σε άλογο θα πεθαίναμε όλοι αλλά θα είχε ενδιαφέρον ως φάση. Σα διαλογισμός αλλά χωρίς την φαγούρα.
Είμαι γενικά ανασφαλής. Και όλοι μου λένε να μην είμαι ανασφαλής οπότε χειροτερεύει η ανασφάλειά μου. Γιατί δεν μπορώ να μην είμαι ανασφαλής; Έχω ζωές να προστατεύσω εδώ στον αέρα αν γίνει κάτι. Έβγαλα το κινητό μου να κάνω φιγούρα. Έπιασα έναν φιλικό επιβάτη και άρχισα να του δείχνω φωτογραφίες:
“Να εδώ είμαι με τον γιο μου όταν πήγε νοσοκομείο με σπασμένο πόδι και εδώ με την κόρη μου όταν είχε μαγουλάδες.” Ήταν ευγενικός. Μετά μου έδειξε κι αυτός φωτογραφιες. “Να, εδώ κολυμπάω με δελφίνια στο Μπαλί και εδώ κατεβαίνω με ανεμοπλάνο τους παγετώνες στην Παταγονία”. Του έχυσα και καλά κατά λάθος τον καυτό καφέ στο παντελόνι και τον πήρα φωτογραφία. Έτσι, για εμένα, για τον επόμενο εξυπνάκια. Άρχισα να μετράω πρόβατα καθώς ανέβαινα τα σκαλιά για τον χώρο που ξεκουραζόμαστε. Έτσι κάνουμε εμείς οι παραγωγικοί άνθρωποι. Τα μετράω πριν φτάσω στο κρεβάτι ώστε μετά να κοιμηθώ αμέσως χωρίς εκκρεμότητες.
Κοιμήθηκα γρήγορα αλλά ξύπνησα μετά από λίγο. Βγήκα γυμνός να πάω για κατούρημα. Ένα σκυλάκι επιβάτη με κοίταξε.
“Ε, κι εσύ γυμνός είσαι φιλαράκι, μην μου κάνεις τον έξυπνο!” Του έριξα μια διακριτική κλωτσιά. Όχι τόσο δυνατή ώστε να κάνει θόρυβο και με καταλάβουν, αλλά αρκετά σοβαρή να μην με ξανακοιτάξει. Έφτασα στον χώρο με τα φαγητά, άνοιξα το ντουλάπι και κοιτούσα όταν μια συνάδελφος με ρώτησε τι ψάχνω.
Δεν καταλαβαίνω γιατί με λένε γκρινιάρη. Άλλα τρία χρόνια και βγαίνω σύνταξη. Γύρισα αργά αργά και κοίταξα τη συνάδελφο, μια νεαρούλα, φροντισμένη και όλο όρεξη για δουλειά.
“Δεν έχει σημασία. Ότι κι αν ψάχνω αποκλείεται να το έχουμε εδώ.”
.
(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Πόντου και Μεξικού. Οπότε πετάει συχνά και ξέρει πολύ καλά πως νιώθουν οι αεροσυνοδοί . Έτσι εξηγείται αυτό το καταπληκτικό ψυχογράφημα. Δεν κλωτσάει σκυλιά. Εκτός αν κρυώνει το πόδι του.)
