Εδώ στο ντάλα ξαφνικό καλοκαίρι που θες ανέμελη ζωή και σου προκύπτει σε Ζωή Κωνσταντοπούλου, έχω πλέον πειστεί ότι οι εκβιασμοί και τα διλήμματα παίζουν για να μη βαριόμαστε, να είμαστε σε εγρήγορση και να γλιτώσουμε τα Αλτσχάιμερ.
Μας πρήξανε όλοι τους όμως: μη χρεοκοπήσουμε, μη μας πάρουν το Ευρώ, ευρώ που έγινες δίκοπο μαχαίρι και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα.
Σιγά τ΄ αυγά.
Πώς μάθαμε τους υπολογισμούς με τα ευρώ; Στην αρχή είχαμε κομπιουτεράκια, για κάνα δυο χρονάκια ακούγαμε ευρώπουλα και καταλαβαίναμε με αστραπιαίους υπολογισμούς την αντιστοιχία σε δραχμές και σγα σγα τις ξεχάσαμε, τις αφήσαμε πίσω μας.
Τώρα πια που έχουμε γίνει άσοι στους υπολογισμούς, γιατί να μη γυρίσουμε δραχμή να παίζουμε με χοντρά λεφτά;
Λίγες ώρες πρακτική χρειάζεται για να συνηθίσουμε να αγοράζουμε ένα κιλό ψωμί με τον αλλοτινό μας μισθό σε δραχμές και όλα είναι μια χαρά.
Αλλά, χλίδα ανυπέρβλητη.
Θα πίνουμε καφέ και θα τρώμε παγωτό παρφέ στο Κολωνάκι, θα πληρώνουμε 100 χιλιαρικάκια δραχμές και θα νιώθουμε Κροίσοι.
Τα εκατομμύρια επιτέλους θα τα δούμε να περνάνε από τα χέρια μας. Γιατί δε στέκονται σε καμιά περίπτωση, αλλά τουλάχιστον θα περνάνε. Άλλο να τα ακούς και άλλο να τα πιάνεις.
Στη διάδραση είναι η όλη διαφορά.
Με την υποτίμηση βέβαια, δυστυχώς θα ακολουθήσουν και άλλων ειδών υποτιμήσεις, αλλά δε βαριέσαι… αντέχουμε.
Τι να κάνουμε, θα αμαρτήσουμε για τη δραχμή μας.
Θα αμαρτήσουμε και θα πεινάσουμε. Μπα, μάλλον σε αιτιολογική πρόταση θα σας το γυρίσω: θα πεινάσουμε και γι αυτό το λόγο θα αμαρτήσουμε.
Ωστόσο, καθότι όλες θα κυκλοφορούμε κορμάρες από την πείνα, θα κάνουμε λαμπρή καριέρα, οι πιο εμφανίσιμες χορεύτριες αισθησιακού ρεπερτορίου και όσες βλέπονται – δε βλέπονται, υπεύθυνες υγιεινής πολυτελών κατοικιών.
Η εποχή που έβγαζες γκόμενα ή πήδαγες σε Ρωσία μεριά με μια Colgate, θα αναβιώσει. Τι ρομαντικό!
Γιατί μπορείς να το δίνεις ασύστολα, αλλά το χαμόγελο πρέπει να είναι, χαμόγελο αστέρων, άσπρο και αστραφτερό. Η κακουχία συχνά μετριέται στην κατάντια της μασέλας σου και από κάτω ας μπαίνουν τρένα.
Όλα είναι θέμα συσχετισμών. Τι τσιγάρο Marlboro, τι πίπα.
Ένα και το αυτό, για να μη σας πω ότι το πρώτο σε σκοτώνει, ενώ το δεύτερο απλά σε γονατίζει.
Μη μου στενοχωριέστε λοιπόν και μη μου αγχώνεστε με τις πιθανές εξελίξεις και το πισωγύρισμα.
Στις ρίζες μας επιστρέφουμε και την ιστορία μας επαναλαμβάνουμε. Σκάψτε καμιά ευρύχωρη τρύπα στον κήπο σας ή στον ακάλυπτο και θάψτε κάνα ευρώπουλο, κάνα ασημικό, καμιά Colgate για τις φορές που θα έχετε πονοκέφαλο, κάνα Marlboro για όταν θα βγάζετε φρονιμίτες και ψυχραιμία.
Είμαστε μαθημένοι εμείς στα χτυπήματα, δε λυγίζουμε.
Καλοπεράσαμε τόσα χρόνια γιατί άλλωστε μαζί τα φάγαμε, μα δε χορτάσαμε; Και μην τολμήσετε ποτέ μα ποτέ, να σκεφθείτε ότι εξαπατηθήκατε όταν πιστέψατε ότι λεφτά υπάρχουν.
Υπάρχουν πολλά, απλά είναι σε δραχμές.
