Οί ομοιοπαθητικοί λένε ότι μπορούν νά άλλάξουν τό έδαφος πάνω στό όποιο άναπτύσσεται ή άσθένεια. Δύο γιατροί, ό John καί ή Elizabeth Paterson άπό τή Γλασκώβη, έκαναν έρευνες πάνω στις έντε- ρικές καλλιέργειες έπί έίκοσι χρόνια. Τό άποτέλε- σμα αύτών των μελετών ήταν τά έντερικά νοσώδη, τά όποια είναι προϊόντα νόσου πού χρησιμοποιούνται σάν φάρμακα.
Αύτοί οί δύο γιατροί-βακτηριολόγοι παρασκεύαζαν ομοιοπαθητικά φάρμακα άπό τήν έντερική χλωρίδα, έχοντας πάντα κατά νοϋ τήν άλληλοεπίδραση άνά- μεσα στήν βακτηριολογική καί τήν κλινική προσέγγιση κάθε περιστατικού. Τά νοσώδη παίρνουν τό όνο- μά τους άπό τούς διάφορους τύπους βακίλων – νοσοκομείο είναι έλληνική λέξη πού έχει βάση της τή λέξη νόσος (άρρώστια)- παρασκεύασμα Δυσεντερίας, Morgan, Gaertner, Proteous, κλπ., και δίνονται σάν επιβοηθητικά, παράλληλα με τό ίδιοσυγκρα- σιακό φάρμακο.
Τό ομοιοπαθητικό σκεπτικό της χρήσης των νο- σοδών είναι πολύπλοκο, γι’ αύτό και δεν θά πρέπει νά δίνονται άπό έρασιτέχνες. Οί έπιδράσεις τους είναι μακροχρόνιες και πρέπει νά δίνονται σέ άραιά χρονικά διαστήματα σάν συμπλήρωμα τοϋ ίδιοσυγ- κρασιακοϋ φαρμάκου πού συνήθως είναι χαμηλής δραστικότητας.
Δυστυχώς και οί δύο αύτοί γιατροί πέθαναν πριν μπορέσουν νά δώσουν μιά λεπτομερή συμπτωματολογία τών έντερικών νοσωδών γιά τούς νέους γιατρούς πού ένδιαφέρονται γι’ αύτόν τόν τομέα. Οί έργασίες τους είναι σκορπισμένες σέ διάφορα περιοδικά, άλλά ή μελέτη τους είναι έξαιρετικά καρποφόρα. Αναφέρω έδώ αύτό τό θέμα, γιά νά δείξω ότι ή ομοιοπαθητική φιλοσοφία έχει προσπαθήσει νά συνδεθεί μέ έναν σύγχρονο κλάδο όπως είναι ή βακτηριολογία. Πριν άπό πενήντα περίπου χρόνια ό Δρ. Gibson Miller προσπάθησε νά κάνει μιά συνοπτική γενίκευση τών μή χειρουργικών άσθενειών. Χώρισε τις άσθένειες σέ τρεις ομάδες:
Α Οξείες – αύτοπεριοριστικές: άνάρρωση ή θάνατος.
Β. Χρόνιες – μέ ένα άπό τά τρία μιάσματα στήν κληρονομικότητα του άσθενή.
Γ.’Οφειλόμενες σέ: (1) άνθυγιεινό περιβάλλον, (2) κατάχρηση φαρμάκων (3) φυσική ή διανοητική καταπόνηση.
Σήμερα οί περισσότεροι νέοι γιατροί θά θεωρούσαν αύτόν τόν διαχωρισμό τελείως άντιεπιστημονικό,
γιατί έχουν μάθει νά ταξινομούν τίς άσθένειες άπό τά τελικά τους άποτελέσματα, όπως εμφανίζονται στήν αϊθουοα τοϋ νεκροτομείου, ή άπό τίς χονδρο- ειδείς παθολογικές άλλοιώσεις, όπως έμφανίζονται στά νοσοκομεία.