Αν δεν την γνωρίζετε την συγκεκριμένη θεωρία συνωμοσίας/αρχαιομανίας/μπαλαμουτιού, έχει να κάνει με μυστικά ενεργειακά πεδία. Ανάλογα με τα ληγμένα που έχει κάνει ο κάθε Αρχαιομανής συνωμοσιολόγος κυκλοφορούν και παραλλαγές. Σα να κάθονται δυο τρυγόνια στον πουλοΠαράδεισο και να συζητάνε για τον κοινό τους σμπάρο, ξαφνικά όλοι κοιτάνε τον Κυριάκο Βελόπουλο.
Αν όπως εγώ, δεν βλέπετε πολύ τηλεόραση και είχατε χάσει επεισόδια, απολαύστε τον εδώ. Θανατική ποινή, τάφρο στα σύνορα, καμπαναριά αντί για τζαμιά, ο άνθρωπος τα έχει όλα και συμφέρει. Και θέλει να εξαφανίσει τους Ναζί από την Βουλή κιόλα! Λέει και ξαναλέει ότι αυτός έχει τριακόσιες σελίδες προτάσεις ενώ η ΝΔ έχει μόνο πενήντα. Καθότι όλοι διαβάζουμε αυτές τις προτάσεις όπως διαβάζουμε το πρόγραμμα σε σχολικές γιορτές μετρώντας τα κομμάτια που πρέπει να υποστούμε πριν φύγουμε.
Τους Χρυσαυγίτες που τόσο έχουμε δαιμονοποιήσει στην Ελληνική κοινωνία κατά την γνώμη μου πρέπει να τους ευχαριστούμε. Αν δεν ήταν τόσο βούρλα θα κινδυνεύαμε να έχουν 20% ή και παραπάνω όπως γίνεται σε πολλές άλλες χώρες. Και εγένετο Βελόπουλος. Με γραβάτα και κοστούμι, χωρίς σβάστικες αλλά κατά βάση εξίσου ανόητες και επικίνδυνες ιδέες. Σε καλύτερη συσκευασία. Θα μπορούσε να γίνει απειλή σαν την Λεπέν αλλά -ευτυχώς για εμάς – κάνει ένα τεράστιο λάθος:
Πιστεύει ακόμα στα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Μου θυμίζει εξυπνάκια φίλο που καλοπιάνει την γιαγιά σου μπας και του πει τη μυστική συνταγή της για μπακλαβά πριν πεθάνει. Σωστή ιδέα, λάθος εκτέλεση. Στην Ιταλία ο Gianroberto Casaleggio μαζί με τον Beppe Grillo πάτησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να χτίσουν την αυτοκρατορία τους. Χωρίς λεφτά και με πρόφαση “αληθινής” δημοκρατίας, έχτισαν online κοινότητα που είχε την ψευδαίσθηση ότι συμμετείχε στις διαδικασίες. Στην Αγγλία ο Nigel Farage έπλεε με μικρά ποσοστά μέχρι που πήγε ένα ταξιδάκι Μιλάνο για να τα μάθει τα κόλπα αυτά και τώρα τους έχει σκίσει όλους. Μια φορά σε ένα πάρκο είχα βαρεθεί αλλά τα παιδιά έπαιζαν ακόμα. Φώναξα δυνατά “α, λυπάμαι, κλείνει σε λίγο και πρέπει να φύγουμε.” Τα παιδιά δίστασαν, δεν ήταν σίγουρα αν έπρεπε να με πιστέψουν. Μια μαμά όμως με είχε ακούσει, προφανώς κι αυτή βαρεμένη και το είπε δυνατά και στα δικά της παιδιά. Το ίδιο και 2-3 ακόμα γονείς. Θέμα χρόνου να το γυρίσουν τα δικά μου: “Πάμε γρήγορα μπαμπά, θα μας προλάβουν!” είπαν κάπως αγχωμένα και αδειάσαμε το πάρκο σε τρία λεπτά. Ομαδική εργασία!
