Ο δικομματισμός είναι σύστημα ευρέως διαδεδομένο και βασίζεται χοντρικά σε δυο διαφορετικά μοντέλα του πατέρα-ηγέτη. Ας πάρουμε τον Αντώνη Σαμαρά να δούμε πόσο καλά φοράει το πρώτο στυλ όπου οι κύριες δουλειές του είναι 1) να μας λέει τι είναι σωστό και τι όχι, 2) να μας προστατεύει από τους απανταχού “κακούς” και 3) να στηρίζει την οικογένειά μας. Αυτό το μοντέλο βασίζεται στην λογική των απανταχού κακών, του Κακού με κεφαλαίο “Κ”, της πεποίθησης ότι αφού πάντα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, πρέπει να κάνουμε τα παιδιά (με το ζόρι, πειθαρχία και ξύλο) έτοιμα για αυτόν τον κόσμο για το καλό τους. Καθώς τα γράφω θυμάμαι κομμάτια από ομιλίες του Σαμαρά όπου παίζει με αυτές τις ιδέες. (Κατά την γνώμη μου όχι πολύ καλά, αλλά εκεί το πάει.) Ο καλός πολίτης είναι αυτός που πειθαρχεί, εργατικός και επιμένων να επιδιώκει το συμφέρον του γιατί έτσι όλοι θα κερδίσουμε τελικά μακροπρόθεσμα. Να δυναμώσουμε την οικονομία και να μην ακούμε τις σειρήνες της τεμπελιάς και των κοινωνικών παροχών.
Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας να υποθέσουμε ότι δεν είναι αυταρχικός; Μοιράζεται τις δουλειές του σπιτιού με την καλή του ισότιμα; Αφουγκράζεται τα κλάματα των παιδιών του (ΟΚ, ένα είναι ακόμα αλλά 11 εκατομμύρια πολίτες για τον ειρμό αυτόν!) Ασχολείται με την προστασία μας; Αντικαπνιστικοί νόμοι, ασφάλεια στον δρόμο, το περιβάλλον, γενικά να προσπαθεί να μας κάνει χαρούμενους. Ούτε αυτό γίνεται με παροχές. Πρέπει πρώτα από όλα ο ίδιος να είναι χαρούμενος. Ε, αυτό το έχει! Πρέπει επίσης να μην διατάζει αυταρχικά αλλά να ακούει. Και αυτό το έχει ή τουλάχιστον δίνει την εντύπωση ότι το έχει. Όπως και ειλικρίνεια (μέχρι αποδείξεως του αντίθετου).
Εκεί που αρχίζει και μπλέκει το μοντέλο του Τσίπρα σαν πατέρα είναι όταν καλείται να διαλέξει τι είδους αριστερός είναι:
1. Των δικαιωμάτων; (πχ να δούμε σύμφωνο συμβίωσης ή ουσιαστικές αλλαγές στο μεταναστευτικό)
2. Της οικονομικής ανεξαρτησίας; (Να αναγάγει τα πάντα στην οικονομική καταδυνάστευση κλπ)
3. Οικολόγος; (όπου όλα τα θέματα συνδέονται με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον μας)
4. Αντιεξουσιαστής; (βασικός στόχος η ανατροπή του κακού μπαμπούλα μπαμπά που εξηγούσα στην πρώτη παράγραφο.)
5. Πνευματικός επαναστάτης; (Σαν τον Δαλάι Λάμα ένα πράγμα να μας οδηγήσει στην πνευματική ανάταση και απελευθέρωση.)
Εδώ είναι πιο μπλεγμένα τα πράγματα. Ο Τσίπρας δεν έχει διαβάσει αρκετά, δεν έχει σκεφτεί αρκετά και δεν έχει πήξει το μυαλό του αρκετά για να παρουσιάσει συντονισμένη απάντηση. Και βέβαια στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν από όλα τα φρούτα (από τις πέντε επιλογές πιο πάνω) ο καθένας πιστεύει ότι η δικιά του σκοπιά είναι “η σωστή” και “η πιο σημαντική”.
Η φόρα που έχει η κυβέρνηση τρεις μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία δικαιολογείται σε μεγάλο βαθμό από την αντίδρασή μας στον ανεπαρκή μπαμπά-Σαμαρά. Αλλά αν δεν βελτιωθεί γρήγορα ο μπαμπάς-Τσίπρας δεν θα έχει καλύτερη τύχη.