…όλοι οικονομεύουμε! Το απόσπασμα είναι από μια διάσημη έκθεση του μικρού μου αδελφού στην δευτέρα δημοτικού. Θέμα η οικονομία και το σκεπτικό του ήταν απλό: “Ο μπαμπάς μου οικονομεύει. Η μαμά οικονομεύει. Τα αδέλφια μου οικονομεύουν.”… κοκ. Τον κάνω για δεύτερη φορά δημοσίως ρεζίλι για αυτήν την έκθεση γιατί και τότε την είχαμε διαβάσει σε οποιονδήποτε έμπαινε στο σπίτι μας. Κυρίως γιατί είμαστε περήφανοι. Ένα παιδί έξι χρονών καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε.
Σήμερα το πρωί ετοίμαζα πρωϊνό και – σχεδόν ενστικτωδώς – έριξα στο τηγάνι με τα λίπη από το μπέικον μια φέτα ψωμί. Μην κολλήσουμε στην διατροφική διάσταση του θέματος. Εγώ οικονομεύω. Ο παππούς μου ισχυριζόταν ότι το καμένο τοστ σου δίνει κάποια μαγικά θρεπτικά συστατικά, χρήσιμα για τα πνευμόνια. Η μητέρα μου κάνει διαρκή ανακύκλωση και επανάχρηση στα λαστιχάκια, τις σακούλες, τις συσκευασίες και σχεδόν τα πάντα στο σπίτι. Όλοι οικονομεύουν!
Στις οικονομικές αναλύσεις είναι προφανές ότι έχουμε χάσει πλέον τον μπούσουλα. Κυκλοφορούν τόσα “έγκυρα” άρθρα, τόσες αναλύσεις και τόσα “βίντεο που τα εξηγούν όλα” ώστε να μην ξέρουμε πια τι είναι πάνω και τι κάτω στον κυβερνοχώρο και στο μυαλό μας. Οι “νόμοι” των οικονομικών έχουν ανατραπεί πλήρως με μια λογική η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει και τον νόμο της βαρύτητας. Ξεχάστε λοιπόν το PSI, τις τράπεζες, την νομική βάση των διεθνών συμβάσεων και το (ουσιαστικά άγνωστο) μέλλον μιας χώρας που φεύγει από την Ευρωζώνη. Ρωτάω το εξής απλό:
Εσείς οικονομεύετε;
Στην Γερμανία πριν πολλά χρόνια άρχισε η επανάσταση της συσκευασίας. Στο σουπερμάρκετ, όχι μόνο δεν παίρνεις τζάμπα σακούλες με την σέσουλα, αλλά φέρνεις την δικιά σου. Μάλιστα υπήρξε κίνημα κατά των υπερβολικών συσκευασιών. Μετά την πληρωμή στο ταμείο έβγαζαν τις περιττές συσκευασίες και τις άφηναν εκεί. Γιατί; Σε πολλές περιοχές πληρώνεις την αποκομιδή των σκουπιδιών σύμφωνα με τον όγκο τους! Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς οι Γερμανοί ζούνε πιο προσεκτικά (οικονομικά/οικολογικά, ότι θέλετε πείτε το) από ότι εμείς εδώ και… 70 χρόνια. Όταν τους συνθλίψαμε με τις μεταπολεμικές συμφωνίες έβαλαν το κεφάλι κάτω και δούλεψαν. Συνεχίζουν να δουλεύουν και να οικονομεύουν.
Αφήστε τα “εδώ είμαστε Ελλάδα, δεν είμαστε κορόιδα” ή τα “εδώ έχει άλλο κλίμα, χρειαζόμαστε τον υπνάκο μας” και λοιπά γραφικά. Ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ. Εκείνη η κούτα με τα γλυκά που πηγαίνετε στους φίλους με την επίσκεψη; Οι άνθρωποι κάνουν δίαιτα, τι τα πάτε; 20-30 ευρώ για πέταμα τα έχουμε; To “πετάγομαι με το αυτοκίνητο!” μπορεί να κοπεί. Δεν υπάρχει τομέας του σύγχρονου νεοελληνικού εθιμικού…δίκιου που να μην περιλαμβάνει την αλόγιστη σπατάλη.
Κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο αυτό το βίντεο.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nxkBR_f_q4Y
Είτε σαν “υπόδειγμα δημοσιογραφίας” ή ως “ο Ιρλανδός που στρίμωξε την Τρόικα στην γωνία”. Πέρα από τα θέματα αγένειας του ανθρώπου ή έλλειψης δημοσιογραφικής παιδείας αφού κάνει πολιτική δήλωση, όχι δημοσιογραφική ερώτηση, υπάρχει και πιο απλό πρόβλημα. Μια χώρα στην οποία οι άνθρωποι ξοδεύουν περισσότερα από ότι αγοράζουν είναι πολύ υποκριτική και επιλεκτική στην κριτική της. (Οι Ισπανοί βέβαια έχουν βάλει σε τάξη τα δημόσιά τους οικονομικά και το πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα από τον ιδιωτικό τομέα.) Ο Έλληνας δημόσιος υπάλληλος που αγόρασε τζιπ, εξοχικό και plasma τηλεόραση με δάνεια κάνει χειρότερα από εξάχρονο παιδί όταν έρχεται η ώρα να ξεπληρώσει:
1. Μου την έφεραν οι τράπεζες με εύκολα δάνεια!
2. Που να φανταστώ ότι θα έπεφταν τα έσοδά μου;
3. Ήθελα να σπουδάσω τα παιδιά μου… (στο Λονδίνο) και βέβαια προσφάτως
4. Ε, αφού η Τρόικα είναι απάτη/Εβραίοι/διεθνής συνωμοσία, εγώ δεν πληρώνω!
Δανειστήκαμε λεφτά. Αλίμονο αν θα πούμε και σε όσους μας τα δάνεισαν πως θα κάνουν κουμάντο. Να συγκεντρωθούμε καλύτερα στον εαυτό μας;
Εγώ οικονομεύω, εσύ οικονομεύεις…. τόσα χρονιά μετά παραμένω περήφανος για την έκθεση του αδελφού μου. Είναι πολύ καλύτερη από τις θέσεις των περισσότερων κομμάτων για την οικονομία.