Ενστινκτωδώς ο Βελόπουλος πλέει προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά χωρίς τα ψηφιακά εργαλεία. Σαν παντρεμένος που αλλάζει after shave μετά από είκοσι χρόνια γάμου και η γυναίκα του μπερδεμένη ανησυχεί ότι αυτή τον απατάει. Όταν τον πιέζει η δημοσιογράφος για το θέμα της θανατικής ποινής, το γυρνάει σε δημοψήφισμα. Έτσι ακριβώς πρέπει και online, με δικαιολογία την “λαϊκή απαίτηση” πας όπου θέλεις το κόμμα και δικαιολογείς τα πάντα. Με ψευδαίσθηση συμμετοχής σε δημοκρατικές διαδικασίες, ο αρχηγός ελέγχει την ατζέντα και μετά – αν βγει – και την χώρα, ως νέος δημοκρατικοδικτάτορας. Και θα τους αρέσει κιόλα, είναι σαν να σου πει ο γιατρός ότι χρειάζεται πολλά μικρά break μέσα στη μέρα σου και εσύ να τρως σοκολατάκια. Έχεις κάνει like στη σελίδα, σε έβαλαν στο group στο Facebook, πετάς καμιά αρλούμπα στη συζήτηση και νομίζεις ότι αυτό είναι πολιτική συμμετοχή. Γιατί είναι πιο πολύ από ότι έκανες πριν. Όπου κι αν πάνε να τον πιάσουν, είναι σαν έφηβος που του λες “μα, επιτέλους, μπορείς να ενεργείς όπως πρέπει για την ηλικία σου;” και σε σκίζει απαντώντας “δεν έχω ξαναυπάρξει αυτήν την ηλικία, που να ξέρω εγώ;”
Είναι η Πολιτική 2.0, χωρίς μεσάζοντες. Το κόμμα-εταιρεία δεν πιστεύει στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Κάντε κλικ τι θέλετε και αυτό θα ερμηνεύσει την βουλή σας σε νόμους κατά το δοκούν. Να εύχεστε να μην κάνει και ο Βελόπουλος ταξιδάκι στο Μιλάνο και μάθει τα κόλπα. Τα άλλα κόμματα τα βλέπω ανίκανα να αντιδράσουν. Μου θυμίζουν οδηγό που στρίβει για να αποφύγει το περιστέρι στη μέση του δρόμου και πέφτει από τον γκρεμό. Θα τους ληστέψει ποσοστά και αυτοί θα τον ρωτήσουν απλά καθώς φεύγει αν έχει κάρτα μέλους να του περάσουν τους πόντους.
Αλλά δεν γίνεται καλά από την τηλεόραση αυτό Κυριάκο. Δεν είναι τυχαίος ο τρόπος που οι Ιταλοί και τώρα οι Άγγλοι το βάσισαν όλο αυτό στο διαδίκτυο για να το ελέγχουν. Δεν θα πάνε όλα σύμφωνα με το σχέδιο που δεν έχεις. Είσαι από αυτούς που σέβονται τόσο πολύ τις γυναίκες που δεν τις μιλάνε. Όταν διαφημίζεις τον καπουτσίνο σου από την τηλεόραση τόσο πολύ, φρόντισε στον αφρό του να έχεις κάνει κάτι πολύ, πολύ καλύτερο από έναν απλό θάμνο ή καρδούλα. Οι Ιταλοί έκλεβαν προσωπικά δεδομένα και τα χρησιμοποιούσαν αβέρτα για να βρούνε πως να χειρίζονται όσους ήταν στο ηλεκτρονικό τους οικοσύστημα καλύτερα. Δεν γίνονται με συνεντεύξεις στην τηλεόραση εξίσου καλά Κυριάκο. Όταν το κόμμα των 5 αστέρων ήθελε να ενωθεί με τον Farage τα μέλη του επαναστάτησαν βέβαια. Αλλά με έξυπνες παρεμβάσεις και πλήρη έλεγχο του ηλεκτρονικού χωριού του, ο Γκρίλο τους έπεισε με ένα πονηρά τοποθετημένο δημοψήφισμα. Τέλος προβλήματος. Σαν έναν βλάκα που είχα συναντήσει που μου εξηγούσε ότι το αυτοκίνητό του αυτοθεραπεύεται κάθε νύχτα στο γκαράζ γιατί “όταν το βάζω μπρος ανάβει για λίγο το λαμπάκι του σφάλματος μηχανής, αλλά μετά σβήνει.”
Θα μου πείτε βέβαια “αφού διαφωνείς, γιατί του δίνεις το λυσσάρι;” Είμαι σαν δασκάλα δημοτικού που πρέπει να υπερασπιστεί την πιθανότητα όταν μεγαλώσετε να χρειαστεί να αγοράσετε 30 καρπούζια προς 2.5 ευρώ το ένα και να πρέπει να υπολογίσετε τα ρέστα από κατοστάρικο. Η εποχή των κομμάτων έχει λήξει. Ώρα για εταιρείες, ξεκάθαρα και εμπορικά, παρέχουν παραμύθια συμμετοχής και εσείς ψωνίζετε όσο σας ανανεώνουν το ενδιαφέρον. Η εποχή των σλόγκαν και της ατάκας στην τηλεόραση πέρασε. Τώρα γράφεις στο Twitter “ωραίες οι κότες” και σε τρία λεπτά σου κάνει επίθεση ο “ο ξάδελφός μου που σπουδάζει ζωολογία στο Ουζμπεκιστάν λέει ότι αυτή η τοποθέτηση βλάπτει την ανέλιξη του είδους αυτού¨ και τρείς άλλοι που σε κατηγορούν ότι με “αγνόησες επιδεικτικά τα πλεονεκτήματα των παπιών και της Αφγανικής καμήλας”.
