Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μάλλον το κάνουμε επίτηδες λοιπόν για να τους φάμε ζωντανούς. Γιατί όταν έρχεται κάποιος
ταλαίπωρος επίσκεψη στον Διόνυσο πρώτη φορά είναι πλέον εθιμοτυπικό να χάνεται! Τους βρίσκεις καμιά φορά σε απόγνωση:
“Μήπως ξέρεις την οδό ΧΨΩ;”
(Κενό βλέμμα από Διονυσιώτη που πάει βόλτα τον σκύλο του.)
“Μένει εκεί ο Κος ΑΒΓ…”
Νομίζω ότι είναι από εκεί πάνω.
(Ο σκύλος τραβάει το λουρί. Ελπίζεις ότι θα φύγουν τώρα.)
“Μα, έχουμε πάει τρεις φορές εκεί πάνω και δεν βρήκαμε κανένα σημάδι!”
Ακόμα και αν έχει βρει τον δρόμο όμως, άντε βρες το νούμερο. Μερικοί αυτοσχεδιάζουν, άλλοι επειδή είναι πολλοί designάτοι δεν κάνουν τον κόπο να βάλουν νούμερο. Αν είναι πανσέληνος μην βγείτε καλύτερα βράδυ…
ΥΓ Τώρα που τα έγραψα όλα αυτά να τρέξω να καθαρίσω τον κισσό από τον τοίχο για να φαίνεται στο δικό μου σπίτι!
