Αγριόγατα. (felis silvestris – όχι η Κορίνα!) Είχα σχεδόν φτάσει στο καταφύγιο. Περίπου δυο ώρες έκανα από το δασικό χωριό μαζί με στάση για φαγητό. Τρεις στροφές έμεναν και τότε ανταμοίφθηκα με μια από αυτές τις μοναδικές μαγικές στιγμές στην φύση. Αγριόγατος! Το ζώο αυτό ήταν σχεδόν θρύλος στο μυαλό μου από άλλη εκδρομή στα βουνά της Κρήτης. (Felis silvestris cretensis) “Αποκλείεται να δεις αγριόγατα” με είχαν διαβεβαίωσει. “Και να δεις, δεν θα το καταλάβεις αν είναι αγριόγατα ή κοινή γάτα.”
Το είχα αφήσει έτσι στο μυαλό μου, λήγοντας την εκκρεμότητα. Αλλά όταν συνάντησα στο υψόμετρο αυτό το ζώο ήξερα ακριβώς τι ήταν. Ευτυχώς που δεν καβαλούσα εκείνη την στιγμή το ποδήλατό μου γιατί θα είχα πέσει! Παραήταν μεγάλο για σπιτόγατα, παραήταν τριχωτό, είχε τις χαρακτηριστικές μαύρες λωρίδες στην ουρά, (όχι δεν είναι μαύρη ολόκληρη!) και κινήθηκε ακριβώς όπως περίμενα από ένα άγριο ζώο. Δηλαδή εξαφανίστηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε!
Λόγω του είδους της βλάστησης σε αυτό το υψόμετρο, δηλαδή αλπική χαμηλή βλάστηση, όμως δεν μπορούσε να εξαφανιστεί ακαριαία. Σταμάτησε να ελέγξει τι κάνω. Προσπάθησα να το φωτογραφήσω με το κινητό, με είδε που κουνήθηκα, έτρεξε πιο πάνω.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις αγριόγατες είναι ο αφανισμός της κύριας τροφής τους (ποντίκια) και οι επιμιξίες με κοινές σπιτόγατες. Ευτυχώς δεν έχουμε πολλές σπιτόγατες στην περιοχή! Αντίθετα με την σπιτόγατα, αυτό το ζώο δεν είναι νυχτόβιο.
Πολλές και καλές πληροφορίες με λεπτομερείς αναφορές σε σχετικά επιστημονικά πορίσματα θα βρείτε εδώ. Ανάμεσα στα άλλα, μια μελέτη βρήκε 39% ποσοστό λάθους αναγνώρισης του ζώου ακόμα και ανάμεσα σε ζωολόγους! Άλλο όμως να αναγνωρίζεις φωτογραφίες στο γραφείο σου και άλλο να είσαι κάτω από την κορυφή των Τζουμέρκων και να την συναντήσεις ε;
